donderdag 31 januari

Positie beschikbaar

Ik kreeg een mail van Deidre Plaxco. De mail heette Positie beschikbaar. Hij ging zo:
Hello!
Onze firma biedt gaarne de volgende positie aan: Assistent Manager.
Dit is deeltijd werk vanuit huis. U heeft geen geld of bijzondere vaardigheden nodig
om te beginnen. Dit werk vraagt om slechts enkele uren per week en is beschikbaar
over uw gehele land. U kunt het gemakkelijk combineren met Uw hoofd inkomen.
Als U geinteresseerd bent en wil graag meer weten over onze firma en de baan,
schrijf naar: netherlands@atb-marketing.com
Dank U.

Ik vond het maar een rare mail. Maar mocht er nog iemand op zoek zijn naar een positie, dan weet diegene waar hij moet zijn.

De ijsberen

Als ik een ijsbeer was dan zou ik me geen zorgen maken over de ijsberen. Dan zou ik gewoon loeren op zeehonden en er eentje doodslaan en opeten en dat zou niet zielig zijn maar de natuur.
Als ik een vogel zou zijn dan zou ik lekker hard vliegen vandaag, met de wind mee.
Als ik de hond zou zijn dan zou ik op mijn favoriete stoel voor het raam zitten en naar de regen kijken. Of naar de boom. Dat weet ik niet precies.
Als ik iemand anders zou zijn dan zou ik wel tramchauffeur willen worden. Dat lijkt me gezellig.
Als ik mezelf zou zijn maar slimmer dan zou ik het misschien anders doen, of misschien precies hetzelfde.

dinsdag 29 januari

De weeromstuit

Van de weeromstuit mijn lievelingshandschoenen (handwarmers? turquoise, wol, zonder vingers, van de Hema, met bloemen, de trein van Amsterdam naar Breda, mocht iemand ze gevonden hebben) in de trein laten liggen. Ik raak vaak kledingstukken kwijt. En dat is maar goed ook want ik kan slecht weggooien.

maandag 28 januari

Schiedam 2

zondag 27 januari

Zondagmiddag

Kentucky Fried Vulmateriaal

Het is op zondag aan het einde van de middag druk in de Kentucky Fried Chicken aan de rand van het winkelcentrum. Alle tafeltjes zijn bezet. Er zijn weinig vrouwen te bekennen, het zijn voornamelijk mannen met kinderen. Gescheiden vaders. Die de kinderen na het eten terugbrengen. Het eten is Kentucky Fried Chicken.
Ik vind het een triest gezicht. Scheiden, ok. Beter goed gescheiden dan slecht getrouwd. Maar KFC is niet goed te praten. Ik geloof dat de kip er twee procent kip bevat en verder vulmateriaal.
Ik denk liever niet aan het leven van de twee procent kip en zou willen pleiten voor honderd procent vulmateriaal. En ik vind dat ze de naam moeten veranderen in Kentucky Fried Vulmateriaal.

vrijdag 25 januari

Ik hou van dieren

donderdag 24 januari

Regen

Fair art trade

Miriam Reeders heeft vandaag een interessant stuk over een interessant nieuw project op haar weblog en website gezet. Je kunt het hier lezen. Het gaat over het feit dat er weinig geld is voor kunst, en voor muziek ook trouwens, en dat dat als heel normaal wordt beschouwd. Ik ben het met haar eens, en ik vind het goed dat ze er over schrijft, omdat veel kunstenaars het gewoon accepteren en voor te weinig geld werken, waardoor het systeem in stand blijft. Terwijl dat onzin is, want een bakker geeft zijn brood ook niet gratis weg, ook al is hij er trots op en wil hij graag dat veel mensen het eten.

dinsdag 22 januari

Praxis

Ik moest vandaag huilen in de Praxis. Om een heleboel dingen maar ook om de Praxis zelf. Het is namelijk een ontroerende winkel. Niet omdat ze er zulke mooie dingen verkopen, dat valt wel mee, maar om het optimisme wat uit hun assortiment spreekt. Ik vind het ontroerend als of dat mensen hun huis behangen. Of een schutting timmeren, of het plafond witten, of een vijver aanleggen (zonder vissen, want dat vind ik stom en gemeen). Ik vind het ontroerend als mensen proberen om er iets van te maken, om hun leven beter of mooier te maken. Ondanks alle ellende.
Ik moest best wel erg huilen dus toen ben ik maar gaan afrekenen.
De man bij de kassa vond het helemaal niet erg.

