weblog
                    archief

 

31 augustus

Borden

Ik at vandaag van twee borden. Ze staan naast elkaar op het aanrecht, als van mij en van iemand anders. Maar wie? Ik heb geen idee.

 

 

30 augustus

De lijn tussen hier en daar

In deze wereld ligt een andere wereld
(Doe je ogen dicht en stel je een andere wereld voor)
Onder de grond waarop je zit liggen tunnels
(Teken een schep, kleur hem in, knip hem uit)
In het huis achter je staat iemand voor het raam te denken
(Loop naar het raam en zwaai, zwaai nog eens)
Het is de vraag of de hemel overal de grond raakt
(Vraag jezelf af of de hemel de grond raakt)

 

 

29 augustus

Olli in de lappenmand

 

 

 

28 augustus

Wijzen

 

 

27 augustus

Reacties op Kabinet op de hei

Van M.R. kreeg ik de volgende suggesties (zie hier de opgave):

a. het animatieprogramma begint, we moeten nu echt doorlopen naar de kantine
b. het doorspreken van de puzzelroute met speurtocht verliep eensgezinder dan gedacht
c. snackbar de smulbaard zit bij de andere ingang. hier is alleen bistro-kantine weidezicht, kijk maar

 

 

26 augustus

Olli en de stad

Olli en ik (en Pika, die heeft voor Olli de basis gelegd) hebben heel hard getraind en geoefend op/met het loslopen en luisteren. Gelukkig is de beloning ernaar.

Met de tram gaan is nu ook routine. Ik ben heel trots op hem.

 

 

25 augustus

Voor je het weet

Langzaam kruipt het donker de dagen in - het ruikt soms naar herfst als ik hardloop, naar bladeren en de aarde, koudere lucht. Ik heb de neiging veel boodschappen te doen, misschien zoals Olli nestjes graaft terwijl het niet meer nodig is. De verwarming is aan, de merel is terug in de tuin.
Soms vind ik het droevig, hoe de seizoenen elkaar opvolgen. Zo onverschillig. De wereld is wel mooi, maar wat hebben we daaraan. Soms ben ik gewoon blij dat de zomer, deze zomer, voorbij is.
Onderweg naar huis zag ik vanochtend veel bezige mensen: ze knapten huizen op, deden dingen met auto's, gingen winkels in en uit. Het was allemaal vergeefs, maar ze waren bezig, in beweging (degenen die stil op de rand van hun bed zaten zag ik niet). Waarschijnlijk dachten ze niet eens aan hoe weinig zin het had.
Straks verliezen de bomen al hun bladeren.
Ik probeer goed op te letten, het gaat allemaal zo snel.

 

 

24 augustus

Hond op bank

 

 

23 augustus

Maar die hond is mijn huis

 

 

22 augustus

Over anderen voorschrijven hoe dingen in elkaar zitten

Er zijn twee soorten filosofen: degenen die zeggen wat er is, hoe het zit, en wat je moet doen, en degenen die hun lezers aan het denken willen zetten over wat er is, hoe het zit en wat je moet doen (soms door te zeggen wat er is etc). Dat geldt voor schrijvers ook. De betekenis van dingen is vaak verborgen. We zien allemaal de oppervlakte, en veel mensen vinden het fijn om in een boek te lezen wat daaronder ligt. Daar is weinig mis mee (het is alleen een uiting van luiheid), maar met kunst heeft het weinig te maken (ik vind het in de filosofie soms wel te verdedigen). Kunst is juist uitermate geschikt om vaste denkbeelden op losse schroeven te zetten, vragen te stellen, te betwijfelen, dingen in een ander licht te zetten. Niet de betekenis te geven; de lezer naar betekenis te laten zoeken zodat zij er wijzer van wordt, of niet. Dat is het punt met waarheid: zodra je haar vastzet, ontglipt ze je. Voor filosofen betekent dat dat je bezig moet blijven, voor schrijvers betekent het dat je er alleen naar mag wijzen, het alleen door andere dingen heen kunt laten schemeren.

