archief
evameijer.nl

 

 

28 februari 

 

 

27 februari

De economische kansen van een ecologische ramp

Vanochtend las ik een bericht op nos.nl met daarin de volgende zinnen: 'Het ijs in het Noordpoolgebied wordt door de opwarming van de aarde dunner en dunner. En door die ecologische ramp, komen ook economische kansen bloot te liggen. Grondstoffen in de bodem van het Noordpoolgebied lonken.' De Russen zijn er al met een ijsbreker doorheen gevaren. Het heeft iets intrigerends, dit soort opportunisme, en iets ouderwets, en iets kranzinnigs. Het is jammer dat Dostojevski dood is, en die andere rakkers, ik neem me voor meer Russen van nu te lezen.

 

 

26 februari

Groeten 

De buren zeggen Doris al een tijdje gedag als ze haar zien, ook als ze hard blafte, hoi Doris, en dat is zo aardig. Het werkt ook, ze gromt nu alleen nog maar.

 

 

25 februari

Mijn hond in gesprek met mijn uitgever 

 

 

24 februari

Tip 

Via de website van het Muziekgebouw aan het IJ kun je een paar mooie concerten bekijken, zoals een verjaardagsconcert voor György Kurtág van Asko|Schönberg. 

 

 

23 februari

 

 

22 februari

Wolven en Blaman

De Blamanlezing en het Schrijversdebat zijn vrijdagavond door iedereen te volgen via de website van Woordnacht. Hier.

 

 

21 februari

Nesten

Een serie van Olli Meijer. 

 

 

20 februari

Collectief Het IJ

Vandaag was ik even naar het Hemterrein waar Gijsje Heemskerk en kornuiten aan het magneetvissen waren. Ze doen dat vaker en hebben er een mooie website bij. Die kun je hier bekijken.  

 

 

19 februari

Soorten buren: 

Buren die de sneeuw wegschuiven tot het portier van hun eigen auto
Buren die de hele dag hun ochtendjas aanhouden
Buren die vaak langslopen
Buren die uit de verte hard zwaaien
Buren die nooit zwaaien
Buren die op gepaste afstand blijven
Buren die graag een gesprek beginnen
Buren die je nooit ziet
Buren die zich graag bemoeien met andere buren
Buren die een mooie voortuin hebben
Buren die aardig zijn
Buren die kleine kinderen hebben
Buren met veel kinderen
Buren die hun plaatsje zandstralen
Buren die mij buurvrouw noemen
Buren die in gedachten verzonken lijken
Buren die meer dan zes honden hebben
Buren die de hele dag televisie kijken
Buren die vroeg boodschappen doen
Buren die wandelen
Buren die een joviale uitstraling hebben
Buren die altijd met de auto boodschappen doen
Buren die lezen
Buren die na het donker niet meer buiten komen  

 

 

18 februari

 

 

17 februari

Filosofie en fictie (oftewel: een filosofische tekst over een filosofische tekst, of zoiets)

De lezing van gisteren is hier terug te kijken. 

 

 

16 februari

De Partij voor het Ongeluk

Vandaag heb ik de column in Trouw beschikbaar gesteld aan de Partij voor het Ongeluk.  

 

 

15 februari

Cancel culture 

In het debat over cancel culture worden twee zaken door elkaar gehaald: wie recht van spreken heeft binnen een debat (of zelfs discours) en wie de voorwaarden voor het debat bepaalt. Een van de grote inzichten uit het feminisme, de dekoloniale theorie en andere kritische theorie van de laatste dertig jaar is dat we niet alleen moeten kijken naar wat er in het spel gebeurt, maar ook naar wie de regels van het spel neerzet. Dat is namelijk van oudsher de dominante groep (in ons geval: de rijke witte man). De ervaring van die groep wordt als neutraal voorgesteld (zie Beauvoirs Tweede Sekse al) terwijl het net zo goed een gesitueerde positie is. Binnen de regels van het spel zoals die neergezet zijn door die dominante groep, zijn bepaalde ervaringen (#metoo, BLM) niet te articuleren. Wanneer mensen uit gemarginaliseerde groepen erop wijzen dat het debat niet legitiem is, willen ze dus niet binnen een debat een punt maken, maar de voorwaarden voor het debat bevragen. Dat leidt tot een probleem: hoe moeten we met elkaar in gesprek? Dat kan door naast de vragen die besproken moeten worden de machtsrelaties tussen de sprekers te analyseren en een politiek te ontwikkelen die gebaseerd is op meerstemmigheid. 

 

 

14 februari

'Je bent vrij,' riep ik  

 

 

14 februari

Glad 

Aan de overkant van de straat lopen de vrouw en de man met het zwarte gladharige hondje. De vrouw loopt een paar meter voor de man en roept een waarschuwing als de straat glad is ('weer een glad stukje'). De man geeft geen antwoord. Het hondje loopt tussen ze in. Ze gaan vrij hard. 

 

 

13 februari

Meer lauw dus eigenlijk 

Een warme groet voelt toch net als een warme WC-bril.  