Schiedam

maandag 21 januari

Pan

Gisteren heb ik mijn lievelingsbeker laten vallen. Hij viel kapot in zeven stukken. Daar staat tegenover dat ik vandaag een pan in mijn kast vond die ik nooit eerder gezien heb. Ik heb hem gebruikt voor de pasta.

zondag 20 januari

De duiven eten je broodkruimels op

Zwarte takken tegen een witte lucht.
In deze stad loopt geen enkele straat recht. Het is zelfs nog sterker, je kunt beginnen in de ene straat en jezelf opeens, zonder waarschuwing, in een andere vinden.
Je kunt er niks aan doen. Je zou thuis kunnen blijven. Maar dat wil je niet.
Dus je loopt, op goed geluk. Je hoopt niet dat je kwijtraakt.
In je zakken geld, een pen, een sleutel, een elastiekje.
De duiven eten je broodkruimels op.
En dat is maar beter ook.

zaterdag 19 januari

this is a fairytale

Sjouw

Eigenlijk zou iemand een documentaire (niet te verwarren met een real live soap) over mij moeten maken, dacht ik toen ik me deze week vier keer met de piano (of eigenlijk drie keer piano en een keer gitaar) in het openbaar vervoer begaf. Als ik vier handen had dan zou ik het zelf doen. Voornamelijk omdat ik zoveel rare dingen meemaak. Bij het optreden op woensdagavond was er een mevrouw die vlak voor het podium heel lekker aan het dansen was. Op Zwart. En ik moest daar om lachen, maar ik was net bij het stille stukje aangekomen dus ik probeerde heel hard aan iets zieligs te denken. Maandagavond laat was er een jongen met een pastic tas met rollen beschuit die graag met me wilde praten. Gisteravond was de tramhalte in Leidschendam de Twilight Zone, compleet met zombies.
Soms denk ik erover om een auto te kopen, want het is best een hoop gesjouw. Maar dan zou ik wel veel missen. Dus voorlopig doe ik het zo.

vrijdag 18 januari

Ondertussen, onder water

donderdag 17 januari

Schrikkeljaar

Ik kreeg vandaag een brief uit de toekomst, verstuurd op 29 februari 2008. Van de Belastingdienst. Natuurlijk.

Emancipatie (bibliotheek Schilderswijk Den Haag)

woensdag 16 januari

The Things A Girl Should Do

Iedereen (ik) dacht eigenlijk dat het echt niet meer zou gebeuren (het was een bloed, zweet en tranen productie) maar ze zijn er dan toch, de cd's. En ze lijken het te doen. Als je er eentje wil kopen dan kun je het beste even een mailtje sturen of langskomen in Lokaal Vredebreuk vanavond.

dinsdag 15 januari

CASH Music

Ik ben niet zo'n goede fan (ik heb van niemand alle cd's of boeken) maar wel een trouwe. Ik hou van de muziek van Kristin Hersh sinds ik vijftien was en naar Hips and Makers luisterde. Naast Hips en Makers ken ik maar twee cd's van haar, waarvan ik op de ene vaak hardloop (Sunny Border Blue). Maar daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben.
Kristin Hersh is bezig met een experiment waarbij fans haar muziek direct bij haar kopen. Een beetje a la Radiohead, je kunt gratis luisteren maar ook betalen. En ik vind dat een interessant systeem. Ik zou mijn muziek ook graag zo aanbieden - als ik zelf wat meer geld zou hebben. Ik vind dat mensen die weinig geld hebben minder voor mijn cd hoeven te betalen dan mensen die veel, of genoeg, geld hebben. En ik wil graag dat veel mensen de muziek horen. Tegelijkertijd moet ik ook brood kopen en strippenkaarten.
Maar het is wel goed, of interessant om over na te denken. Je kunt hier meer lezen. En dat is sowieso de moeite waard want ze schrijft mooi.

