30 april

Een gesprek met iemand die een verontschuldigende houding aannam terwijl dat juist niet de bedoeling was

Er stopte een parkeerwacht op een scooter voor mijn deur. 'Goedenavond,' zei ik. De man groette me terug. Hij zag er een beetje treurig uit en ik wilde iets bemoedigends tegen hem zeggen. 'Ze staan hier vaak heel lang voor de deur,' zei ik. Voor mijn deur is een stoepje, breed genoeg voor een auto. 'Ja, het is geen vak en dat weten ze,' zei de man. Hij hief zijn handen naar de hemel om aan te geven dat hij ook ten einde raad was. 'Soms zeg ik er wat van,' zei ik. 'Als ze hun motor aan laten staan.' De man zette zijn scooter uit. 'Ik zet hem snel uit,' zei hij. 'Daarom zei ik het niet. Het is vervelend vanwege de uitlaatgassen, die komen zo het huis in.' De man knikte en keek nog treuriger. 'Wel heel fijn dat je tegenwoordig via internet kan betalen,' zei ik. 'Hartstikke handig.' 'Ja, dan hoef je niet steeds naar de automaat te rennen,' zei de man, maar het vrolijkte hem niet op. Ik had ondertussen de voordeur open gedaan en Olli schudde zich in de gang uit. De man schrok. 'Nou, een fijne avond nog, en werk ze.' Ik zwaaide. De man wenste mij ook een fijne avond. Een paar minuten later hoorde ik dat hij zijn scooter startte en wegreed.

29 april

Tekenen

Het ruikt naar regen voor het regent. Wat betekent dat? Er hangt iets in de lucht. De koolmees springt van de waslijn. Oude littekens spelen dat ze lichaamsdelen scheiden. We weten allemaal wat er gaat gebeuren. We kennen de geschiedenis en kunnen voorspellingen doen die tamelijk betrouwbaar zijn. Waar gaat dit eigenlijk over? Gaat het wel ergens over? Onder het raam groeit onkruid. Het komt al tot het glas.

29 april

Toe, wees een slechte consument

Koop zo lang als je kunt zo weinig als je kunt. Leen dingen, maak wat stuk is, koop wat echt nodig is tweedehands. Er zijn al zoveel spullen, meer dan genoeg spullen, die gaan nog wel even mee. Misschien houd je nu geld over: dat kun je besteden aan goede doelen. Je kunt ook sparen.

28 april

Nest II

27 april

Voor de regenachtige zondagmiddag

Ondercast is een literair luistertijdschrift. De tweede aflevering verscheen vandaag, met onder andere een bijdrage van mij, vind het hier.

27 april

Overlast

Heeft u ook zo'n last van blaadjes die uw tuin in dwarrelen of de weg op waaien, groene dingetjes die zich zomaar laten vallen en schaduw als eindelijk de zon schijnt? Het CDA in Hoorn durft man en paard te noemen en heeft een meldpunt overlast bomen geopend. Want het benoemen van serieuze problemen is de eerste stap naar verbetering. Ik kom toevallig uit Hoorn en ik kan u zeggen dat het echt een plaag is, die bomen. Ze staan overal te hangen, voeren weinig uit, en in de herfst laten ze al hun bladeren vallen zonder enige consideratie met de mensen die zich door de stad bewegen.

27 april

Kom maar in de kofferbak

27 april

Lachende kat

26 april

Superolli in slaap

26 april

Olli op zijn rug op de bank met een kroon van was

25 april

Boodschap

Naast de buurvrouw woont een vrouw die vaak dingen via internet bestelt. Mijn bovenbuurman heeft een pakje voor haar aangenomen maar hij is weinig thuis. De vrouw belt nu steeds aan, ze heeft ook een briefje op de voordeur gehangen. Ik heb het gisteravond gelezen toen ik mijn voordeur open deed. Ik weet nu dat ze Angela heet. Angela staat voor de deur van de buurman, ze heeft in de afgelopen minuten al drie keer aangebeld. Het briefje is er vannacht afgeregend.

24 april

Olli heeft een nestje gegraven in de tuin

Hij gaat er soms even in liggen.