 

 

12 februari

Glasvezel II 

Om 8.23 uur ging de telefoon. Ik neem niet op als ik een nummer niet ken omdat ik bij de Kamer van Koophandel sta ingeschreven en geen tijd heb om steeds energieaanbieders, waterapparaatverkopers, zonweringspecialisten en boekhoudfirma’s te woord te staan. Het bleek de glasvezelaanlegger. Hij zou tussen 13 en 15 uur komen. ‘Maar ik was letterlijk al in de buurt mevrouw,’ zei hij. Toen ik niet opnam was hij maar gewoon gekomen. ‘Ik zag u zitten en dacht: ze is aan het werk, misschien heeft ze het netwerk wel nodig.’ Ik had het netwerk niet nodig. Ik zette koffie voor hem, hij wilde er een beetje melk in. Ik heb alleen sojamelk maar besloot dat niet te vertellen. Hij zei dat het ophangen van het kastje de laatste stap was in een proces dat was begonnen met het ontwerp, en vertelde met trots over alle stappen in het proces. Hij verwachtte dat het glasvezel wel tweehonderd jaar mee zou gaan. Daarna vroeg hij wat ik voor werk deed en ik vertelde dat ik boeken schrijf. ‘Wat voor boeken?’ Ik legde het uit en vroeg hem of hij een lezer was. Ondertussen was Olli erg blij dat we bezoek hadden. Hij stond de hele tijd met zijn neus tegen het nieuwe glasvezelkastje aan en kwispelde bij elke beweging die de jongen maakte. De jongen knipte af en toe met zijn vingers in de lucht, een commando dat Olli en ik niet kennen, en dat Olli vanwege zijn slechthorendheid en slechtziendheid waarschijnlijk ook niet waarnam, maar dat maakte allemaal niet uit. De jongen las boeken over het heelal. 'Natuurkunde maar dan voor gewone mensen.' We bespraken hoe groot en vreemd de wereld was. ‘Over vierhonderd jaar denken de mensen weer zo anders,’ zei hij, en daar gaf ik hem gelijk in. Gelukkig zijn wij er dan niet meer, dacht ik, maar dat zei ik maar niet. De jongen had halverwege het bezoek zijn jas aangetrokken, er stonden besneeuwde bomen op. Hij vroeg of ik nog vragen had, vertelde dat het internet nu veel sneller zou zijn, en vertrok weer. De koffie had hij maar half opgedronken. Het internet lijkt nog even snel als altijd, maar wat weet ik ervan, het maakt ook niet uit want het was al snel genoeg.  

 

 

11 februari

Variatie op de oud-Hollandse traditie van het potloodventen 

Eng hoor, al die mannen in de supermarkt met hun neus eruit. 

 

 

10 februari

En daar ergens verdwijnen 











 

 

10 februari

Twee aankondigingen 

Dinsdag geef ik een lezing over filosofie en literatuur  bij het Filosofisch Café in Nijmegen en 26 februari geef ik de Blamanlezing op het festival Woordnacht over wolven. Allebei online, dus je kunt veilig en in je pyjama meedoen.  

 

 

9 februari 

Tijdens het hardlopen kwam ik gisteren veel abstract werk tegen 







 

 

 

8 februari

 

 

7 februari

Spel 

Vanochtend zag ik kraaien spelen. Ze vlogen even op, lieten zich meewaaien in de sneeuwwind en weer op een tak vallen. Ik had best met ze mee willen waaien. 

 

 

6 februari

Duifje 

 

 

5 februari

Being prey

Voor een lezing die ik schrijf over wolven herlas ik het artikel van Val Plumwood over het moment waarop ze aangevallen werd door een krokodil. Hier.  

 

 

4 februari

Door een moment in een andere tijd vallen

 

 

3 februari

Avondklok

1. Soms zitten de mensen hier in de buurt aan het eind van de middag al voor de televisie, zo serieus, met hun bril op, alsof ze wat gaan bestuderen, en misschien is dat ook zo.
2. Veel mensen in de buurt hebben vitrage of plastic tegen de ramen. Maar er komt bijna nooit iemand langs die naar binnen zou kunnen kijken.
3. Sinds de invoering van de avondklok laat iedereen haar hond uit tussen 20.30 en 21 uur. Dan gaan de honden en ik meestal naar buiten, dus dat zijn ze gewend, maar ik wacht nu maar tot 21 uur want anders lopen we in colonne om de vijver en blaft Doris aan een stuk door.
4. Een kind voerde de eenden in de vijver brood. Ze gooide de stukjes tegen de eenden aan, die zich niet lieten weerhouden.
5. Doris wilde ook tegen dit kind blaffen maar dat wist ik te voorkomen. Soms zeg ik aan het eind van de dag tegen haar dat het een fijne dag was, en dat ze goed geblaft heeft. Vaak is dat ook zo.
6. Of de dagen op elkaar lijken weet ik niet zeker maar de avonden doen dat wel. Ik zie de laatste dagen alleen soms een man door de straat lopen, voor 21 uur, ik denk dat hij altijd later wandelde maar het nu naar voren geschoven heeft.
7. Ik zit hier de hele avond met de gordijnen open en het licht aan omdat het zo donker is in het dorp.  

 

 

2 februari

Het recht van de sterkste 

In Trouw gaat het vandaag over clichés en de vraag of de sterkste bepaalt wat rechtvaardigheid is

 

 

1 februari

Het gewicht van een mens

Niet elk woord is geschikt om elk ander woord te dragen, zoals niet elke mens geschikt is voor elk lot. Vreemd genoeg zijn maar weinig mensen echt geschikt voor hun lot, maar daar hebben we het nu niet over. Ik gebruik woorden om een toren te bouwen die houdt. Hij hoeft niet mooi te zijn maar hij moet stevig zijn en echt en hij moet me kunnen dragen. Dat is veel gevraagd. Nu moeten de woorden niet alleen elkaar kunnen dragen, ze moeten ook het gewicht van een mens kunnen houden. Ik wil tot bovenin klimmen om met vogels te praten, de lucht te bestuderen, mijn evenwicht te oefenen, een nest te bouwen voor de komende koude dagen.