vrijdag 31 juli

Besta - best-a - best a

Ik besta helemaal niet, dacht ik vanmiddag, terwijl ik toch gewoon op de bank zat. Wat een vreemde gedachte, dacht ik daarna, om te denken, terwijl ik hier gewoon op de bank zit. Ik dacht het nog een keer - ik besta helemaal niet. En toen dacht ik: ik besta wel. Wel goed, dacht ik, dat ik besta.

donderdag 30 juli

Veel schapen om te hoeden

Ik las vandaag over de Oezbeekse schaapsherder Oybek Jabbarov, die al zeven jaar lang onschuldig gevangen zit in Guantánamo Bay, en nu misschien naar Ierland gaat (hij kan niet terug naar Oezbekistan, omdat hij daar hoogstwaarschijnlijk gemarteld en vervolgd zou worden). Jabbarov wil graag naar Ierland, omdat het een land is met veel schapen om te hoeden.
Schapen zijn lieve dieren. Ik hoop dat het lukt.

woensdag 29 juli

Goudeerlijk

Mijn brood is goudeerlijk, volgens de verpakking althans. Dat is fijn. Ik ben blij dat er in deze dagen van bedrog en volksverlakkerij tenminste nog iemand eerlijk is, ook al is het dan een brood. Het nare is wel dat ik het brood op zal eten, daar ben ik zelfs al mee begonnen. Maar ik zag in de supermarkt dat er meer broden goudeerlijk zijn, dus als het op is, kan ik een nieuwe kopen.

dinsdag 28 juli

Poëzie aan de Waterkant

Op 15 augustus is de presentatie van de bundel 'Met beide voeten in de modder II', met onder andere de gedichten die ik heb geschreven naar aanleiding van mijn week in het vogelasiel. Meer informatie vind je hier. Jullie zijn allemaal uitgenodigd.

maandag 27 juli

Opeens zag ik het

zondag 26 juli

Zingend telegram

zaterdag 25 juli

Afknippen

Ik stond in de lift met de jongen die me al vijf keer gevraagd heeft of ik een keer koffie kom drinken. Hij woont op dezelfde verdieping als ik, aan het einde van de galerij. De jongen had een grote bos bloemen bij zich.
'Dat is een grote bos bloemen,' zei ik.
De jongen knikte. 'Hij is aardig,' zei hij, en hij wees op de hond.
'Heel aardig,' zei ik. Er viel een stilte. Ik besloot iets over de hond te vertellen.
'Ze had oorontsteking. Daar is ze vatbaar voor, omdat ze lange oren heeft.'
De jongen keek naar de oren van de hond. 'Je kunt ze ook afknippen,' zei hij.
'Wat zeg je?' vroeg ik. Ik denk dat ik met afgrijzen naar hem keek.
'Afknippen,' zei hij, 'dat doen ze soms.' Hij knipte met zijn vingers in de lucht. 'Maar misschien is dat zielig.'
'Ja,' zei ik. 'Dat is zielig.' Ik zou nog eerder jouw oren afknippen.
De jongen knikte. We stapten uit de lift en wensten elkaar een fijne avond.

vrijdag 24 juli

The knife

donderdag 23 juli

Iets deel 2

Na het schrijven van het onderstaande stukje begon ik me zorgen te maken. Stel dat het een naaktslak was, maar een zieke, of een uitgedroogde, of een hongerige - een dier dat gered moest worden? Hoe harteloos om daar zomaar een grappig stukje over te schrijven. Dus ik klom op de wasmachine met een pollepel en tikte zachtjes tegen het ding dat misschien een naaktslak was. Het bewoog! Het was een naaktslak! Ik moest hem redden! Ik verschoof de koelkast, en probeerde de naaktslak op een stukje karton te schuiven. En toen bleek het helemaal geen naaktslak te zijn, maar een broodkorst, of iets dergelijks, in ieder geval niets levends, iets dat daar best kon blijven liggen.
Wat een avontuur.

