31 januari
Nieuwe vriendjes
Ruud
Heksje
Toby
30 januari
384.400
In de Ketelfactory te Schiedam is de tentoonstelling It can talk in any language in 384.400 kilometer van de Weense kunstenaar Sarah Pichlkostner te zien en dat is een echte aanrader. Gaat dat zien mensen, en neem uw vriendjes mee.
29 januari
I fell for no reason, no reason at all
28 januari
Hazen
IJs ontdooit traag en onregelmatig. Het wordt hier nooit oud, toch geeft het die indruk. Hetzelfde geldt voor water. Ik fiets langs weilanden waar hazen rennen (alleen - ik zie er twee) en denk aan gras vlak voor mijn neus, de grote open lucht. In een huis zitten een man en een vrouw met allebei een blauw mondkapje op tegenover elkaar aan tafel. In het volgende huis zitten twee blonde koningspoedels naast elkaar op een beige bank. Het licht is blauwer dan de afgelopen dagen, lijkt ouder. Ik probeer de ruimte in mijn hoofd in te laten nemen door wat ik zie (weilanden, huizen, koningspoedels, namen, een dode kuifeend, een meerkoet die een andere meerkoet de weg op jaagt, wielrenners, een wandelende vrouw die lang naar me kijkt) en voel (trui, jas, warmte, kou) - dagen zijn heel vaak als vroeger, het buiten als toen ik vroeger buiten kwam, ze ruiken heel vaak naar vroeger. Bij de brug stop ik om een foto te maken, het water is niet zoals ik het in beeld zou willen en ik fiets door. De stad is er alweer, ze hebben nieuwe fietsrekken bij het station gezet - een trein vertrekt, hij rijdt boven mijn hoofd langs.
27 januari
Hoe je ons de tijd liet zien
26 januari
Verderop in de wereld
Noorwegen wil Finland een berg geven.
Een filmpje over de laatste diatomist.
Mensen breien truien voor olifanten die het koud hebben.
Greenpeace activisten hangen een doek met 'resist' boven het Witte Huis. (Ik neem aan dat jullie de beelden van de Women's March allemaal gezien hebben.)
25 januari
En iedere dag is een nieuwe dag
1. Vandaag is het de eerste verjaardag van Doris. We hebben veel gewandeld - er waren in het park genoeg vrienden om mee te spelen -, ze mocht Pika's verjaardagstuigje aan en kreeg als voorgerecht bij het avondeten een lekkere vegaburger op een mooi bordje. Zij heeft geluk gehad - de meeste straathonden in Roemenië overleven dat eerste jaar niet (en wereldwijd trouwens ook niet). Ze vond het zingen trouwens heel erg leuk, vooral het 'hoera' aan het eind.
2. Ik ben bezig met het afmaken van mijn proefschrift - daar ben ik al even mee bezig en het duurt nog wel even, omdat wat er staat precies moet zijn en alles er zoveel mogelijk in moet staan. Dat klinkt algemeen, maar dat is het niet. Ondertussen lees ik op twitter dat meneer Trump de wetenschap aan banden legt - stukken over klimaatverandering en milieuproblematiek mogen pas gepubliceerd als hij het zegt - en de publicatie van feiten over het milieu via twitteraccount van een National Park heeft gestopt. Het is zo belangrijk om onderzoek te doen dat de macht onwelgevallig is en om dat onderzoek onder de aandacht te brengen - dat laatste is een van de redenen waarom ik zoveel conferenties organiseer.
3. Olli at toen ik weg was een gat in een zak voer die in de hoek van de keuken stond. Ik had de zak niet gezien. Hij at er een kilo brokken uit, ik kreeg hem later nauwelijks over de trap mee naar beneden. Langzaam waggelde hij mee naar huis. Ik sliep zonder oordoppen, zodat ik het zo kunnen horen als hij erge buikpijn kreeg.
24 januari
Paden
Ik las over de cyanometer, een instrument dat meet hoe blauw de lucht is, en daarna over iemand die probeerde dat in woorden te vangen. Ik zag het blauw ook zelf, voor het dichttrok, grijs over grijs, dikke lagen tot aan het einde van de dag. Het is wel weer langer licht, de dagen rekken zich wat uit.
23 januari
Voorbij Zaandam
23 januari
Informatie
In het NRC Handelsblad stond een stuk over informatie als fundamentele bouwsteen van het universum, inclusief de tijd en de zwaartekracht. Die informatie kun je meten en opsporen, maar wat informatie eigenlijk is, weet niemand (de mogelijkheid van structuur of metafoor wordt in het stuk niet geopperd - uiteindelijk zijn alle feiten die in de taal gevangen zijn misschien metaforen). Je kunt het hier lezen.
22 januari
Openingen naar een andere wereld
22 januari
Bergen
Vannacht droomde ik dat mijn hond een week op vakantie naar Zwitserland ging met een onbekende vrouw. Ik vond het niet leuk maar het was al geregeld. Ze gingen wandelen in de bergen.
