28 juni

De bloemen van de haagwinde bloeien maar een dag

Er zullen mensen zijn die denken dat bijna alles wat in mijn tuin groeit onkruid is. Het hoge gras, de zuring, de weegbree, de wilde geraniums, de oranjerode bloemen die ik niet bij naam ken, de paardenbloemen. Ik haal brandnetels bijna overal weg en bramen ook, verder laat ik het gaan. Soms plant ik wat. Er wonen talloze kleine diertjes tussen de stengels en stelen en bovendien is het erg mooi. In de zijtuin staan struiken die al vroeg wit bloeiden, voor het huis staat een heg. Daar wil de haagwinde zich omheen wikkelen en dat is niet de bedoeling, maar deze kleverige klimmer (L. noemt hem stikkruid) is moeilijk te verwijderen. Ook de haagwinde is mooi. Op de dag dat er witte trompetvormige bloemen aan de groene draden groeien trek ik zoveel mogelijk stengels uit de grond, ze komen de groene bakken legen, ik begin voorzichtig maar trek algauw ook andere planten mee, het komt allemaal toch zo weer terug.  

27 juni

Ellen in Eye 

27 juni

VK 

Vandaag staat er een interview in de Volkskrant. Het verhaal is ook online te lezen.  

26 juni

Schaap 

Gisteren fietste ik na een bezoek aan de stad tussen de weilanden door naar huis. Toen ik voorbij het viaduct was, zag ik een lief hoofd in het water. Het was van een van de schapen die aan de overkant van het fietspad op het weiland staan. Andere mensen zagen het ook, sommigen fietsten even langzamer, maakten dan later weer vaart. Ik pakte mijn telefoon en belde de dierenambulance. Zij rijden niet voor vee, en beloofden de brandweer te bellen. Ondertussen had ik er geen goed gevoel over. Ik fietste naar de ingang van het weiland en zette daar mijn fiets neer, klom over een paar hekken en ging zo dicht mogelijk bij het schaap staan. De andere schapen hielden me nauwlettend in de gaten, een paar blaatten. Het schaap moest net moeite doen om met haar hoofd boven water te blijven. Er fietsten drie scholieren langs. Ik riep naar ze, vroeg of ze haast hadden. Ze wilden wel even blijven wachten en hadden ook een mobiele telefoon waarmee ze eventueel 112 konden bellen. Ik had toen blijkbaar al besloten dat ik zelf het schaap uit het water zou halen. Ik had niet het gevoel dat het dier daar nog lang kon blijven staan. Dus ik trok mijn schoenen en broek uit en stapte de sloot in. Het was een echte Noord-Hollandse moddersloot, ik zakte ongeveer tot mijn middel weg. Ik vertelde het schaap dat ze sterk was en dat ik haar zou helpen eruit te komen. Het ging eigenlijk heel soepel, ik kon haar met mijn handen in haar vacht makkelijk naar de kant duwen. De kant op was even lastig – het schaap was erg moe of geschrokken en bewoog eigenlijk helemaal niet mee. Maar eigenlijk kreeg ik haar toch nog vrij eenvoudig op het weiland. Daar bleef ze liggen. Ze begon direct te grazen. De scholieren fietsten door, er kwam nog een man kijken, maar er was weinig te doen. De dierenambulance kwam toch langs en de twee medewerkers hebben het schaap met handdoeken onder haar lijf naar het andere veld gebracht, ze lag namelijk aan de verkeerde kant van het hek. Ze kon of wilde niet opstaan, maar dat leek ons logisch: haar vacht was doornat en waarschijnlijk was ze ook doodop. Op het goede weiland kwamen de andere schapen al snel bij haar staan en liggen. Ze leken tijdens de hele operatie best ongerust en onrustig. 

