31 mei

Leuke trui, nieuw?

31 mei

Wacht

Gisteren was ik in het Rijksmuseum. Ik had ergens gelezen dat er te weinig aandacht zou zijn voor de zwarte kanten van de Nederlandse geschiedenis, maar ik vond die juist nogal aanwezig - VOC, kolonialisme, walvisjacht, gewone jacht, afwezigheid van vrouwelijke kunstenaars, onderdrukking van vrouwen en niet-blanken, het was allemaal in ruime mate vertegenwoordigd. Er waren ook veel wapens te zien. Vooral speren en geweren. Of:
Gisteren was ik in het Rijksmuseum. Ik was daar al lang niet geweest, niet sinds de middelbare school denk ik, en ik herkende alleen de zaal waar de Nachtwacht achterin hangt, met aan de zijkanten de halfopen kamertjes met andere kopstukken. Het was druk, we waren er vroeg en het viel in eerste instantie mee maar het werd snel drukker. Toen we weggingen, stonden er aan twee kanten rijen voor de ingang. Ik had niet het gevoel dat ik ergens was geweest waar ik eerder geweest was. Of:
Gisteren was ik in het Rijksmuseum. In de schilderijen kun je door de tijd het Nederlandse landschap zien veranderen. Ik zag een klein beeld van een hoofd van een man en zijn schouders, een zelfportret uit 1580, dat sterk leek op het werk van Ron Mueck. Ik zag ook een totaal kitscherige kat die een aap omarmde tussen de benen van Adam en Eva (er waren sowieso veel apen). Ze vonden kinderhoofden vroeger moeilijk om te schilderen, of de kinderen hadden bredere hoofden met grotere ogen. En er was veel oorlog. Gedoe, zei ik een paar keer, gedoe en toestanden, dat ging zowel over de afbeeldingen als over de moeite die de mensen van vroeger in hun werk gestoken hadden.

30 mei

Hersentjes

29 mei

De ganzen

Soms ben ik dom. Dan begrijp ik niet dat de hond haar kluif wil als ze bij het aanrecht staat en denk ik dat ze om eten bedelt en dat zeg ik dat ze weg moet gaan, terwijl ze gewoon vraagt om iets wat van haar is. Ik had ook niet begrepen dat de Vlaamse gaai de jonge merel dood zou maken. Ik weet niet hoe ik de ganzen moet helpen die terwijl ik dit schrijf vergast worden in de omgeving van Schiphol. Of hoe ik mensen moet bewaren. Ik begrijp wel dat ik kan onthouden wat er gebeurd is en dat herinneringen zowel een afdruk zijn van wat er was als een teken dat die dingen voorbij zijn. En dat ze zelf vergaan omdat alles uiteindelijk vergeten wordt.

28 mei

Foto

In het park waaiden kleine witte blaadjes door de lucht. Ze vingen de zon waardoor het leek of ze licht gaven. Het was een onvoorstelbaar beeld, de hele hemel was vol kleine lichtgevende blaadjes en als klap op de vuurpijl scheen de zon ook nog in het water, dat rimpelde en schitterde. Ik dacht: als ik hier een foto van maak dan gelooft niemand dat het echt is. Ik had ook geen fototoestel bij me. Maar het was echt zo. De hond stond in de vijver en de bomen in de verte waren groen.

27 mei

Een eend

26 mei

De dag van de hond

Gisteren vroeg iemand of Wittgenstein mijn lievelingsfilosoof is. Ik weet niet of dat zo is maar ik hou wel van hem omdat ik hem begrijp. Iemand anders vroeg of ik de enorme plant op tafel kado gegeven had. Twee mannen hielden een toespraak. Ze waren allebei in een kleur (huid, haar en kleding), de een was geel en de ander grijs. Daarna gingen er mensen dansen. De mensen die niet dansten, haalden hun iPhones tevoorschijn om het dansen te filmen. Het was een gebeurtenis. Toen ik naar huis fietste was het allang donker maar de ganzen waren nog aan het foerageren. Het regende maar ik vind het niet erg als het regent, ik vind het juist wel fijn.
Vanmiddag zag ik dat de eksters een nest gemaakt hebben in de nok van station Amsterdam RAI. De lucht op mijn gezicht voelde als water. Een kauw veegde haar of zijn snavel af aan de electriciteitskabel waar hij of zij op zat. In de tram spraken mensen een onbekende taal. Ik denk dat het Luxemburgs was. Op twitter las ik dat het vandaag de dag van de hond is.