24 april

Tijdelijk

Dat er zoveel land is, dat het land zich zo laat zien, schaamteloos. Op het raam van de trein liggen strepen, lange opgedroogde tranen. Op mijn schoot ligt het hoofd van een hond, bijna slapend. Dat alle mensen op elkaar lijken. Bij een elektriciteitsmast een ezel en een pony. Wie deze zon niet voelt. De namen van bomen. Dat het licht wittig is, net als een deel van de strepen op het raam. Hoe het zou zijn om te verharen. Hoe het is om ouder te worden. Hoe is het? De woorden die de mensen lezen, het brood dat ze eten. Dat alle mensen hier brood eten.
Nu nies ik (twee keer).
Nu kijk ik uit het raam (een hijskraan).
Nu schrijf ik iets op (dit).

23 april

De poster van gisteren

Voor wie het interesseert.

23 april

Gedag

Ik loop nogal veel door de buurt met mijn harige vrienden en kom op die wandelingen vaak dezelfde mensen tegen. Mensen met honden, zwervers, wandelaars, jongeren en ouderen die graag buiten rondhangen. Er is bijvoorbeeld een man die iedere ochtend een wandeling door het park maakt (hij is nogal groot en oud en draagt een kleine rugzak). Ik kom hem soms in het park tegen, soms onderweg (hij is dan meestal op weg naar huis en ik naar het park). We zeggen elkaar sinds een paar weken gedag. Knikken, groeten. Laatst zei ik per ongeluk te enthousiast gedag. Dat ging zo: ik stak mijn hand op maar hij zag het niet, of wel, dus ik deed het overdreven nog een keer om aan te geven dat ik al gedag had gezegd (ik weet niet waarom ik dat deed, ik deed het laatst ook bij een postbode). De volgende dag zei hij mij echter heel enthousiast gedag, met zwaaien en breed lachen. Er lijkt dus sprake van een misverstand en het is de vraag hoe dit af gaat lopen.

22 april

Gaap-miauw

21 april

Olli doet een paaseitje na

21 april

Tip van het jaar

Het weblog van Juffrouw Snor. Echt. Volg het maar.

21 april

Hond op de rug gezien in de wind

20 april

19 april

Klant

Voor de deur van de printwinkel stonden twee mannen en een vrouw. Ik ging voor ze staan ten teken dat ik naar binnen wilde. 'O', zei een van de mannen. 'Er wil iemand naar binnen.' Ik knikte, ging zo dicht bij ze staan dat ze hun gesprek niet meer echt ontspannen konden vervolgen. 'Nou we gaan,' zei de andere man. 'Er wil iemand langs,' zei de vrouw verbaasd. 'Inderdaad,' zei ik.
Binnen zaten er twee mensen achter de toonbank. Een meisje van een jaar of twintig met een onvriendelijke gezichtsuitdrukking en een man met een hangende wang. Ik keek beiden vragend aan. Het meisje keek volkomen blanco terug, waar ik uit opmaakte dat ze op bezoek was. De man met de wang negeerde me een tijdje omdat hij dat daar de macht toe had en vroeg toen wat ik kwam doen. Sommige mensen in winkels willen eigenlijk geen klanten. Ik vertelde dat ik op groot formaat wilde printen. Hij bracht me naar een paar jongens achterin de winkel en schold onderweg een derde jongen uit omdat die opeens voor zijn neus stond. De anderen lachten. Het was een soort grap en ze waren hier gewend aan dat soort grappen.
De jongen maakte een heel mooie print. Het meisje kroop op schoot bij de andere jongen, die op een computer werkte aan een afbeelding van vla of ijs in een glas. Ze zei dat het er raar uitzag. De jongen zei dat het vast heel lekker was. Het meisje was misschien jonger dan ik dacht. Ze wist in ieder geval nog goed hoe ze zich moest vervelen op de manier waarop pubers dat doen.
De jongen die mij hielp sneed de poster op het juiste formaat, waarna ik voorin de winkel afrekende. Ik was erg beleefd en bedankte wanneer dat kon. Het was een aardige jongen. De man met de wang zat nog achter de toonbank. 'Is het mooi geworden?' vroeg hij. Het was vriendelijk bedoeld. Misschien was hij erg beïnvloedbaar qua stemming. 'Heel mooi,' zei ik.
Toen ik de deur uitstapte zei ik tegen mezelf: 'Dat is een mooie poster.' Zoals ik het tegen de honden zou zeggen. Daar moest ik om lachen. Maar ik nam me ook voor erop te letten en het alleen te doen als de honden er werkelijk zijn.