Vanmiddag fietste ik er weer langs en toen zag ik dat het schaap vreemd liep. Dat ze liep was natuurlijk mooi, maar het ging erg wiebelig. Ik ben langs een boerderij gefietst en daar wisten ze me te vertellen dat de schapen van een caféhouder in het volgende dorp waren. Ik kreeg hem telefonisch niet te pakken en ben er toch maar heen gefietst – het laatste waar ik zin in had, maar het schaap had hulp nodig. Café De drie zwanen bleek een echte dorpskroeg. H.K. stond zelf achter de bar, hij strooide met een rood gezicht van de hitte zout op een bord met friet. ‘Ik heb gisteren een van uw schapen uit de sloot gehaald,’ zei ik. Daar was hij even stil van. Toen vroeg ‘ie of ik wat wilde drinken. Hij vertelde dat een van de schapen een manke poot had, daar zat een ontsteking die hij behandeld had. Dat was het schaap in kwestie, het ging om het linkerachterbeen. Hij beloofde er vanavond langs te gaan. Maar waarschijnlijk is het dus wel goed nu. Ik heb alleen nog het idee dat ik vaag naar sloot ruik, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn.

25 juni

24 juni

Dikke tieten

‘Dikke tieten heb je.’ Er liepen twee meisjes van een jaar of zestien achter mij en de honden. Olli gaat niet zo snel, dus ze haalden me in. ‘Wat zeg je?’ Het eerste meisje had gefluisterd, zodat ik niet zou horen wat ze zei, maar dat hoorde ik natuurlijk wel. ‘Dat je dikke tieten hebt. Dat was me nooit zo opgevallen. Mooi.’ Het tweede meisje knikte tevreden. Ze pakte iets uit haar zak en er viel een pasje op de grond. ‘Je laat wat vallen,’ riep ik, ondertussen een meter of zes achter ze. ‘Je rijbewijs.’ Het meisje keek geërgerd en toen dankbaar. Ze liepen de steiger op, waar een bootje lag met een derde meisje. Olli stapte het water in en koelde zijn buik. Het zou nog veel warmer worden.

23 juni

De aarde eten 

In Trouw gaat mijn column vandaag over eten, Jan Svankmajer, Masha Ru en dat barbecues me altijd aan stalbranden doen denken.    

22 juni

Fictie

Misschien moet ik meer nadenken over het personage Eva Meijer - haar een geschiedenis geven, een context (een uitgesproken mening heeft ze al), het punt is alleen dat er andere verhalen zijn die me meer interesseren.   

21 juni

Metamorfose 2 

Ik droomde dat het regime besloten had dat ik man zou worden, dat leek me op zich prima, maar op een dag kreeg ik borsthaar, een beetje pluizig, de kleur tussen blond en rood, en dat stond me tegen.     

20 juni

Achter de schermen bij Omroep Max  

19 juni

 Soms denk ik aan de dieren die iemand missen.

18 juni

Instituties 

Vandaag staat er een belangrijk stuk in de NRC over de witheid van Nederlandse musea. Lees het hier.

17 juni

Istanboel

Morgen treed ik op tijdens het ITEF, het Istanboelse literatuurfestival, en vandaag staat er vast een interview (in het Turks) online.  

16 juni

Vorm

Ik droomde dat hond Olli een paard was. Laatst droomde ik ook al dat hij een mensenjongen was. Zelfde wezen, andere vorm.

15 juni

Vriendje 

Zaterdag was het internationale duivendag . Duiven worden vaak negatief gestereotypeerd, net als ratten, terwijl ze nuttig werk doen - oa afval opruimen -, super slim zijn en heel sociaal. De duif op deze foto, mijn vriendje, kwam jarenlang dagelijks even bij me langs met zijn partner, hij is helaas vorig jaar overleden.

14 juni

Geraniums

Ik las dat Thierry Baudet bloemen gelegd heeft bij het beeld van J.P. Coen in Hoorn. Ik dacht dat het een bericht van De Speld was, maar het was echt. Er is in Hoorn, waar ik vandaan kom, volgens mij al sinds de jaren negentig (misschien al eerder) discussie over dit beeld. Hij is al wel eens met rode verf beklad, ook al versierd (met bloemenslingers, en ook wel eens met gekke pakjes). Er is in Hoorn trouwens ook een politieke partij die VOCHoorn heet. Vroeger schreef de gemeente in de perkjes soms met geraniums de letters V O C. Maar dat heb ik al een tijd niet gezien. Ik vind het jammer dat ik TB gemist heb, anders hadden we hem wat verf kunnen toewensen  of bloemenslingers om kunnen hangen.