25 mei

Licht

Ik vertelde het fietsenmannetje in de steeg dat ik zeventig kilometer had gefietst, omdat ik dacht dat hij dat leuk zouden. Maar hij schudde zijn hoofd, wees naar mijn schouder en zei dat ik te mager was om zoveel te fietsen. Daarna vroeg hij wat er mis was met mijn licht.

24 mei

Etenstijd

Deze slak wilde ook graag wat van het natvoer. Het beestje probeerde tegen het been van kat P. op te klimmen, die haar/hem er rustig maar resoluut afschudde, waarna de slak het niet opnieuw probeerde.

24 mei

Pino

Gisteren vond ik een tekening van Pino, de kat die in oktober 2005 bij me kwam wonen. Ik weet niet hoe oud ze was en wat ze precies meegemaakt had, duidelijk was wel dat ze het heel fijn vond om in een huis te wonen en op schoot te zitten (ik kreeg haar van iemand bij wie ze niet in huis mocht, ze woonde daar in de tuin). Ze had een goed gevoel voor humor en ze kon zich goed aanpassen, ook was ze heel liefdevol. Helaas is ze in maart 2006 overleden aan nierfalen, in het dierenziekenhuis, dat was heel zielig, ze lag daar aan het infuus en kon niet meer mee naar huis. We kenden elkaar eigenlijk nog maar net en het is zo jammer dat ze het niet langer goed gehad heeft.

23 mei

Herschrijven

Samen met mijn moeder ben ik bezig met het maken van een boekje van de gedichten en het proza dat mijn opa, Cees Scherpenhuizen, tussen 1948 en 1968 heeft geschreven. We hebben alles geredigeerd en zijn nu bezig met de vormgeving en de puntjes op de i. Ik ben van plan om (ooit) een aantal gedichten te bewerken, om te schrijven. Dit is alvast een bewerking, van Het oude huis (het origineel kan ik zo gauw niet vinden, dat volgt nog wel eens).

Het oude huis

Soms dwingt iets mij langs stille paden te gaan, tot waar tussen bomengroen het grootouderlijk huis zich heft, vol verbleekte voorouders die in strenge lijst gevat op mij neerzien. Een trillend knokenhandje schenkt mij thee terwijl ik voorzichtig in het familieboek blader, waaruit een donkere geur mij treft, zodat ik alles zie als leven. Ik drink de thee, bekijk de lang gestorven dingen nog eens en ga. Het hangt als een nevel die zacht schreit tussen de bomen, soms ben ik één met dit.

22 mei

Tekeningen

Ik ben bezig met het maken van een webpagina met (een selectie) tekeningen, als aanvulling op mijn website. Je kunt ze vooralsnog hier bekijken (ik weet nog niet of het op tumblr blijft, maar zo kun je er wel goed op klikken en inzoomen).

22 mei

21 mei

Zondag kreeg ik oma's vetplant

Zie ook het vaantje en de video.

20 mei

Voor een regenachtige maandagmiddag

Ik kwam toevallig op een oude (2005) website terecht, die ik maakte naar aanleiding van een reis naar de VS (Californië en NYC). Je kunt hem hier bekijken en je moet heel secuur zoeken naar dingen waar je op kunt klikken, er zitten overal links verstopt. Niet alleen in de voorpagina, een dag per tand, maar ook op de andere pagina's.

19 mei

Megazat

Gisteren was ik bij de manifestatie tegen megastallen en de vee-industrie op de Dam. Ik zag er een beetje tegenop omdat ik slecht tegen beeldmateriaal van de vee-industrie kan en omdat het vorig jaar nogal rustig was. Maar het was een goede bijeenkomst, met name de optocht door de stad, met spandoeken en mensen in kostuums, waarbij we bovenstaande leuzen riepen (briefjes met slogans werden uitgedeeld). Het was druk en we hielden het verkeer goed op, overal keken mensen toe, we waren met een grote groep en het maakte indruk - wat voor indruk zal verschillen van toeschouwer tot toeschouwer. En er waren veel bekenden, dat deed me ook goed. Het maakte het wat minder alleen.

