vrijdag 31 december
De toekomst
2010 was een mooi en moeilijk jaar. Ik hoop dat het in 2011 beter wordt, en ik wens iedereen voor het nieuwe jaar moed en nieuwsgierigheid toe, en de mogelijkheid (en behoefte) je in te zetten voor iets dat groter is dan je zelf bent (voor verandering ten goede dus, in de wereld).
donderdag 30 december
Dierenvrienden
woensdag 29 december
Privé
Ik begrijp weinig van het discours omtrent vegetarisme. 'Maar het is toch een privé-beslissing,' zei een man op de radio. Nee, dat is het juist niet (mijn probleem met de radio: ik kan me niet met gesprekken bemoeien/niet terugpraten). Ten eerste en ten belangrijkste heb je te maken met het dier dat je opeet, dat dood is, gestorven voor jou, na een kort en ellendig leven, en ten tweede heb je te maken met andere mensen wier planeet je de vernieling inhelpt, en aan wier armoede je bijdraagt - etcetera. Fatsoenlijk met anderen omgaan is geen hobby of privé-beslissing, en dit is juist een zaak waarover gesproken moet worden in de publieke ruimte, en waarin mensen op de consequenties van hun beslissingen gewezen moeten worden, ook omdat de overheid het in deze laat afweten.
dinsdag 28 december
maandag 27 december
zondag 26 december
Sokken
Soms weet ik met kapotte sokken niet of ik ze zal stoppen of weggooien. Ik doe ze dan in de was. Als ik daarna nog niet weet wat ik ermee moet doen, doe ik ze gewoon opnieuw in de was. Sommige sokken komen de was nooit uit.
zondag 26 december
Kwispelen en lachen zijn leuk
Er zijn twee in het oog springende problemen met het onderzoek naar dieren en taal.
Ten eerste spreekt er een waardeoordeel uit dat me problematisch lijkt, het neemt namelijk de mens als uitgangspunt en ziet een dier als meer waard wanneer dat meer op een mens lijkt (de kop boven het artikel over de hond was 'hond kent evenveel woorden als driejarig kind' - nou en? De uitdrukking 'nou en' lijkt overigens niet meer zo polulair, wat ik jammer vind). Dit is overigens ook waarom ik dit soort onderzoek toejuich - het werkt blijkbaar zo voor mensen, dus dan kan er beter maar zoveel mogelijk over dieren bekend zijn (er zijn 'vegetariërs' die wel vis eten, wat me altijd erg verbaast, het speelt vast mee dat vissen qua vorm weinig op mensen lijken, en dat ze wel schreeuwen als ze mishandeld en gedood worden maar dat dat in frequenties is die wij niet kunnen horen).
Ten tweede zegt het weinig over de intelligentie van een dier of over hoe je een dier kunt kennen. In het contact tussen mens en dier spelen allerlei factoren een rol. Taal is daar een van (mensentaal en dierentaal). Ik denk dat de hond en ik, ondanks dat we niet dezelfde taal spreken, elkaar goed kennen. We hebben van elkaar geleerd, we letten op elkaar, en we horen bij elkaar. Kwispelen en lachen zijn leuk, pijn is verdrietig, we houden van slapen, we eten samen een appel, en we geven elkaar kusjes.
zaterdag 25 december
Er lagen ook deze kerst weer veel witte latex handschoenen in de sneeuw
klik op de foto voor meer
zaterdag 25 december
Vrolijk kerstfeest
vrijdag 24 december
Soms eet ik staand in de keuken mijn brood op omdat oma dat ook altijd deed.
