30 juni
Pissebeddenidylle
30 juni
Gangster
1. Ik reed over de weg die we vroeger altijd namen. Ze hadden het gras gemaaid, het rook lekker - die geur is overigens eigenlijk een alarmkreet van het gras. Achter me zat een Mercedes met één werkende koplamp, als een eenogige gangster. Hij wilde dat ik harder ging dan mocht. Ik zag op het fietspad twee meisjes zonder cap rijden, wij reden zo vaak zonder cap vroeger maar je ziet het nooit meer. (Je ziet van alles nooit meer.)
2. Met mijn vader sprak ik over welk antwoord je het beste kunt geven als iemand vraagt hoe het gaat. Zijn favoriet is 'gewoon', maar voor 'prima' is ook wat te zeggen. Prima betekent eigenlijk geen prima, dat weet iedereen, het is een woord waarop alle bijzondere betekenis afketst, het is alleen algemeen. Ondertussen luisterden de buurkinderen naar een ractisch lied over Chinezen, vloog er een vliegtuigje over, en kropen de pissebedden de droge aarde in de hoek van de tuin in.
3. Voor ik vertrok las ik Klok zonder wijzers, van Carson McCullers, een verontrustend boek, dat me de dag in volgde. Boeken doen dat vaker. Op McCullers' wikipediapagina staat dat ze agressief de vrouwen najoeg op wie ze verliefd was, ze 'pursued them sexually with great aggression.' Dat is een rare formulering, en bovendien vraag ik me af wat het toevoegt en wie dit geschreven heeft.
4. Thuis gingen de honden allebei meteen slapen. Op bezoek gaan maakt ze moe en zij hoeven voor niemand op te blijven.
29 juni
Die wereld aan de andere kant van het wateroppervlak
28 juni
Met je lieve rug
27 juni
Woef woef, of een prima wereldbeeld
Mijn nichtje U. (1) heeft een zwarte papa en een witte opa. Tegen alle zwarte mannen zegt ze nu papa, en tegen witte mannen met wit haar - inclusief een foto van Geert Wilders in de krant - opa. En alle dieren zeggen woef woef.
26 juni
Het begin van een verhaal
1. De honden waren naar jazz aan het luisteren toen ik thuiskwam.
2. Ik hoorde over een jongetje met twee vaders en twee moeders. Beide koppels gingen uit elkaar en allen vonden een nieuwe partner. Op zaterdag zijn zeven van de acht ouders actief bij de voetbalclub.
3. Er zijn 's nachts nog steeds lichtende wolken te zien.
4. De VN waarschuwt voor klimaatapartheid - de kloof tussen arm en rijk zal groter worden en rechten zullen alleen nog in de laatste groep gelden.
5. De deuren van de nieuwe bibliotheek op het pleintje gaan open als je ervoor staat. Olli weet dat nu, en laat ze steeds als we er langs komen opengaan. Het zal niet lang duren voor hij naar binnen stapt om daar de boel eens goed te gaan bekijken.
25 juni
Een nieuwe column in Trouw
Over yoga, tijd, en Joni Mitchell.
24 juni
De tijd een beetje uitrekken
Op station Ede-Wageningen stapte ik in de trein - ik had er eentje eerder gehaald dan gepland, omdat de trein vertraagd was, en ging tevreden zitten. Het was lekker koel in de coupé. Na een paar minuten was de trein nog niet vertrokken. We werden verzocht uit te stappen, en al gauw bleek dat er iets aan de hand was dat tot 18.45 zou duren. Het was op dat moment 15.20 uur. Er ging een trein naar Driebergen-Zeist, waar ik de bus nam naar Utrecht ('Mijd Utrecht Centraal', stond op de borden op Utrecht Centraal), waar ik de bus nam naar Breukelen, waar ik de Sprinter nam naar Amsterdam Amstel. Onderweg las ik Waar kunnen we landen? Politieke oriëntatie in het Nieuwe Klimaatregime van Latour uit, een klein en fijn boekje over hoe de problemen van deze tijd met elkaar verbonden zijn en hoe we ze kunnen overwinnen. Daarna begon ik in een dikke roman die lelijk vertaald was, maar beeldend geschreven, geen aanrader, maar toch afleiding. Het was warm, en de uitkomst van de reis was tot het moment dat de laatste Sprinter kwam ongewis - ik had in drie Sprinters gezeten die niet reden, en de tweede bus kwam ook maar niet. Tijdens vertraging ben je je er veel meer bewust van hoe en dat de tijd verstrijkt. Eigenlijk zou iedereen dat minstens elke maand een keer moeten meemaken - zoals de omgeving vroeger veel meer invloed op ons handelen had, we meer vertraagd werden door toeval. Thuis dronk ik drie glazen water en kwam ik weer langzaam terecht waar ik was.