zondag 13 januari

Proefdieren

Eigenlijk zou ik geen krant, geen tv en geen internet moeten hebben. Een paar dagen geleden las ik een stukje over proefdieren en de cijfers blijven dan in mijn hoofd zitten en daar word ik echt heel erg verdrietig van. 20.000 honden per jaar. En meer cavia's, poezen, konijnen enzovoort.
Ik ben tegen het gebruik van proefdieren. Punt. Omdat heel veel onderzoeken helemaal niet betrouwbaar zijn, omdat alle diersoorten anders reageren, maar ook omdat ik het belachelijk vind dat mensen besluiten om dieren te gebruiken, over hun leven te beschikken. Zoals ik het belachelijk vind dat mensen vlees eten. Daar zijn dieren helemaal niet voor. Dieren hebben net zoveel recht op een leuk leven als mensen, of misschien wel meer, omdat ze eigenlijk altijd goed zijn. Ze hebben het niet verdiend, en ze kunnen zich niet verdedigen. Het is gewoon martelen en moord, laffe moord. Altijd.

zaterdag 12 januari

Sterren

Ik droomde dat ik een pentekening was, door mezelf getekend. De sterren op mijn handschoenen waren uitgelopen en iemand vroeg me wat het waren. Sterren, zei ik. Sterren, en toen werd ik wakker.

vrijdag 11 januari

Boerkini

Ik vind boerkini een heel leuk woord. Heel erg Donald Duck. Ik zou er bijna wel een willen.

donderdag 10 januari

Een kopje koffie

Ik kwam bij de bushalte de daklozenkrantverkoper, een Turkse man van een jaar of vijftig, tegen. Ik zie hem soms in het winkelcentrum of bij de flat waar ik woon en zeg hem altijd gedag. Hij zegt dan dat de hond een mooie hond is. Eerlijk gezegd heb ik hem nog nooit een daklozenkrant zien verkopen maar hij draagt er een jas van. Ik vind hem aardig.
Bij de bushalte kwam hij naar me toe. Om een praatje te maken. Hij vroeg of ik Engels sprak, want hij sprak niet zo goed Nederlands, maar zijn Engels was ongeveer even goed, of slecht, dus dat hielp niet echt. Hij zei dat we buren waren, wat ik een beetje vreemd vond, en het deed me twijfelen aan zijn dakloosheid. Ook vroeg hij waar ik naar toe ging, naar het strand, en daarop zei hij dat ik goed voor de hond zorg. Toen vroeg hij hoe ik heette. Eva. Hij heette Aram. Hij vroeg of ik dat kon onthouden, ik zei dat ik dat wel kon en daarop vroeg hij mij of ik als ik tijd heb een keer een kopje koffie kom drinken. En ik zei dat ik het daar eigenlijk te druk voor heb. Dat is ook zo, ik heb vaak al te weinig tijd om met mijn vrienden koffie te drinken, maar daarnaast vond ik het ook een beetje lullig. Misschien is hij wel eenzaam en wil er niemand koffie bij hem drinken.

Station Moerwijk

dinsdag 8 januari

Vlaardingen

maandag 7 januari

Het begin

Ik ben op een maandag geboren. Het vroor die week.
Mijn moeder was stoofpeertjes aan het koken.
Strakblauwe lucht, januari, maand van wit.
Ik huilde niet maar keek mijn ouders aan.
Zo ging dat. Ik ken geen beter wonder.

Of nachtvlinder

zondag 6 januari

Bloemen

Ik ben eigenlijk een beetje te neurotisch om mijn verjaardag te vieren. Daarom had ik het ook al tien jaar niet gedaan. Ik voelde me Mrs Dalloway, maar dan zonder de bloemen en met aardigere gasten. Omdat ik buiten sta en door het raam naar binnen kijk. En tegen sommige mensen kan ik niet voldoende zeggen dat ik van ze hou. Ik kan het wel zeggen maar ergens tussen mijn mond en dat oor raakt het zoek, het gevoel, niet het woord.
Ik was blij toen de mensen weg waren maar toen ik vanochtend wakker werd, had ik het gezellig gevonden als ze er nog waren geweest.

zaterdag 5 januari

Mot

Miertje

Soms ben ik heel klein, een miertje, kan ik vijftig keer mijn eigen gewicht dragen. Soms ben ik heel groot, veel groter dan jij, en veel groter dan hij. Soms ben ik heel jong, een jaar of vier, en soms ben ik vele honderden jaren oud, een boom, je kunt mijn jaarringen tellen.
Maandag ben ik jarig.
En dat vier ik vandaag, als een te groot miertje dat net haar eigen gewicht kan dragen, met een feestmuts op. Met andere mieren, en de hond.