vrijdag 24 december
Woorden
Ik las gisteren over een Border Collie die 1022 woorden geleerd had, of eigenlijk 1022 verschillende objecten kon herkennen, en ze kon categoriseren. Het ging om speelgoed, je kunt hier een filmpje bekijken. Het doel van het onderzoek was om te kijken of er een grens is aan het aantal woorden dat een hond kan leren. Ik denk dat er geen grens is aan het aantal woorden dat een hond kan leren, en daarnaast kunnen honden verschillende betekenissen van woorden begrijpen (het verschil tussen het 'op' van de koekjes zijn op, en het 'op' van het kunstje op), en begrijpen dat woorden in bepaalde zinnen iets anders betekenen dan in andere zinnen. Ook denk ik dat honden verbanden kunnen leggen tussen woorden in een zin (zoals persoon, plaats, en hoe we er naar toe gaan), en dat ze tijdsaanduidingen begrijpen (straks, even wachten, later), tenminste het eraan komen van iets (bijvoorbeeld eten), of dat we iets nog gaan doen. Maar ook 'dat was gezellig hè, in het park', iets in het verleden dus (ik heb wel de indruk dat het over het heel nabije verleden moet gaan, dat soort verwijzingen, ik denk dat honden ervaringen zeker onthouden, maar niet op dezelfde manier als wij; gisteren is al te ver weg, om naar te verwijzen in een zin, hoewel ze als er gisteren iets belangrijks gebeurd was van die gebeurtenis nog wel weten). Ik moet dit echter allemaal nog onderzoeken.
Ik las ergens een reactie op dit onderzoek waarin gesteld werd dat honden inderdaad veel woorden kunnen aanleren, maar dat ze niet goed zijn in productieve communicatie, iets wat me een voorbarig verwijt lijkt (maar veel voorkomend, in dit soort zaken, vandaar dat ik het noem) omdat het onderzoek naar acoustische communicatie bij honden nog in de kinderschoenen staat. Anders gezegd: zij verstaan onze taal beter dan andersom.
De hond was ziek, en toen maakte ze allerlei nieuwe geluidjes. Ook rook ze anders. 's Nachts kon ze niet slapen, tot de poes tussen ons in kwam liggen en begon te spinnen. Dat geluid is dus ook voor een hond rustgevend-prettig.
En nog iets over het dromen van dieren: de poes maakt de laatste dagen in zijn slaap vaak het geluid dat hoort bij het zien van vogeltjes, en volgens mij komt dat omdat ik de vogels bijvoer, op het balkon, en hij de laatste dagen dus veel vogels ziet, en overdag het geluid vaak maakt. Hij droomt dus over de vogeltjes.
donderdag 23 december
Vijver
Er is een man die altijd 's middags op een bankje een biertje zit te drinken in het park. Hij komt rond twaalf uur, soms wat vroeger, en blijft tot het einde van de middag. Hij zegt altijd vriendelijk gedag en draagt zijn bierblikjes in een plastic tas van de supermarkt. Zijn neus is grijs, zijn haar vet. Sinds een paar maanden loopt hij met krukken, en is er een vrouw bij hem, die ook met krukken loopt en blikjes bier drinkt. Ze komen iedere dag, ook nu, ook als het sneeuwt, dan lopen ze achter elkaar aan het park in, hinkend, steunend op hun krukken, langzaam maar vastberaden, als rondtrekkende dieren of soldaten in een eremars. Ze zitten wel op een ander bankje, wat dichterbij de ingang, met uitzicht op de vijver.
woensdag 22 december
Hangende kluit
dinsdag 21 december
Overkant
Er staat iemand te koken, in de flat aan de overkant, alleen het licht in de keuken is aan, hij lijkt geconcentreerd. Hij denkt: er zit iemand te typen, in de flat aan de overkant, alleen het licht in de woonkamer is aan, ze lijkt geconcentreerd.
dinsdag 21 december
'Jij bent zelf ook een soort vogeltje,' zei ik tegen de hond
De poes heeft een fan. Het is de vriendin van de jongen van de Dr. Oetkerpizza’s (niet degene die hij bezwangerd had, een nieuwe vriendin), die hem in de sneeuw over de galerij zag rennen. ‘Kijk die poes!’ zei ze, ‘kijk die mooie poes!’ Het is ook heel leuk om hem in de sneeuw te zien rennen, met zijn witte bontvacht, hij is een waar sneeuwdier. (En dat we samen door het raam van de deur naar de vogels op het balkon kijken, en dat ik 'leuk hè' tegen hem zeg, en dat zijn interesse een stuk minder belangeloos is dan de mijne.)
Op het fietspad (ik liep hard, met de hond) begon er opeens een man achter me aan te rennen (waarom doen sommige mannen dit soort dingen?). Ik stopte en draaide me om. ‘Ik zou het niet doen want ik pak je,’ zei ik, met opgeheven vinger. Hij deinsde terug. Soms vraag ik me af waar bepaalde teksten vandaan komen, het was niet iets wat ik bedacht.