23 juni
Doris' eerste demonstratie
Ik moet altijd een beetje huilen bij demonstraties.
Doris vond de die-in het prettigste onderdeel, lekker rustig. In de holte van mijn arm bewaakte ze het veld met activisten die hun ogen dicht hadden.
22 juni
Midzomernachtswolken
22 juni
Lente
Voor Trouw schreef ik een boekrecensie over Lente van Ali Smith, en over waarom we romans moeten lezen (en schrijven).
21 juni
De moralistische moraalfilosoof
Bij het televisieprogramma over het goede hoort ook een geschreven interview. Dat staat vandaag in Trouw, je kunt het hier lezen.
20 juni
Ook vandaag is weer een topdag voor Olli Meijer
19 juni
Het buitengebied
Omdat het onweerde had ik de radio aan - dan hoort Olli het gerommel minder. Hij wordt wat dover, en in relatie tot onweer is dat een groot goed. Ik kan alleen Radio Decibel (Hollandse smartlappen) en BNR ontvangen en viel met mijn neus in de boter. Er was een uur lang gratis reclame voor jagers op de radio, in de vorm van een interview met de PR-dame van de jagersvereniging. Er bleek sprake te zijn van een gebrek aan kennis bij de Nederlandse bevolking. 'De Nederlander heeft het beeld dat de jager dieren doodschiet,' zei ze. Die domme Nederlander toch! Jagen bleek te gaan om in het buitengebied zijn, en dan geen toeschouwer in de natuur zijn, maar zelf actief zijn in het veld. Daarnaast moest het eten toch ergens vandaan komen. Over ganzen zei ze dat we die duurzaam mogen benutten, mits we ze op een fatsoenlijke manier netjes bejagen. Je kunt hierbij een aangeschoten gans voor je zien, die twee duimen de lucht in steekt en bedankt voor het op een fatsoenlijke manier netjes bejagen. Duurzaam benutten is ook een term die voor de gans zelf niet echt van toepassing is. De interviewer was vreemd kritiekloos, en toen het over het aanschieten in plaats van doodschieten van dieren ging, bleek dat hij zelf ook jaagt. So much voor neutrale journalistiek. Aan het eind van het gesprek werd de jager nog met een brandweerman vergeleken. Gelukkig had Olli niets van het onweer meegekregen en was het zo toch nog ergens goed voor.
18 juni
Ouderkerkerplas, vijf over tien
Rietgors, azuurwaterjuffer, Schotse hooglander.
17 juni
Surfen
'Accepteer alles' - dit gaat allang niet meer over cookies.
16 juni
Gerrit Meijer versus Maria Lassnig
16 juni
Voor de dierendenkers en studenten onder u
Animal Ethics, een organisatie die onderzoek doet naar het welzijn van dieren in het wild, heeft een postdocstipendium en eentje voor masterstudenten. Meer hier.
15 juni
Vroeg 21e-eeuws telefoonritueel met fietsen
14 juni
Aai toch mijn zachte hondenlijf en kijk niet naar dat scherm
Olli steekt zijn hoofd tussen mijn arm en zij. De boodschap is duidelijk: er moet geaaid worden. Ik leg mijn telefoon weg. Ik lees een boekje van Latour, Waar kunnen we landen: Politieke oriëntatie in het Nieuwe Klimaatregime, waarin hij schrijft dat verschillende groepen mensen in verschillende werelden leven, onder andere op het gebied van kennis (wel of niet in klimaatverandering geloven leidt tot verschillende paradigma's). Olli leest dat boek niet en kijkt niet op mijn telefoon, maar hij en ik delen deze wereld, hier, nu, waarin ik in zijn nek kriebel en hij me herinnert aan dat zachte bestaan, dat levende.
13 juni
Voor jullie verlanglijst
Mijn debuutroman Het schuwste dier zal in januari 2020 opnieuw worden uitgegeven en wel door Uitgeverij Cossee. Inclusief een nieuw omslag (van Irwan Droog, met een tekening van mij).
12 juni
Dekentje
Vanochtend bij de dierenarts kwam een jong stel hun kat brengen voor een gebitsreiniging. Ze hadden een dekentje voor hem meegenomen, in een katoenen tas met een plastic tas erom tegen de regen en op de een of andere manier ontroerde het me ontzettend.