18 april

Vestje

Ik heb deze ooit al wel eens op het weblog geplaatst, maar voor de lezers/kijkers die later aangehaakt zijn.

17 april

Medeweggebruikers

'Wat zijn mensen toch een aso's,' zeg ik tegen de honden als we onderweg naar huis zijn. 'Wees maar blij dat jullie geen mensen zijn.'

16 april

Anders

Het fietsenmannetje blijkt een naam te hebben, Castro. Dat weten verandert meer dan je zou denken.
De andere hond in het park die Olli heet en nooit los mocht omdat ze dachten dat hij niet luisterde, heeft ook leren loslopen. Sinds ik er met Olli kom, is de man die met de hond loopt het gaan oefenen. Het gaat goed, de hond loopt los, maakt meer contact en speelt met andere honden.
Ik ben een van de houtduiven kwijt en daar tamelijk ongerust over.
Ik moet nu gaan, een andere keer schrijf ik langer.

15 april

Voor wie eind deze maand toevallig in São Paulo is

Mijn video Zwaan wordt vertoond als onderdeel van de expositie bij een conferentie over Arte en Natureza.

14 april

Konten

De vrouwen in het park spraken over hun konten. Ik stond er half bij en knuffelde met een aantal honden (de honden kwamen een voor een bij me staan). 'Ik heb een platte kont,' zei de een. 'Ik heb een echte squashkont,' zei een ander. 'Met mijn kont kun je alle kanten op,' zei de derde. Oja, dacht ik, de wereld van lichaamsvormen en oefeningen, van damesbladen en sportschool, dat die nog bestaat. Op de middelbare school spraken meisjes ook zo over hun lichaam (zandloper, peer- of appelvormig). Als een opdracht.
De vrouwen in het park zien er allemaal goed uit. Misschien had ik dat moeten zeggen: jullie zien er heel goed uit. Maar ik was de honden aan het aaien, ik deed niet mee aan het gesprek.

13 april

Schellinkhout, 2009

12 april

Knuffelen en kusjes

Olli en ik leren steeds beter met elkaar knuffelen. In het begin wilde hij voortdurend bij me zijn maar wist hij niet goed hoe hij zijn lichaam moest houden. Dan kwam hij naast me staan op de bank, of gaf hij steeds een poot. Hij vond het toen vooral fijn als ik van wat afstand zachtjes in zijn nek kriebelde (en zijn poot vasthield). In het tweede stadium pakte hij mijn hand tussen zijn voorpootjes ten teken dat ik hem moest aaien. Ook kwam hij soms tegen me aan zitten en als ik op het bed zat kwam hij soms tegen me aan liggen. Daarna kwam het aaien van de buik. Olli ligt graag en vaak op zijn rug en dan moet ik zijn buik aaien. Soms blaft hij als ik niet snel genoeg ben. De laatste tijd komt hij graag half op schoot liggen, legt hij af en toe zijn hoofd op mijn schoot en komt hij op een fijne manier tegen me aan liggen als ik op de bank zit te lezen (eerst hield hij zich vaak stijf waardoor het niet zo lekker zat). Hij vindt het nog niet fijn als ik over hem heen hang of te lang achter elkaar kusjes geef, maar hij is niet meer bang voor de kusjes. Heel soms raakt hij met zijn neus mijn gezicht aan. Dat is een soort kusje. (Pika geeft hij wel veel kusjes, Pika geeft mij graag kusjes dus daar kan Olli het van leren - niet dat ik per se kusjes hoef, maar het is een uiting van vertrouwen.) Putih en Olli zeggen elkaar de laatste tijd ook gedag en ruiken veel aan elkaar. Dat is een grote vooruitgang, eerst vond Putih Olli veel te wild en vond Olli Putih een soort prooi (Putih en Pika hebben ook meer contact sinds Olli er is, maar hun interactie is nogal subtiel, veel blikken en kleine aanrakingen). Zo raken we langzamerhand allemaal gewend.