’s Avonds werk ik in bed, in verband met de kou, met uitzicht op een lieve hondenrug.
(beweeg je muis over het plaatje)
maandag 20 december
De maakbaarheid
Na het avontuur met de trein, wachtte ik vrijdagavond 54 minuten op de tram voor Den Haag HS. Nu ben ik behoorlijk winterhard, maar ik had gympen aan, en ik kreeg na verloop van tijd zere voeten. Toch vond ik het nog steeds goed, het uitvallen van het openbaar vervoer.
Wat ik goed vind aan dit soort onderbrekingen:
- mensen worden gewezen op het feit dat ze niet overal invloed op uit kunnen oefenen
- door het normale te onderbreken, te verbreken, te veranderen, worden mensen opgeschud (ik vind dat dat ook een van de dingen is die kunst zou moeten doen, of zou kunnen doen) (het is zo maar het kan ook anders)
- wachten creëert tijd
Het laatste punt is voor mij belangrijk omdat ik geneigd ben voortdurend te werken - in de trein kan dat goed, maar bij de tramhalte, terwijl het sneeuwt, al minder - en als het echt koud is verdwijnt na verloop van tijd de behoefte aan lezen (en valt de verstrijkende tijd samen met het bewust zijn van het verstrijken van de tijd, min of meer). De eerste twee punten vind ik belangrijk omdat mensen over het algemeen hun omgeving voor lief nemen en als maakbaar of controleerbaar zien, terwijl dat schijn is, en omdat mensen vinden dat ze recht hebben op dingen (op een trein die rijdt, maar ook bijvoorbeeld op liefde of geluk - wat een onzin).
zondag 19 december
Aantekeningen
klik op de afbeelding voor een vergroting
zaterdag 18 december
Stoptrein
Het sneeuwde en ik stond op Amsterdam Centraal. Er reden bijna geen treinen - het was fantastisch. De interruptie, de ontregeling, en dat door een natuurverschijnsel. Ik dronk gratis koffie en thee en keek naar de mensen. Later at ik patat. Als er omgeroepen werd dat er een trein reed, ging er een gejuich op in de stationshal, en daarna ontstond er uit de grote groep een kleinere groep die zich richting het omgeroepen perron bewoog.
Uiteindelijk kwam ik terecht in een stoptrein. Het meisje naast me had aan een meneer van de NS gevraagd of ze die avond nog naar Rotterdam zou komen of dat ze een hotel moest zoeken. 'Ik denk het wel,' zei de man, 'we hebben opdracht gekregen iedereen af te voeren. Dat perron moet leeg, vanavond.'
Eerder die dag zag ik een lange vrachtwagen die niet tegen de heuvel opkwam, voor het Centraal Station in Amsterdam, de chauffeur legde stukken karton voor zijn wielen, reed een stukje, stapte uit, verschoof de stukken karton, reed een stukje, enzovoort, ik zag niet hoe het afliep.
zaterdag 18 december
vrijdag 17 december
Hier (schets)
donderdag 16 december
It's alive
De engste soep ooit:
woensdag 15 december
Humus in een handomdraai
Men neme een blik kikkererwten (ik had er een van 500 gram). Laat deze uitlekken, bewaar het vocht, doe de kikkererwten met drie eetlepels van het vocht in een bak, doe er een paar tenen knoflook, 5 eetlepels olijfolie, naar smaak zout en peper en als je het in huis hebt een paar eetlepels tahin en citroensap bij, staafmixer de boel en walla! Zonder de tahin en citroensap is hij ook lekker.