Iets

Er ligt iets achter de wasmachine. Het ligt er al een tijdje. Ik kan niet goed zien wat het is.
Het lijkt op een naaktslak, maar een levende naaktslak zou daar nooit zo stil blijven liggen, dagenlang, en dode naaktslakken veranderen van vorm, worden kleiner en hard. Het zou ook een broodkorst kunnen zijn, maar dan wel een broodkorst in de vorm van een naaktslak (rond en gelijkmatig), en eigenlijk lijkt het me onwaarschijnlijk dat daar een broodkorst ligt - ik eet brood in de kamer, niet boven de wasmachine.
Misschien moet ik een zaklantaarn aanschaffen. Of ik wacht tot ik verhuis. Het stinkt niet.

woensdag 22 juli

Beste Geert,

Weet je wie veel geld kosten? Gehandicapten. En chronisch zieken. En ouderen. Misschien moet je daar eens wat aan doen. Mannen kosten trouwens ook hartstikke veel geld, om over vrouwen en kinderen maar te zwijgen.

PS Vergeet de homo's, criminelen en huisdieren niet.

dinsdag 21 juli

Het bed van Poetin

Of ze echt zijn, weet ik niet, maar bizar/poëtisch zijn ze wel: de gesprekken van Berlusconi met Patrizia D’Addario. Het is alleen jammer dat de escapades van Berlusconi met verschillende vrouwen zo breed worden uitgemeten in de pers (dat het een lul is, weten we nu wel), terwijl er weinig aandacht is voor zijn wanbeleid op andere gebieden, zoals het gebrek aan persvrijheid in Italië.

maandag 20 juli

Vuilniszakken

Ik kocht per ongeluk veel te grote vuilniszakken - vuilniszakken groot genoeg om in te wonen. Het vervulde me een paar minuten lang met diepe vreugde.

zondag 19 juli

Kees en Diana

Ik droomde vannacht over Kees en Diana. Aan beiden had ik zeker tien jaar niet gedacht. Kees was een jongen en Diana was een witte pony met rechtopstaande manen en een groot hoofd. Diana was van Kees. Kees had acne en vreemde ouders.
Na een tijdje realiseerde ik me dat ik Kees en Diana omgewisseld had - Diana was de mens, en Kees de pony. Ik dacht aan Ovidius en Judith Butler, en hoe ik hier een verhaal van zou kunnen maken, en terwijl ik stond te mijmeren viel mijn gesmeerde boterham in het sop van de afwas. Het was gelukkig niet de laatste, dus ik roosterde een nieuwe.

zaterdag 18 juli

Zou ik een wens mogen doen

Ik zou me oprollen als een kat of een hond, rond, mijn staart om me heen, mijn snuit tussen mijn voorpoten, en dan slapen, zachtjes.

vrijdag 17 juli

Fictie

Ik vraag me wel eens af wie mijn weblog schrijft. Ik ben het niet. Dat wil zeggen: het is niet vergelijkbaar met mijn dagboek, waarin ik puzzel en graaf en feiten opschrijf, die ik vervolgens heel vaak herhaal, alsof ze op die manier begrijpelijker worden, logischer.
Het weblog heeft een alwetende verteller die soms verzint waar ik ben, en wie, en die ik soms zelf ben. Ik zeg niet wanneer. Dat doet er namelijk niet toe.
Ik kan schrijven over een land dat niet bestaat en ik schilder een lucht vol met vogels. Ik teken jouw hand in die van mij, ons in een huisje in het bos (een plek om stil te zijn, een bed om in te slapen).
Wat ik opschrijf, bestaat.
Als ik je zeg dat ik van je hou dan meen ik dat.

donderdag 16 juli

Trein

Ik voel me alsof ik de afgelopen maanden in een hard rijdende trein heb gezeten. Ik heb wel uit het raam gekeken dus ik weet ongeveer waar ik geweest ben, en ik weet ongeveer waar ik ben, maar nu de trein gestopt is en ik op het perron sta met mijn koffer, ziet alles er heel anders uit dan ik verwacht had.
Dus ik kijk goed om me heen en probeer met mijn print van Google Maps de kortste route te bepalen, maar er is geen plaats van bestemming, en ze zijn de straatnaamborden vergeten.
Ik ben blij dat ik eindelijk mijn benen kan strekken, en alles wat ik heb zit in mijn koffer, en de hond is er bij dus ik red me wel, en daarnaast wil ik graag de nieuwe omgeving verkennen (want alles kan), maar ik voel me ook een beetje verloren, en alleen.