vrijdag 4 januari

Het einde van de middag

Ik vind het einde van de middag altijd zo'n melancholisch moment. Als het licht binnen aangaat maar het buiten nog niet donker is, wanneer de dagen kort zijn (in de zomer telt het niet). In het winkelcentrum zijn mensen aan het winkelen, straks gaan ze naar huis, dan gaan ze eten. Ik hoop dat ze een leuk huis hebben met een poes. Vroeger, toen ik nog op school zat, had ik dat al met het einde van de middag. Ik ging na school vaak naar de manege, en dan fietste ik tussen mensen die van school of werk naar huis gingen, blik op oneindig. Mensen zijn veel onderweg.
Het schemert. De lucht is roze met lila en veel te mooi boven de gebouwen waar ik tegenaan kijk.
In de V&D is het altijd even licht.

Ijs

donderdag 3 januari

Raam

woensdag 2 januari

Trein

Waar ik vandaan kom.
Een stad tussen weilanden, aan het water.
Ik ben al zoveel mensen geweest (mijn haar blond, rood, zwart, blauw, bruin, grijs).
Ik heb al in zoveel huizen gewoond.
Ik snap niet zo goed hoe iets eerst helemaal en overtuigd zo kan zijn, en nu zo anders, en het maakt me verdrietig.
Nu, ik, in de trein tussen Alkmaar-Noord en Heerhugowaard, met een zwaar hoofd en een zwaar hart, onder een lucht die grijs is, in een land dat ik ken maar dat niet van mij is.
Een meisje op een paard. Wilgen langs een pad. Een groep meeuwen achter een rijdende tractor. Een windmolen met graffiti. Een verdwaalde vogel in een veld met schapen.
Het is nooit vanzelfsprekend geweest.

dinsdag 1 januari

En dan nu over tot de orde van de dag

Eergisteren kreeg ik een blaadje van de bewonersvereniging in mijn brievenbus met op de voorkant de tekst: 'Aandachtswijk wordt prachtwijk'. Nou, dacht ik, heb ik even geluk. Ik heb namelijk al in een hoop prachtwijken gewoond. In prachtwijk Laak, waar ze met ijzeren staven de voordeur in hebben geprobeerd te slaan. Eventjes in prachtwijk Stationswijk (die eigenlijk wel meeviel) en natuurlijk in prachtwijk Transvaal (wat mij betreft de prachtste prachtwijk van Den Haag), waar ik op het laatst de enige bewoner van de straat was. Wat wel zo rustig was. Want eerst woonde er een medium boven mij, een nogal hysterisch medium dat te pas en te onpas contact met het hogere had. En er woonde een didgeridoo speler die het liefst midden in de nacht (rond vier uur) ging didgeridooen. En er woonden studenten, die feestjes vierden in de tuin. En junks. Toen die allemaal weg waren was er alleen nog een groep van twaalf zwerfkatten die ik voerde. Alle ramen en deuren van de huizen om me heen waren dichtgetimmerd. Daar werden dan teksten opgeschreven. Alle homo's en joden moeten dood, dat soort dingen. In de straat waar mijn straat op uit kwam, liepen rond twaalf uur 's avonds nog kleine kinderen, tussen de prostituees en de vuilniszakken die in brand stonden. Ik overdrijf niet. De meeste huizen die niet gesloopt werden hadden tralies voor de ramen.
Waar ik nu woon is het rustig. Er hangen wel eens wat jongeren bij de kerk maar die doen niks, ze hangen alleen. 's Avonds en op zondag is het heel stil. Ik vind het eigenlijk dus niet zo'n prachtwijk. Mijn stukje tenminste niet. En dat is wel zo fijn.

en Nieuw

Ik wens alle mensen en dieren een goed en gezond 2008. Verder wens ik dat iedereen vegetariër wordt, dat de bio-industrie afgeschaft wordt en dat iedereen wat meer verantwoordelijkheid neemt voor wat hij doet en niet doet. Ik wens meer liefde in het algemeen, en schoonheid.
Daarnaast wens ik iedereen veel mooie verhalen, en veel mooie dingen die echt gebeuren. En genoeg stilte en tijd en ruimte om te bewegen en adem te halen en te spelen.