woensdag 15 december
Als een varken
Het is een grote schande hoe vaak in serieuze boeken en teksten (literair en filosofisch) a) de namen van diersoorten (zoals bijvoorbeeld varken of hond) worden gebruikt om slechte eigenschappen van de mens aan te duiden en b) hoe vaak 'als een dier' (beestachtig, enz) wordt gebruikt om ongecontroleerdheid, wreedheid, moordlustigheid, enzovoort bij mensen aan te duiden (het wordt ook de andere kant op gebruikt, als in 'gevangenen werden 'als dieren' naar de kampen geleid', dat is ook (om meerdere redenen) problematisch maar dat bedoel ik hier niet). Een bepaald soort wreedheid (of slechtheid of ongecontroleerdheid) is bij dieren helemaal niet te vinden (en kom niet aan met de kat die met haar of zijn prooi speelt; katten richten geen vernietigingskampen in voor muizen, of voor katten van een ander ras) - de eigenschap is bij dieren dus niet te vinden, maar ook zijn begrippen als goed en slecht (schuld en onschuld), zoals wij die definiëren, op dieren niet van toepassing (omdat ze niet op dezelfde manier als wij op hun gedrag reflecteren). Verder is de opvatting dat dieren niet net zo goed als mensen communiceren, rekening met elkaar houden, en ga zo maar door, achterhaald en onwaar (en kloppen eigenschappen die aan soorten worden toegeschreven meestal niet - zo zijn varkens bijvoorbeeld heel proper, actief en slim). Ik denk, maar daar moet ik nog verder over nadenken, vooral over wat het woord aardig precies betekent, dat dieren aardiger zijn dan mensen (ze zijn in ieder geval vergevingsgezinder en zachtaardiger). Dat mensen ze vaak niet begrijpen, of niet begrijpen wat ze met hun gedrag of taal uitdrukken, is niet hun schuld. Dat is een gebrek aan interesse, kennis en voorstellingsvermogen van de meeste mensen, en een uiting van het feit dat mensen er belang bij hebben op een bepaalde manier over dieren na te denken (om uitbuiting, mishandeling, opeten te legitimeren).
dinsdag 14 december
Blijdschap
De kat kwam aangelopen, ik klopte op mijn schoot, en hij sprong spinnend op schoot. Ik moest lachen om zijn enthousiasme, en omdat ik het leuk vond dat hij op schoot kwam. Misschien is dit blijdschap, dacht ik.
maandag 13 december
Er heeft een misdaad plaatsgevonden in de badkamer
maandag 13 december
zondag 12 december
zondag 12 december
Het is een wonder
In opdracht van Wim maakte ik een bewerking van het lied It's a miracle, van Rogers Waters, en een bijbehorende tragische video (klik op de video voor een grotere versie).
zaterdag 11 december
Leyweg
Voor wie nog niet is geweest: komende week is de laatste week van mijn expositie in het Cultuuranker. Het is ook leuk als je een foto koopt, ze zijn er toch.
vrijdag 10 december
Zwanen
Het is vrijdag, ik zit in de trein, ik voel me redelijk, een beetje murw. Ik vraag me af of er een grens is waarna geweld legitiem wordt, en waar die ligt - is het geoorloofd om van de miljardste man die me (verbaal) lastig valt zijn neus te breken? Of elke tiende? Het is geen clear and present danger, maar ongevaarlijk zou ik het evenmin willen noemen. De trein stopt in Leiden, het is donker, het is vol, mensen praten met elkaar, praten in telefoons, mensen slapen. Zwanen slapen, naast mijn voeten liggen papiertjes.
donderdag 9 december
De sneeuwbal
De hond had weer in de poep gerold. We liepen over het veld en ik hoopte dat ze in de halfbevroren sneeuw zou gaan rollen. Ze rolde, maar er bleef een klont poep op haar schouder zitten. 'Kom eens hier,' zei ik. Ze kwam naar me toe. Ik pakte wat sneeuw en maakte er slappe sneeuwbal van, die ik met een boogje op haar gooide. De sneeuw viel op haar schouder uiteen. De hond keek me niet aan, ze bleef gelaten staan. Ik schaamde me. Ik had haar geen pijn gedaan, maar het was evengoed niet erg aardig, om zonder uitleg sneeuw op haar schouder te gooien, en dan nog wel nadat ze uit eigen beweging naar me toe was gekomen, en de poep bleef ook gewoon zitten.
Ik zei maar niet dat ze onder de douche moest.
woensdag 8 december
Zing
Ik woon in een kartonnen doos voor het station en ik eet vogelzaad; mijn vacht is dof, net als mijn ogen, maar ik zing.
dinsdag 7 december
Het trappenhuis is in ieder geval al gezellig versierd
maandag 6 december
Opgevangen gesprek
Moet jij ook naar Den Haag?