11 april

Hoofdjes

10 april

Het is echt een dag om foto's te maken van mensen die foto's maken van bloesem

Iemand heeft de vuilniszakken naast de afvalbak gedecoreerd met bloesem. Bij het Okura Hotel staan de toeristen met hun fototoestel omhoog, ze reiken naar het roze van de bomen aan de kade. De bomen reiken niet terug. Op een van de bankjes drinkt een man dagelijks bier. Het is een vrij jonge man met lang blond haar en een versleten zwarte spijkerbroek. Hij neemt rond elf uur zijn positie in.
De jonge houtduiven zitten tegenwoordig samen in de boom van de buren, soms komen ze in mijn boom. De eerste nacht sliepen ze nog in het nest, nu slapen ze in de boom. Het zijn erg lieve beesten, ik kijk het liefst de hele dag naar ze. Ik hoop dat ze snel wat schuwer worden. De ouders proberen nu in mijn huis te komen. Ik heb ze al uitgelegd dat het niet kan met Putih maar ze willen niet luisteren en dus doe ik de deur ferm dicht als ze voor de drempel staan.
Ik zing liedjes voor de honden als we onderweg zijn met de bakfiets. Kinderliedjes, dingen met het woord 'puppie' erin, zelfverzonnen verhaaltjes. Soms vergeet ik dat ik dat doe, tot ik iemand zie kijken. Dan probeer ik gauw een normale zin te maken, of te doen alsof ik een bestaan lied zing waar toevallig honden in voor komen. Niet omdat ik me schaam, maar omdat ik op zo'n moment vergeten ben wat ik doe. Dat heeft ook met het verkeer te maken. Ik let niet op het zingen omdat ik op het verkeer let. Fietsers halen mij bijvoorbeeld vaak rechts in, over de stoep, terwijl er links ruimte is en Olli ervan schrikt. Richting aangeven schiet er ook vaak bij in.
Ik slaap slecht, de laatste tijd. Gisteren bedacht ik dat dat ieder jaar rond deze tijd zo is. De vogels zingen hard, het wordt veel vroeger licht, men is onrustig buiten. Slecht slapen slaat barsten in de dag. Het heeft geen nut me daar tegen te verzetten.
De nieuwe wasmachine is heel mooi. Ik draai de eerste was zonder was en het schuim draait rond, vormt golven. Hij maakt ook een fijn geluid, we worden er allemaal heel rustig van.

9 april

De manier waarop dingen kunnen gaan

Er zijn mensen die ik niet meer zie, door omstandigheden. Er zijn ook redenen waarom ik die mensen niet meer zie. De mensen die ik niet meer zie leven verder onder hun eigen omstandigheden, buiten mijn invloed. Dit is allemaal tot daaraan toe. Waar het me om gaat is dat ze veranderen in mijn herinnering, en dat mijn herinnering aan ze verandert. Met het eerste bedoel ik dat ik als ik terugdenk, ik ze anders zie dan ik ze eerder zag als ik terugdacht (of als ik ze zag, toen ik ze nog zag). Met het tweede bedoel ik dat ze daardoor iemand anders worden. Buiten hun invloed, deels buiten mijn invloed.

8 april

Het is een feestelijke dag, de houtduiven zijn uitgevlogen

7 april

Een ezel met stembiljetten in Afghanistan

7 april

Op de hoek van de Buitenveldertselaan

Een kerk, twee kauwen.