13 juni

Kikkers

Ik kwam er ineens achter dat er kikkers in de putten in de steegjes achter het huis zitten (je kunt het zien door de putdeksels op te tillen, dan kun je hun kleine snuitjes aan het wateroppervlakte zien). Ze kunnen daar niet meer uit, het zijn een soort kerkers voor ze. Ik heb er al dik twintig uitgehaald en ben nu bezig met de gemeente om te kijken of we een structurele oplossing kunnen bedenken. Soms steken ze hun armpjes naar mijn hand uit, zo graag willen ze eruit. Er waren er een paar heel erg mager.   

12 juni

Max 

Ik was vandaag te gast bij Tijd voor Max om over Vogels als huisgenoten te praten. Kijk het hier terug. 

11 juni

REVO LUTION 

11 juni

Personages

De Boekenkrant interviewde het personage Eva Meijer over DNR.  

10 juni

Waar blijft ze nou? 

9 juni

Vandaag  

Vandaag schrijf ik in Trouw over de rol van taal in ons politieke klimaat, Mark Rutte als bedrijfsleider van Nederland en stil verzet. 

8 juni

Een niet-bestaand museum 

 Er is altijd veel discussie over de verdeling van kunstsubsidies, en terecht, want soms bepalen andere belangen dan inhoudelijke waar het geld naartoe gaat. Gisteren las ik in deze context iets absurds, dat haast zelf als kunstproject mag gelden. De Raad voor Cultuur adviseert om de komende vier jaar elk jaar 250 duizend euro te geven aan een niet-bestaand museum in Almere. Dat geld komt uit de BIS (de Culturele Basis Infrastructuur waarin het rijk zijn cultuurgeld verdeelt). Elke provincie krijgt daaruit geld voor een museum, en Flevoland heeft sinds De Paviljoens in Almere wegbezuinigd is geen museum meer. Dus nu moet er geld naar een plan en een naam, waar pas na 2024 een gebouw bij zal komen.

7 juni

Reizigers 

Dames en heren, zegt de conducteur. Ik voel me geen dame, geen heer, maar weet dat hij toch niet tegen mij praat - als groepen aangesproken worden dan hoor ik daar eigenlijk nooit bij. Dat is niet erg, ik ontleen daar trots aan. Maar ik zit met de honden in de trein, en daarom had ik 'reizigers' een betere aanspreekvorm gevonden. Daar vallen zij ook onder, zij horen er ook bij.     

6 juni

Doris in het veld 

5 juni

Nieuwe landkaarten

 Voor Metropolis M schreef ik een stuk over het werk van Olli Meijer en Wiske Heemskerk en ook nog wat menselijke kunstenaars en denkers. Kopen dus maar dat blad.

4 juni

Gletsjermuizen

Oftewel IJslandse mosbollen stellen wetenschappers voor een raadsel. Hier.    

3 juni

Een ander soort gedicht

2 juni

Inpakken

Op Pinksterzondag overleed Christo, helft van kunstenaarsduo Christo en Jeanne-Claude, bekend om hun inpakkunst. Ik heb veel vroege herinneringen aan beeldende kunst, en aan het Stedelijk Museum, maar denk dat het werk van Christo (en Cobra) bij het eerste werk hoorde waardoor ik als jong kind begreep wat kunst was. Door iets in te pakken maak je het onzichtbaar en tegelijk zichtbaar, vestig je de aandacht op de vorm van gebouwen en bruggen, op hoe vreemd en goed ze zijn, maak je het het een omgekeerd cadeau, laat je het even opnieuw zien. Het werk was ook altijd door iedereen te zien, zonder toegangskaartje. Op hun website is veel te zien.

1 juni

U., de trol en de steen