Ik moet ook naar Den Haag.
Dan moet je op Sloterdijk naar perron zeven, naar beneden.
Maar op Sloterdijk moet je altijd naar boven. Dan stopt hij al beneden.
Ja, maar nu gaat hij naar Hoofddorp en dan stopt hij altijd boven.
Maar normaal moet je altijd eerst naar boven en dan weer naar beneden.
Maar dit is de stoptrein, die gaat naar Hoofddorp, dus die stopt boven.
Oh, dus die stopt boven.
Ja, en dan moet je naar spoor zeven.
Maar deze gaat toch ook naar Schiphol, of niet?
Nee, ik denk dat deze om Schiphol heen gaat.
Ik wou net zeggen, want anders kan je op Schiphol.
Nee, dat kan ook niet. Hij rijdt er omheen.
Want normaal zou je toch denken dat je van Schiphol naar Den Haag kan.
Nee, maar ze zijn precies met dat traject bezig, precies het traject van Schiphol naar Den Haag. Maar gelukkig hoef je niet uit te stappen, want buiten is het spekglad hoor. En als het zo blijft dan ga ik morgen niet naar mijn werk want ik ben vorige week ook al een keer uitgegleden en dat doe ik geen tweede keer weer.
zondag 5 december
Dieren eten
Ik heb in toenemende mate last van het vlees eten van anderen. Toen ik begon als vegetariër, zo'n twintig jaar geleden, maakte het me niet veel uit. En ik heb lang gezegd dat mensen het zelf moesten weten. Dat vind ik niet meer - het is ook geen privézaak, omdat het anderen schaadt.
Als ik door een stad loop, zie ik overal restaurants met uithangborden (shoarma, Argentijnse grill, hamburgers, enz), haringkarren, standjes met hotdogs, poeliers, slagers - enzovoort, de lijst is oneindig. Het is vreselijk gewelddadig (een tentoonstelling van lijken), en volkomen geaccepteerd (ik ga hier geen vergelijkingen maken met andere misdaden, daar mogen jullie zelf over nadenken) (en veganisme wordt vreemd genoeg als radicaal gezien, terwijl het juist niet (of minder) gewelddadig is). Soms ervaar ik het als vervreemdend, soms wil ik wat ik zie vernietigen, meestal maakt het me verdrietig. Ik weet beter dan me voor te stellen over wie het gaat (de individuele dieren), maar de hoeveelheid maakt het onontkoombaar.
zaterdag 4 december
Mascarabaard
vlnr: Marcel als Esther, Esther, Maurice, Eva als Sander en Maurice, Sander - foto door Julia Willinge
Mijn zusje gaf een feestje, en iedereen moest verkleed als haar of als haar vriendje en zijn tweelingbroer. Ik leek heel goed, met mijn mascarabaard.
vrijdag 3 december
Ronja
donderdag 2 december
woensdag 1 december
Tramhalte
Het was ongeveer 23.31 uur. Ik stond met de hond te wachten bij de tramhalte, het vroor, we waren moe. Vreemd genoeg ging de tijd vrij snel - misschien onderdrukte de kou de saaiheid (of alles). Er liep een vrouw het perron op. Ze stond eerst op het andere perron op de tram te wachten (ze stond er al toen we aan kwamen lopen), maar de tram zou eerder van mijn perron vertrekken, dus misschien maakte het niet uit welke tram ze nam, of weinig, dacht ik. Ze droeg een donkere jas over een donkere rok, rode kousen, laarzen, en ze had een nette tas bij zich. De vrouw rookte. Ik glimlachte vriendelijk naar haar, schatte in dat ze in de creatieve sector werkte, ze zag er licht gedesillusioneerd uit, maar niet ongelukkig. Ze liep naar het einde van het perron, draaide om, pakte iets van de grond en liep naar de perrons aan de overkant, waar ze haar sigaret in een vuilnisbak gooide. Daarna liep ze het station in.
Wat deed deze vrouw bij de tramhaltes? 's Avonds laat, in de kou, in nette kleding? Waar ging ze naar toe?