Schellinkhout

Miriam heeft een verslag geschreven over Voorland. Je kunt het hier lezen.

woensdag 15 juli

Mislukte familiefoto's 2

Mien Muis en Noesja

Oma, Julia en Boebie

Ikzelf

dinsdag 14 juli

Mislukte familiefoto's

Onbekende man, L. en G. (geen familie)

Noesja, onbekende kat, Snoopy

maandag 13 juli

Vriestechniek zorgt voor revolutie

Een enge reclame.

zondag 12 juli

Brava in de kerk

zaterdag 11 juli

Voorland

vrijdag 10 juli

Iemand

Station Haarlem, regenachtig, nu, ik, in de trein, mensen praten over Michael Jackson (als Elvis, hij is niet dood), op de grond ligt een krant, een vrouw wordt gebeld, de trein gaat rijden - weiland, Ikea, huis, hek, water, windmolens, en dat is het dus, alles dat er is, niet veel misschien, maar toch nog steeds alles, het is niet zo dat er iets ontbreekt (alles is er altijd), behalve dan wat bij mij ontbreekt, naast me, hier, zoals de hond, of een goed idee, een reden om niet hier te zijn maar ergens anders, of iemand.

donderdag 9 juli

Logeerbed met hond en krant

woensdag 8 juli

Vliegen

's Zomers verdrinken vliegen in mijn ogen.

dinsdag 7 juli

Zwaluwen

Ik maak mooie dingen mee op de dijk tussen Schellinkhout en Hoorn, rond tien uur 's avonds. Er is elke avond een nieuwe zonsondergang, met nieuwe luchten in nieuwe kleuren, en vorige week fietste ik dwars door een groep zwaluwen die van links naar rechts en van rechts naar links over de weg vlogen, alsof ze een spel speelden. Ik had nog nooit zwaluwen van zo dichtbij gezien, en ze vlogen vlak langs me en om me heen waardoor ik het gevoel kreeg dat ik zelf een zwaluw was, en het alleen een kwestie van tijd was voordat ik (even licht en snel) met ze mee zou vliegen.
Gisteravond was er een knalroze volle maan, boven de koeien en het Ijsselmeer.
Soms lijkt het alsof alles mogelijk is.

zaterdag 4 juli

Tourverslag

Het tourverslag van de week voor afgelopen week in Engeland staat op 3voor12 Den Haag. Op Apple computers valt de indeling in alinea's weg, maar de foto's maken veel goed.

vrijdag 3 juli

Beste mannen van het Zuiderpark, en misschien wel van de wereld, helaas

Wat denken jullie nou? Dat langzaam achter een vrouw aanfietsen en tegen haar sissen iets is dat elke vrouw leuk en opwindend vindt, zodat ze op een bepaald moment vanzelf op haar rug gaat liggen met haar benen open, midden op het pad? Dat ik met de hond in het park wandel om een van jullie op te pikken? Dat ik hardloop om dezelfde reden? Dat als iemand geen hallo terug zegt, dat misschien wel doet als je het vijfentwintig keer herhaalt? Dat vrouwen het leuk vinden als je in hun nek hijgt? 'Mooie benen' zegt? Naast ze op een bankje/in het gras/op een omgevallen boom gaat zitten? Dat een vrouw die zonder man in het park loopt op zoek is naar een man, als een hond die zijn baas kwijt is? Dat ik het heerlijk vind als jullie in een groep van acht achter me aanlopen en luidkeels mijn lichaamsdelen bespreken? Dat het toch een keer moet lukken, als je het maar blijft proberen? Dat we niet moeten zeuren want het is toch een compliment?
Waarschijnlijk denken jullie helemaal niet, en is dat het probleem.

donderdag 2 juli

Westerhaven

woensdag 1 juli

Voorland

Volgende week speel ik mee in Voorland van het 5ekwartier, onderdeel van theaterfestival de Karavaan. Voorland is een muzikale voorstelling in/reis door het dorp Schellinkhout nabij Hoorn. Komt allen!