 

 

21 augustus

Amsterdamse Bos

We zagen heel veel zwaluwen.

 

 

20 augustus

Kabinet op de hei

Zie hier. Mogelijke reacties: a. Waar is de hei? b. Het zal je familie zijn. c. Iets met spijkerbroeken en laarzen.
Heb je zelf een betere reactie? Mail hem en wie weet ontvangt jouw reactie een eervolle vermelding op dit weblog.

 

 

20 augustus

Augustus

Je kunt hier het liedje van Quiet Choir beluisteren waarop ik piano speel.

 

 

20 augustus

De muizen

Sinds Pika dood is, zijn er muizen. Sinds de muizen er zijn begrijp ik meer van tekenfilms als Tom en Jerry. Ze verzinnen namelijk een oplossing voor alles wat ik bedenk om ze van het aanrecht te houden (waar ze de kattenbrokjes opeten) en ze zijn extreem handig in klimmen, rennen en springen, waarbij ze hun staart gebruiken om hun evenwicht te bewaren en zich vast te houden. Soms blijven ze een dag weg en dan hebben ze iets bedacht en komen ze weer. Ik had het aanrecht afgesloten met een stuk karton, maar daar klommen ze overheen (ik wil het niet te hoog maken want dan ben ik bang dat ze vallen en zich bezeren). Nu heb ik een constructie met dozen van kattengrind, maar nu klimmen ze via de verwarmingsbuizen ook daar overheen (ze kunnen ook via de andere kant het aanrecht op maar dat doen ze minder graag). Ze verzamelen de brokjes op een plekje achter de olijfolie en nemen ze dan mee. Ik zeg overigens 'ze' maar het lijkt alsof het een muis is, steeds dezelfde. Ik zie hem of haar alleen uit de verte dus ik weet het niet zeker.
De muizen eten ook van de onkruidstruik, achter mijn rug als ik op de bank zit.

 

 

19 augustus

Vondelpark

Olli en ik gingen naar het Vondelpark om te kijken hoe hij het zou vinden en als oefening. We namen de tram. Ik las laatst een artikel over dat mensen niet snel met vreemden praten - neem een hond mee en iedereen wil met je praten, iedereen vertelt haar of zijn levensverhaal. Vooral in het openbaar vervoer.
Het was heel mooi buiten, tussen de buien door - de hemel was donker, het licht fel, bomen werden uit hun achtergrond getild. Olli vond het een beetje druk in het Vondelpark, er waren veel mensen en dan voelt hij zich niet zo op zijn gemak. Het hondenveld was een betere plek. Een drukke kleine hond rende om zijn voeten, hij sprong er een paar keer bovenop. De hond leerde daar niet van en bleef rennen. Ik zag een bekende die ook een hond uit Roemenië heeft, indirect via mij; iemand die ik ken had links naar een aantal stichtingen en het nieuws uit Roemenië op haar facebookpagina gezet nadat ik dat gevraagd had en zo was hij erbij gekomen. Hij wist dat niet en ik heb het hem niet verteld.
Op de terugweg zat een jongen de hele tijd te lachen naar Olli. Hij vond hem duidelijk erg lief en wilde verder geen contact maken, of durfde niet. Olli is goed in mensen voor zich winnen, op de een of andere manier denkt iedereen dat hij heel erg lief is. Dat is hij ook natuurlijk, maar het valt op. Hij maakt op straat vaak al contact met mensen voor ik dat doe (met oogcontact en oorbewegingen).
Thuis kreeg hij een lekker kluifje en daarna hebben we lang geknuffeld op de bank. Het begon buiten hard te regenen, de duiven in de esdoorn zochten een andere plek op.

 

 

18 augustus

Eli

 

 

18 augustus

Opdracht

Kijk eens een dag naar het licht - hoe het in het water op de straat schijnt, tussen de bomen door, regendruppels inkleurt, hoe het hoge ramen naar voren haalt, op muren valt (ook binnen), op het haar van de buurvrouw, hoe het alle kleuren dieper maakt of fletser, de vleugels van duiven laat glimmen, schaduwen neerlegt over auto's en mensen, het verloop van de dag laat zien.