11 juni
En het is weer tijd voor Trouw
Met vandaag aandacht voor zandlaken.nl, de Frankfurter Schule, het Amerikaanse leger en PowerPoint.
10 juni
En dat ook lang nadat wij er waren het water over zal gaan in de lucht en andersom
9 juni
Waterland II
8 juni
Waterland I
Haas, grutto, kievit, kwikstaart.
7 juni
Stories
6 juni
Voor de vissen
Gisteren werd ik over DGVMT geïnterviewd bij AmFiBi, de filosofiestudentenvereniging van de UvA. Het was een bijzonder gesprek en de vragen achteraf waren allemaal goed. Wat een geïnteresseerde, kritische en slimme studenten. Na afloop kreeg ik van een van hen een pakje met kleefrijst met bonen, omdat het een feestdag was. Ik vroeg haar wat voor feestdag dan, en ze vertelde dat er op deze dag een dichter in de rivier verdronken was. De dorpsbewoners gooiden rijstballen in de rivier zodat de vissen die zouden eten, en het lichaam van de dichter met rust zouden laten. Om de dichter te herdenken eten ze nu elk jaar op deze dag de rijstballen.
5 juni
De dag van het met je handen op je rug lopen
Op twitter schreef ik dat je bijna nooit meer mensen (mannen) met hun handen op hun rug ziet lopen. Dat bleek nogal te leven onder de twitteraars, van wie er naar eigen zeggen vrij veel nog regelmatig met hun handen op hun rug lopen. Ook hun familieleden en partners doen eraan. Toch lijkt het me geen overbodige luxe om vandaag uit te roepen tot de Dag van het met je handen op je rug lopen. Dus mocht je nog gaan lopen vandaag, pak even achter je rug je ene hand met de andere beet, opdat een oude gewoonte niet verloren gaat.
4 juni
Animal politics
Gisteren en vandaag was ik aanwezig bij een conferentie op de UvA met de titel Animal politics, georganiseerd door Raf De Bont en Rivke Jaffe. (Je kunt hier de beschrijving lezen, het is heel goed dat steeds meer mensen uit verschillende vakgebieden over dieren denken en praten en dat er ook in Nederland meer aandacht voor komt. Het ging overigens meestal niet echt over politiek.) Wat vooral bleef hangen was de opmerking van diergeograaf Krithika Srinivasan dat we van boeren verwachten dat ze met wolven gaan samenleven terwijl wij niet eens in steden met muizen en ratten kunnen samenleven. Dat is zo, en het doden van muizen en ratten (met gif dat zorgt voor een langzame pijnlijke dood) krijgt veel te weinig aandacht. Maar daar zal ik nog wel eens een column over schrijven. Er is nog veel te doen.
3 juni
Een dood konijn
Tijdens de ochtendwandeling liep Doris los naast een berm met hoog gras - ze blijft daar normaal netjes op het pad. Maar aan het eind van het pad ging ze er ineens vandoor, naar een hoger gelegen stuk aan de andere kant van het fietspad waar konijnen wonen. Ze rende daar heel hard heen en weer (het is naast snelweg, weliswaar met een hoge schutting ertussen maar toch best eng) en haalde toen een dood konijn uit de bosjes, dat ze vervolgens het hoge gras in trok en op begon te eten. Het was alsof ze dat elke dag doet: ze trok het vel eraf en begon de ingewanden op te eten. Toen ze eenmaal at kon ik haar pakken. Ze had een heel tevreden uitdrukking op haar gezicht, een blik in haar ogen die ik niet van haar ken. Het was net als de keer dat ze een fazant ving (die ze gewoon weer losliet en die verder niks had), dat was ook alsof ze het altijd doet. Het gekke was misschien vooral dat het zo normaal was. Dat liet me iets zien over wie Doris ook is (en over hoe het leven ook in elkaar zit, naast al die normatieve theorie). Ze is natuurlijk mijn lieve kameraad, maar blijkbaar ook iemand die zo een dood konijn kan opeten.
2 juni
Goed
Vanavond is de eerste aflevering van Wat is dan goed? te zien, om 23.15 op NPO2. Wat is dan goed? is een interviewprogramma met journalist/columnist Stevo Akkerman. Ik werd ook geïnterviewd (in het clubhuis van de surfvereniging bij de Gaasperplas, zie foto), en zal volgende week en de week erna (9 en 16 juni) te zien zijn, in de afleveringen over het geweten en schaamte. Ik ben zelf in elk geval benieuwd.
1 juni
Iemand heeft het paard achter de wagen gespannen en andere verhalen