18 mei

Vlo

In bus tien naar de Radboud Universiteit vroeg een jongen naar mijn ukelele. Hij zei dat ukelele 'springende vlo' betekent en vroeg waar mijn college over ging. Ik vertelde dat het over dieren in de democratie ging en hij zei: 'Ik heb wel wat huisdieren thuis. Vooral opgezette.' Verder hoorde ik dat slechtvalken jagen vanaf het Erasmusgebouw en at ik olijven bij de koffie. In het bushokje regende de verf uit de slingers die er opgehangen waren omdat de universiteit negentig jaar bestaat.
Boven de winkelstraat in Leiden hingen foto's van Maxima en Willem-Alexander.

18 mei

Rianne

'Hoi Max. Ik probeerde Eric te bellen maar die kan ik op alletwee zijn telefoons niet bereiken. Kan ik misschien vanaf (niet verstaan) met jullie meerijden?' .... 'Ja, dat is wel om voor jullie. Ik probeer hem nog even te bellen. Ik wilde hem gisteravond al bellen maar het was al elf uur, dus ik dacht: ik bel hem morgenochtend, dan zal hij toch wel opnemen, maar hij neemt niet op. Misschien kan ik met Tabitha meerijden.' .. 'O, oké. Ik probeer het nog.'
'Max. Nee, hij neemt niet op. Niet op de werktelefoon en niet op de privételefoon. Ik dacht gisteravond nog: zal ik hem bellen, maar het was al elf uur en ik dacht: ik bel hem morgenochtend wel om elf uur, dan zal hij zijn telefoon toch wel aan hebben staan. Zullen we anders afspreken dat ik het nog even probeer en jullie dan later nog even bel.'
'Eric, zou ik misschien met jullie mee kunnen rijden naar Rianne? Goed dat ik je eindelijk te pakken heb. Eric?'
'Eric?'
'Eric, versta je me?'
'Eric, versta je me? Goed. Zou ik met jullie mee kunnen rijden naar Rianne? Tabitha gaat niet vanwege Luuk en ik heb Max ook gevraagd maar zij komen niet langs (niet verstaan).'
'Max, zou jij Rianne kunnen zeggen dat ik later ben? Ik heb Eric gesproken maar er is iets met de telefoon. Ik ga het nog even proberen en dan bel ik jullie. Ik ben bijna in Arnhem.'

17 mei

Natte kauwen, natte schapen

De tramchauffeur nam ons mee terwijl zijn dienst nog niet begonnen was. We waren toen al natgeregend. Ik zag een duif opvliegen, het was net omgekeerd vallen. In de trein gaapten een onbekende man en ik omdat de hond gaapte. De lichtgroene bladeren buiten leken donkergroen tegen de lucht. Op de terugweg verstopte ik briefjes in de treinen. Iemand vertelde over een boek, iemand anders vertelde over ijsschotsen. Ik zat in dezelfde tram, ik weet niet of de chauffeur het zag, de conducteur zat in het hokje te lezen.
De straatlantaarn in de steeg gaf roze licht, ging langzaam aan en uit, ik kon het vanuit bed zien.

16 mei

Jaarlingen

Het regent en ik denk alleen halve gedachten. Dat komt omdat ik achter de schermen van dit weblog steeds aan het schrijven ben en dat ook nog op een gestructureerde manier doe. Tussendoor laat ik mijn gedachten los en dan schieten ze meteen schichtig weg, als jaarlingen, in verschillende richtingen. Het is frusterend maar ik wil het denken nu niet vasthouden, nu kan het nog, straks moeten we alles weer recht zetten, nu hebben we af en toe tijd om in het gras naast de weg te lopen en te schrikken van een bloem. En het is goed dat ze in beweging zijn, naar nieuwe dingen zoeken, niet afwachten, ik zie ze wel weer verschijnen.

15 mei

Dienstmededelingen

Gisteren hoorde ik dat Het schuwste dier genomineerd is voor de Vrouw&Proza DebuutPrijs, dus dat is mooi. Ook sta ik in de Opzij van deze maand als een van de meest veelbelovende schrijvers (v) van onder de 35. Vrijdag geef ik een college over dierenrechten en dieren in de democratie, wie dat wil lezen kan een mailtje sturen, dan stuur ik het toe (het is wel in het Engels). En vrijdagavond speel ik in Vrijplaats Leiden, met Renée Stevense, die dan ook haar verjaardag viert, dus komt allen.