 

 

17 augustus

Meerkoet

Op de steiger bij de Amstel zaten drie jongens, tegen elkaar aan als in een jongensboek, lachend. Ze riepen de meerkoet die vlakbij ze zwom. Als de meerkoet dichterbij kwam, spuugden ze op hem of haar.
'Hou daar eens mee op,' riep ik naar ze. Een van de jongens draaide zich om. 'We zijn onze meerkoet kwijt,' zei hij. Hij vond zichzelf heel grappig. 'Wat een smeerlap ben jij,' zei ik. 'Stelletje smeerlappen.'
Ik liep verder naar huis met Olli, ben er een minuut of tien later naartoe gefietst om te kijken of ze er nog waren. De steiger was leeg, de meerkoet was ook nergens te bekennen.

 

 

16 augustus

Dit is heel goed

Hier, het nieuwe liedje van Sinéad O'Connor. Omdat het tegelijk parodie/kritiek is (de clip misschien meer dan het liedje) en oprecht, en gewoon een goed liedje. Het hele album staat op de luisterpaal van 3voor12. Ik gun het haar ook heel erg.

 

 

16 augustus

Oog voor vuilnis

Op de heen- en terugweg stapte ik op hetzelfde veldje in de poep. Ik veegde mijn schoen af, stapte in een plas, veegde nog wat. Het zat nog in de zool, dus voor het huis trok ik mijn schoenen uit; ik liet ze even voor de drempel staan. Ik ging naar binnen met de honden, gaf ze een koekje. Buiten reed de vuilniswagen langs, ik hoorde ook het veegwagentje. Toen ik weer naar buiten ging om mijn schoenen te pakken, waren ze weg. Een kartonnen bord lag nog op de stoep, naast een eierdoos en een lege plastic zak.

 

 

15 augustus

And the sky hangs heavy

 

 

15 augustus

Pruiken

De buurmannen hebben ruzie. De een verwijt de ander dat hij de hele dag slaapt. De volgende ochtend liggen er pruiken bij het vuilnis. Van de week zag ik een verhuisdoos waar 'make-up' op stond. Er zijn dus mensen die genoeg make-up hebben om er een verhuisdoos mee te vullen. Of het is een code.
Ik weet niet of vakantie mensen goed doet.
Door de zomer schemert de herfst. Bladeren laten zich vallen. Mensen hebben het over de laatste mooie dagen. Alsof herfstdagen niet mooi zijn. Normaal gesproken verheug ik me op het najaar. Nu denk ik: ik zie wel. Of zelfs dat niet eens.
In de verte onweert het. Olli bibbert, ik leg een slaapzak over hem heen. Het onweert dit jaar veel vaker dan eerder, alsof het weer ons iets wil zeggen. Dat is niet zo. We zeggen elkaar dingen.
Ik zag een zieke rat en liet het dier liggen. Waarschijnlijk is hij of zij vergiftigd, er is bovendien geen opvang/hulp voor wilde ratten. Ik heb onvoldoende medische kennis en voorzieningen in huis. Eergisteren vond ik een duif, die nam ik wel mee. De dierenambulance heeft het beestje opgehaald. Het was goed mis met die duif, hoewel ik niet kon ontdekken wat er mis was (vleugels goed, in de snavel alles goed, geen verwondingen, wel heel mager), ik denk dat hij of zij misschien in de ambulance al is overleden. Ik weet het niet en hoef het niet te weten.
Misschien heb ik genoeg van de stad, van deze stad, van de drukte en de onverschilligheid.
Woorden zijn ook onverschillig.
Olli heeft zijn neus onder de slaapzak uit gestoken. Zijn oren staan nog in de luisterstand, zijn ademhaling is rustig. We zuchten wat af samen.