21 januari
Nieuw sterrenstelsel
20 januari
Vegan tosti
Ik ben aan het experimenteren met recepten voor een veganistische tosti - de beste vulling is tot nu toe vegan kookroom combineren met vegan mayo (gelijke delen, of wat je lekker vindt), en dan edelgistvlokken toevoegen tot het een stroef papje is. Misschien vind ik de komende tijd nog wat beters, dan laat ik jullie dat weten.
19 januari
Starry skies
18 januari
Manieren om een ochtend te beschrijven
1. De verwarming, voetstappen van de buurman van tweehoog op de trap - de voordeur, een brommer door de straat, een auto, de ademhaling van de hond, de geiser, mijn vingers op het toetsenbord, een fiets die van het slot gehaald wordt in de steeg, een merel (het is nog donker), vooral de verwarming eigenlijk, met boventonen, en die vingers op het toetsenbord.
2. De routine: knuffelen met D, knuffelen met O, voer in de week zetten, wandelen, honden eten, koffie, werk, boterhammen roosteren.
3. Een droom die onderbroken wordt - het was iets met jou, ik wist het nog toen ik wakker werd. Iets met een roltrap en dingen die geregeld moesten worden.
4. Ik lees dat dieren in Mexico Stad rechten krijgen, het onduidelijk hoe en welke en wat het betekent, dat nijlpaarden door geur communiceren (in de poep) - dat was al bekend en wordt als nieuws gebracht, Chelsea Manning krijgt gelukkig echt strafvermindering, ik moet C mailen en Y en M, C en L, en dan moet ik enz.
5. De vacht van O is dik en zacht. Ik viel in slaap met de gedachte dat ik zo blij was dat hij hier is, en niet in de kou van Roemenië.
17 januari
Vriezen
Jinx bleef in zijn rieten mandje vandaag, hij had geen zin in de andere katten.
Gisteren belde een vrouw naar de SAZ omdat er steeds een kat haar tuin in kwam die luid miauwde, ze dacht dat hij van de overleden buurvrouw was. Wij moeten eerst folderen voordat we een kat mogen ophalen en de mevrouw was zelf niet in staat met de kat naar een asiel te gaan. We hebben haar in contact gebracht met een dame van andere organisatie, die naar de mevrouw toe is gegaan - het is ten slotte nogal koud buiten, voor huispoezen. De kat bleek gechipt en bleek al een tijd zoek te zijn. Zijn mens zat op haar werk, begon meteen te huilen en ging naar huis, waar de mevrouw de kat naartoe zou brengen.
Op de fiets onderweg naar het kantoor van de SAZ zag ik eerder vooral vogels die het koud hadden, en zich in het zonnetje geïnstalleerd hadden: kokmeeuwen op molshopen, nijlganzen grazend op een grasveldje naast de weg. Ik ga de laatste dagen steeds vroeg naar bed, onder stapels dekens, het is makkelijk van de kou te houden als je een huis hebt.
16 januari
Doris en ik
15 januari
Tip van de dag
In de Boterhal in Hoorn is momenteel de tentoonstelling Urban Landscapes te zien met o.a. mooie foto's van Gerrit Meijer, gemaakt in Rotterdam. Hij heeft ook een fotoboek gemaakt met die titel, dat helemaal de moeite waard is - je kunt hem als je nieuwsgierig bent tevens volgen op Facebook.
14 januari
Eindeloze mogelijkheden
Dit woonlandschap-om-in-te-verdwalen kan ook vice versa. In Supreme.
13 januari
Oranje
Het Indiase restaurant was ingericht als een gaarkeuken, we kregen ons water in plastic flesjes zonder glazen. Het was er wel gezellig en het eten was goed, vooral het brood vooraf en de dingen die op oliebollen leken. De man die aan het tafeltje naast ons kwam zitten had een bekend gezicht. 'Een sportverslaggever van de NOS,' zei L, die nooit naar sport kijkt. Het was eigenlijk iemand die mij niet lang geleden geïnterviewd had, maar nu veel oranjener leek, en kleiner. Toen we uitgegeten waren liep ik naar hem toe. 'Jij bent toch .....' zei ik. Hij beaamde het, en gaf geen blijk van herkenning (terwijl we toch een halfuur met elkaar hadden zitten praten, maar goed, ik herkende hem in eerste instantie dus ook niet). Ik zei dat het goed ging met Het vogelhuis, en dat ik net de publieksprijs van de BNG Bank Literatuurprijs had gewonnen - Hanna had de juryprijs gewonnen en dat is ook goed. Oja, hij had over de nominatie gelezen, zei hij. Hij had begrepen dat hij me moest kennen.