14 mei

In het tuincentrum

foto door R. Scherpenhuisen

13 mei

Overal zag ik zwaluwen

Gisteren fietste ik meer dan zeventig kilometer om geld op te halen voor de asieldieren (iedereen die gedoneerd heeft: bedankt!). Eigenlijk verliep de fietstocht heel voorspoedig. Het scheelde dat ik de eerste zestig kilometer wind mee had.

In Waterland zag ik veel wolken en vogels (ik zag onderweg bovengemiddeld veel scholeksters, verder veel zwaluwen en ganzen, maar ook futen, grutto's, zwanen, meerkoeten, eenden en onbekende vogels). En weilanden.

En veel lieve koeien, schapen, honden. Koeien zijn te goed voor deze wereld.

Ik zag aan de kleur van het licht dat ik het Ijsselmeer naderde voor ik het water zag.

Op het bord staat 'Kleintje kermis Warder. Teenwerptoernooi. Nick Single.'

Halfbrutale jongelingen.

Ik zag ook veel onbegrijpelijk design.

Verder was Monnickendam extreem pittoresk en zag ik overal zwaluwen. Mijn moeder fietste mee vanaf Hoorn. Bij Wijdenes zag ik bollenvelden. In de trein terug ontmoette ik een vrouw die hier in de buurt woont en duiven opvangt en verzorgt. Al met al was het een goede dag.

12 mei

Rood

Het publiek bij de Hannah Arendtfilm was de moeite waard. Een ingezonden brievenschrijver, een echtpaar op sandalen, een man die tegen een vrouw die hij niet kende over Kamagurka vertelde, twee vrouwen die helemaal in het rood gekleed waren (ze waren er onafhankelijk van elkaar), allemaal boven de vijftig.
De film zelf was de moeite waard omdat hij over Arendts denken ging en over wat het betekent om tegen de stroom in te denken - over filosofie dus eigenlijk, en dat lijkt me belangrijk (en de Arendt in de film was wel een leuke vrouw, net als Mary McCarthy - zo vaak zijn er geen intellectuele vrouwen te zien in films). Naast dat het goed is als mensen beelden van het proces tegen Eichmann zien en inzicht krijgen in wat die toen betekenden, en nog betekenen.
Na afloop was het nog niet donker maar dat zou niet lang meer duren. Het regende weer, het was kouder dan dinsdag. De lucht was donkergrijs, nieuwe blaadjes staken licht af tegen donkere bomen. Ik fietste hard, ging over de brug naar rechts toen het stoplicht voor rechtdoor op rood stond, er stond een groepje mensen bij het volgende stoplicht, toeristen, misschien waren ze op weg naar het centrum of juist naar hun hotel om op tijd te gaan slapen. Ze hadden een paraplu bij zich en droegen jacks met capuchons.

11 mei

Dierengeluiden

Hier kun je allerlei dierengeluiden beluisteren (en filmpjes bekijken).

10 mei

Kleine groene

Het mooiste van de week was de regen op dinsdagavond, op de fiets in het donker over de grachten met een boek in mijn hand, half onder mijn jas. Het was warm en de regen rook naar zomer, naar avond. Dezelfde regen maakte dat de tuin woensdagochtend naar natte aarde rook - naar buiten rook. De boom werd in drie dagen helemaal groen, de grond achter het huis raakte bezaaid met kleine groene bloemetjes die ik naar binnen loop. Ik loop veel, ik vang de zon, de wind. Ik merkte vandaag dat de stad meer van mij wordt, of ik meer van de stad. We zijn altijd van elkaar.
Ik zou ook kunnen schrijven dat er lijnen zijn verschoven. Dat de lijnen aan het verschuiven zijn. Soms gebruik ik woorden om een pad te maken - van hier naar daar. Daar is nog steeds ergens anders, daar is per definitie ergens anders. Het zal bestaan maar we zullen er nooit komen. Ik loop veel, ik beschrijf wat ik zie.

9 mei

8 mei

Tips van vroeger

Klik op de afbeelding voor een vergroting, het plaatje komt uit Vrouwen vooruit, de weg naar gelijke rechten van Anje Boswijck en Dick Couvée.