 

 

14 augustus

Amelisweerd III

 

 

13 augustus

Ezels

We graven gaten in de aarde, zeggen wat we niet kunnen zeggen, gooien ze dicht (luister maar naar het ruisen van het gras, naar het water dat de lucht beweegt).

 

 

12 augustus

Palm

De lijnen op de palm van je hand vormen de straten van de stad: smalle rechte straten leiden van je vingers naar de twee hoofdstraten in het centrum (de winkelstraat en de laan naar het vroegere – gouden – paleis van de grote koning). Uit de winkelstraat leiden bredere wegen naar buiten, tussen alle brede straten liggen smallere, tussen alle smallere straten liggen nog smallere, aan al die straten liggen gebouwen die te fijn zijn om met mensenogen te kunnen zien. Bomen groeien haast onzichtbaar in de ruimtes die overblijven; pleinen en parken zijn te vinden bij haast iedere kruising. Scholen, ziekenhuizen, trams, in de bocht van je duim ligt een strandje waar ijs verkocht wordt uit caravans. Of de stad bewoond wordt is onzeker: sommigen denken van wel, degenen die er verstand van hebben zijn niet altijd te vertrouwen.

 

 

11 augustus

Kat in het bakkie

 

 

11 augustus

Bezoek

Deze week logeert Eli bij ons, een vriendinnetje uit het park. Olli is ondertussen de hond van het huis geworden. Hij gedraagt zich anders sinds Pika dood is, slaapt soms op haar plekjes en is meer bij mij. Naar Eli is hij heel anders dan naar Pika; Pika was duidelijk de baas, de hoofdhond, Eli is de gast. Hij mist Pika nogal, ik hoop dat hij het leuk vindt om deze week iemand anders in huis te hebben. Het is sowieso afleiding.

samen bedelen

Vandaag speelden ze heel wild samen in het park; Olli kan echt keihard rennen met zijn bonkige beentjes; in en uit het water. Ik moet dan altijd een beetje opletten want soms raakt hij zo enthousiast dat hij zomaar ergens heen rent. Hij heeft vorige week ontdekt dat hij door een sloot kan: erin springen, een stukje zwemmen en weer op de kant springen - in sommige dingen is hij net een pup, die zijn lichaam en de wereld ontdekt, terwijl hij in andere dingen een oud mannetje lijkt - in huis wordt hij steeds rustiger, lijkt hij ouder te worden. Ik kan me voorstellen dat hij moet uitrusten van zijn verleden. Gelukkig hebben we de tijd.

beetje knuffelen

 

 

10 augustus

Dag dag

Het waait en regent, het lijkt wel herfst. Mensen doen alsof de zomer ten einde loopt, terwijl het nog weken warm kan zijn. Ik droomde dat mensen jaren vooruit het weer konden voorspellen en dat ik een datum in november opzocht. Gewoon om het te weten, niet omdat er dan iets speciaals was.
De logeerhond kwam vanmiddag, ze ligt naast me op de bank. Ze is een beetje bang voor Putih, die in haar mand is gaan liggen. Olli ligt in de voorkamer, daar ligt hij de laatste dagen graag.
De man die ik een tijdje geleden te enthousiast gedag zei in het park, sprak me aan en vroeg mijn naam. Hij vertelde dat hij een fantasienaam voor me bedacht had omdat we elkaar zo vaak tegenkwamen. Wat denk je nou, smeerlap, dacht ik, maar ik bleef vriendelijk. Waarom eigenlijk, dacht ik later. Dat soort mensen verpesten het voor de rest. Ik zeg graag mensen gedag en blijf dat doen. De smeerlappen zoeken het zelf maar uit.
Het zou gaan onweren, het heeft nog niet geonweerd.
Er zijn mensen die zich druk maken om de stand van zaken in de wereld en niet weten wat ze eraan moeten doen. Terwijl je toch van alles kunt doen. Je eigen gedrag aanpassen, vrijwilligerswerk, schrijven. Je kunt ook demonsteren of posters ophangen. Koken voor mensen. Met een kind praten. Met je buren praten.
De wind beweegt de bladeren van de boom in de tuin, een fijn geluid.
Het is een lange dag. Een lange stille dag en hij is nog niet eens afgelopen.