6 april

Zonnestein, Onderuit, Oranjebaan

De metro komt aanrijden als ik het perron op loop. Ik zie op de klok op het perron dat het halftwaalf is. Halftwaalf is niet mijn lievelingstijd, wel een favoriete tijd. Ik stap achterin in, ga eerst op een stoel aan het gangpad zitten, schuif dan door naar het raam. Het is druilerig buiten, de stad ligt lager dan de rails, we rijden tussen daken door. Het meisje voor me luistert naar muziek, te hard, ik heb er geen last van. Naast me zit een moeder met een kind, ze zegt bij iedere halte dat het de halte nog niet is. Overamstel is net een brug. Een vrouw in zwarte kleding met een leren jack met studs – blond haar, buikje – stapt uit. Iemand zou haar look liefdevol als ‘een beetje stoer’ kunnen omschrijven. De metro is beter beschermd dan de tram, er staan hekken langs de rails, de perrons liggen hoog. De metro rijdt langs het Amsterdamse Bos – niet precies erlangs, maar als ik uit zou stappen zou ik er zo naar toe kunnen lopen – ik zou daar nu wel tussen natte bomen willen lopen. Het is groener dan een week geleden, over een week zal het nog groener zijn. In Uilenstede wonen de studenten, er stapt een jongen uit die student zou kunnen zijn, die net zo goed wat anders zou kunnen zijn. Het is hier echt groen. Ik ben ongeconcentreerd, ik verlang naar rust en tijd om ergens op een dijk te zitten en naar het water te kijken. Met de fiets neem ik een andere route, ik ben nooit eerder zo ver met deze metro geweest. Zonnestein, Onderuit, Oranjebaan. Een auto haalt ons in. Het asfalt is oneven. Het lijkt hier op Zoetermeer.

5 april

Luxaflex

Ik hoorde iemand een raam dicht doen aan de andere kant van de binnentuin en keek in de richting van het geluid. Een hand draaide door de luxaflex de handgreep van het raam om. Toen de hand zich terugtrok, zag ik dat de luxaflex daar verbogen was, om die handeling mogelijk te maken of omdat die handeling te vaak uitgevoerd was.

4 april

Wereld Zwerfdierendag

vlnr Griekenland, Libanon, Roemenië

Het is vandaag Wereld Zwerfdierendag. Er zijn talloze stichtingen die zich inzetten om het leven van de zwerfdieren te verbeteren en in de landen waar het probleem het grootst is sterilisatieprojecten op te zetten. Mocht je kunnen, doneer dan iets. Olli komt via Dierenhulp Orfa, maar er zijn talloze stichtingen, ook internationaal (Viervoeters doet veel voor de honden in Roemenië, WSPA heeft een actie tegen hondenleed). De Dierenbescherming zet zich in Nederland in voor de zwerfkatten.

4 april

Das

4 april

Metamorfose

Voor honden is eten dat zo hoog staat als hun mond, of lager, van hen. Daarom pikken ze hapjes van salontafels en brood uit handen van voorbijgangers. Als je uit de kamer gaat is het eten in principe ook voor de hond (degene die dan het hoogst in rang is). Eerst vond ik dat honden geen eten mochten stelen, maar dat is veranderd. Ik vind nu eigenlijk (omdat ik met hun ogen naar de situatie kijk) ook dat eten dat mensen laag houden voor de honden is. Een man die op zijn rug in het gras een boterham eet, vraagt erom. Hetzelfde geldt voor kleine kinderen met boterhammetjes in hun knuistjes. Ik pak het nog net niet zelf af.

3 april

Handen

De toekomst is hier, je houdt haar in je handen terwijl je uit bed stapt, de drempel over de straat in, terwijl je boodschappen doet, koffie drinkt, de computer bedient - als je haar even neerzet, loop je het risico haar te vergeten, je mag haar wel even vergeten, maar niet te lang en hou je rug in de gaten.

2 april

Wasmachine

Mijn wasmachine is kapot gegaan met de was erin. Ik kan de was er niet uit krijgen, het is een bovenlader en de trommel zit klem, muurvast. De wasmachine is oud, repareren heeft waarschijnlijk weinig zin. Maar ik zou graag mijn was terugkrijgen. Ik kan geen oplossing bedenken, ik blijf eraan denken terwijl ik eigenlijk aan andere dingen moet denken. Ik denk ook aan die andere dingen en dan weer aan de wasmachine. Ik verwacht eigenlijk niet dat er een oplossing komt.

1 april

One day