Het was stil in de Van Woustraat, het regende toen we over de trappen naar beneden liepen. L vroeg of ik het gietijzeren beeldje dat ik gewonnen had terug wilde of dat ze het in de fietstas kon laten zitten. 'Laat nog maar even zitten,' zei ik. Toen fietsten we het beeld uit, het kruispunt over, steeds verder en verder.
12 januari
Ui
Vanochtend rook ik toen ik de deur van de ijskast open deed de halve ui die in het rekje van de deur lag. Ik moest meteen aan Putih denken - hij vond zijn eten nooit meer lekker als er een andere geur aan zat, en die paar keer dat ik geopende blikjes met een ui of iets anders scherp ruikends in de ijskast had gezet, kon ik het blikje weggooien (aan Olli geven dus). Hij is nu een halfjaar dood en nog niet ver weg - zijn afwezigheid loopt nog met me mee als ik naar bed ga, als ik opsta, als ik 's ochtends op de bank koffiedrink met Olli naast me, als ik thuiskom met de honden. Olli en hij begroetten elkaar ook graag. Naast hoe hij voelde (dat hij altijd op schoot lag als ik schreef) - de zachte witte lange vacht, het langere haar op zijn wangen, tussen de kussentjes onder zijn voeten - is het vooral zijn persoonlijkheid die ik mis. Hij speelde graag, dwong zijn zin af, hield van praten en dingen samen doen, ook met Olli, vond oplossingen - hij was heel slim, deed soms dingen voor mij, zonder dat hij dat zelf nou zo graag wilde. Het is een andere soort nabijheid dan met honden of mensen, woordelozer, minstens even hecht.
Misschien gaat het de komende dagen wel sneeuwen, dat zou mooi zijn. Alles gaat dan evengoed door, maar is toch voor even bedekt.
11 januari
De liefste vriend
10 januari
Vogelmuziek
Morgen ben ik te gast bij Opium op radio 4 om over Het vogelhuis te praten. Er werd gevraagd of ik klassieke muziek mee wilde nemen. Ik heb een aantal stukken uitgezocht die over vogels gaan, waarin vogels nagebootst worden en waarin mensen met vogels musiceren. Je kunt de afspeellijst hier vinden - het is work in progress, er zal meer volgen.
9 januari
Gr
Mocht je nog op zoek zijn naar iemand om je leven mee te delen maar niemand kunnen vinden omdat je een huidskleur of een leeftijd hebt: Eric doet daar niet moeilijk over, en zijn briefje hangt al maanden bij de AH.
Op facebook schreef iemand dat het ook bij de AH in Almere hangt.
8 januari
Het hertenhoofd dat we op oudejaarsdag vonden
7 januari
Sporen
Vandaag ben ik jarig en ik voel me nog het meest een boom die weer een ring om zich heen gegroeid heeft - ik zet ook uit, niet alleen in wat ik achterlaat maar ook in wat ik beter begrijp. Beter begrijpen hoe dingen werken (en hoe ik werk) betekent niet meer grip krijgen, want grip bestaat niet, is er hooguit tijdelijk. Beter achteruit kunnen kijken (het landschap overzien) helpt soms bij vooruit kijken, maar de wereld is altijd veel groter dan je denkt. In de sneeuw kun je goed zien waar je nog niet geweest bent.
6 januari
Sporen
Het mooie van dit bos was dat het nergens eindigde - op bomen volgden bomen, rijen en rijen ver, en de enige manier om er weer uit te komen was door terug te keren naar het begin.
5 januari
Môchamps
Verderop vond Doris hertenbloed in de sneeuw, op de terugweg rende ze er weer naartoe.
4 januari
Verschrijven
Nu dringt zich weer de vraag op waar de geschrapte zinnen naartoe gaan - misschien komen ze in dromen terecht, of in de tekst van een ander, of keren ze terug naar waar ze vandaan kwamen - een plek buiten mijn hoofd, net buiten mijn bereik.
4 januari
Tita langs de Ourthe
3 januari
Saint-Hubert
2 januari
Bosverhaal
Naast de weg, voorbij de greppel met zwerfvuil, lag het hoofd van een hert. Ertegenaan lag een vogel, het leek een fazant (ik zag alleen de veren, warrig en een beetje vies). De hond trok aan de riem om mijn middel, we waren samen een rondje hardlopen - zij vindt het spannend om hier te lopen en wil door, door. Ze rook het hoofd niet, het blijft maar vriezen hier en het lag lager op de helling, op een omgevallen boom. De ogen van het hert waren dicht. We stonden heel even stil, liepen toen verder naar boven, op een drafje, over bevroren bandensporen. Zij kan sneller dan ik, heeft ook meer benen. Pas een eind verderop konden we het bos in. We kwamen daar niemand tegen, zelfs geen vogel.
1 januari
Nieuwjaarsdag
Voor het nieuwe jaar wens ik jullie hoop, oog voor het goede en het vermogen om om te gaan met de wonderen die je leven inkomen als je even niet oplet.