 

 

10 augustus

Het strand, vorige week

 

 

9 augustus

Door de bomen het bos

Hier verzamel ik foto's van bomen en dergelijke.

 

 

8 augustus

Links

Een handige site voor het determineren van bomen.
De harige-benenclub.
De kastanjeboom van de honderd paarden.
Een mooie website van The Guardian over de Eerste Wereldoorlog.

 

 

7 augustus

Niet normaal

Bij Haarlem stapten twee mannen in. Werkmannen, hun precieze beroep bleef onduidelijk. Ze gingen in het zitje naast me zitten, aan de overkant van het gangpad. Er vloog een vliegtuig over. 'En dan schiet iemand dat zo uit de lucht,' zei de een. 'Dat is toch niet normaal,' zei de ander. De een knikte. De trein reed langs een gevangenis. Hij vertelde dat Simon twee weken moest zitten. De ander zei dat Nico van de sportschool vijftien jaar had gekregen omdat hij zijn vriendin de hersens had ingeslagen en daarna het huis in de fik had gestoken. 'Dat is toch niet normaal,' zei de een. 'Die is niet helemaal fris.' De een vertelde over de vrouw met wie hij chat. Ze wil alleen maar chatten en niet afspreken (dat is toch niet normaal, zei de ander) en ze stuurde een foto van haar borsten (dat is toch niet normaal! zei de ander). Eerst al een in badpak, daarna die blote borsten. Hij vond het niet erg dat ze die stuurde, maar normaal was het niet. Toen we Amsterdam naderden betrok de lucht. Er hingen heel dreigende wolken boven de stad, toch bleef het de hele weg naar huis droog.

 

 

6 augustus

Kijkduin

 

 

5 augustus

De zee

Vandaag, op Pika's twaalfde verjaardag, hebben we haar as uitgestrooid in de zee bij Kijkduin. Ze is op dat strand vaak heel gelukkig geweest, ze hield veel van de zee en van samen daar wandelen. Het strand was anders dan toen wij er altijd kwamen, ze hebben er een nieuw stuk aan gemaakt. De zee was dezelfde zee als altijd, vandaag wel heel donker.

De as werd opgenomen door het water en bleef onder water bij elkaar, als een vlek, als de vorm van iemand, die langzaam in de verte verdween, naar de horizon toe. Het zag er heel mooi uit.
Pika is al bijna drie maanden niet meer bij ons. Ik weet dat ik blij moet zijn dat we zo'n mooie tijd hebben gehad samen en dat ben ik ook, dat ik moet denken aan de goede dingen en dat doe ik ook. Maar ik mis haar heel verschrikkelijk, bij alles wat ik doe.

 

 

4 augustus

De tijd

NYC 2005

 

 

3 augustus

Schudden aan een rots

'Pas toch op, de tijd verstrijkt. De tijd verwijdert zich. De tijd is niet te vertrouwen. Er ligt een schreeuw van schrik tussen nu en toen.
Ik zou zo graag es even aan het verleden willen schudden, maar dat kan niet. Je gaat ook niet staan schudden aan een rots. Die blijft liggen waar ie ligt.
Het verleden is veel te lang geleden, het is een schande.' (2004)

Ik denk de laatste dagen na over bovenstaand citaat van Armando. De trend lijkt tegenwoordig om het verleden vooral als vloeibaar en open te zien - tenminste open voor interpretatie, maar de grens tussen interpretatie en feit wordt ook ter discussie gesteld. Armando zegt hier juist: je kunt er niet meer bij. Je mocht willen dat je erbij kon. Hij heeft daar natuurlijk gelijk in. We kunnen denken wat we willen maar voorbij die schreeuw van schrik kunnen we niet.

 

 

2 augustus

Amelisweerd II

 

 

1 augustus

Dogheart

Dit liedje schreef ik vorig jaar voor Pika.