7 mei

Been

6 mei

Gesprek II

5 mei

Herdenken II

Er zijn bij mij in de buurt relatief veel Joodse mensen gedeporteerd (alleen al hier in de straat acht mensen/gezinnen) en vast ook veel andere mensen. Gisteren was er een herdenking bij een ijssalon om de hoek, waar ik met de hond - er zijn in de oorlog ook heel veel dieren vermoord (en dat is sindsdien alleen toegenomen) - naar toe liep. Er was een klein podium, de straat was afgezet door de politie en er waren ook agenten te paard. De hond vond het eng. Er waren ballonnen, trompetten, veel mensen. Dus we hebben van een afstand, bij het hek van de politie, toegekeken. Vlak voor de twee minuten stilte liepen er twee meisjes langs, tegen wie de politie zei dat ze stil moesten zijn. Het ene meisje zei: 'Als ik er niet in geloof dan ben ik niet stil. Ze kunnen me niet verplichten om stil te zijn.' Tijdens de twee minuten stilte liep er een groepje jongens door de stille menigte, pratend. Ze werden genegeerd. Achter me reden auto's door. Een meisje en een jongen aten ijs bij een nieuwe ijssalon. Ze zeiden niets maar ze waren niet stil, ze keken toe.

5 mei

Look-alikes op een koekblik op de vensterbank

4 mei

Herdenken

Er is een discussie gaande over wie we wel en niet mogen en moeten herdenken (ik weet niet precies waar maar ik lees er af en toe over). Dat is goed, want het zet mensen aan het denken over wat er nu eigenlijk gebeurd is (en nog gebeurt in oorlogen), hoe/wanneer mensen verantwoordelijk zijn voor hun daden, het moedigt aan zelf een besef te ontwikkelen over welk gedrag goed is en slecht en empathie te hebben met anderen, enzovoort. Maar wat ik een beetje mis is de link met het heden en de eigen verantwoordelijkheid. Wanneer je bloemen koopt die onder slechte arbeidsomstandigheden gekweekt zijn (zie het onderstaande stukje), draag je bij aan de instandhouding van die praktijk. Wanneer je burger bent van Nederland en de middelen hebt je stem te laten horen als je praktijken tegenkomt waarmee je het niet eens bent (zoals het opsluiten van mensen die geen strafbare feiten hebben gepleegd) en dat niet doet, is dat een soort impliciete instemming. Wanneer je dieren eet, ben je verantwoordelijk voor hun dood. Ik weet dat dit strenge uitspraken zijn en ik weet ook dat het in onze maatschappij erg moeilijk of zelfs onmogelijk is niet deel te nemen aan bepaalde praktijken. Maar het andere uiterste, achterover leunen en Shell, de banken en de vee-industrie hun gang laten gaan, is ook niet nodig. Het zou al heel mooi zijn als iedereen iets doet. Dus laten we het 'denken' in herdenken niet vergeten.

4 mei

Rozen

Bij het GroenLinks Magazine zat een boekje van ontwikkelingsorganisatie Hivos. Op de voorkant staat: 'Voor jou, voor Moederdag. Vijf kaarten met een verhaal over Afrikaanse moeders die rozen plukken voor een beter bestaan.' In het boekje waren vijf ansichtkaarten te vinden met op de voorkant een vrouw en op de achterkant een slogan (zoals bijvoorbeeld 'One day, you will feel the stinging of these thorns') en een link naar de website. De boodschap onderschrijf ik natuurlijk volkomen - deze vrouwen hebben recht op betere werkomstandigheden en het is goed dat informatie daarover naar buiten komt; voor veel bloemen worden met name vrouwen uitgebuit (hoe en wat is verder op de website te lezen). Maar de foto's zijn verschrikkelijk. Ze zijn (op een na) seksistisch en/of oriëntalistisch (en/of een beetje idioot, zoals die met de roos tussen de benen) en versterken daarmee aan de achterkant het beeld dat ze aan de voorkant zo graag willen veranderen. De (commercieel-kapitalistische) link met moederdag is ook moeizaam, het zal te maken hebben met dat moeders vrouwen zijn en deze vrouwen moeders en dat vrouwen bloemen krijgen op moederdag.

3 mei

Drie jaar

In het park zwemmen twee ganzengezinnen met drie ouders, van gemengde samenstelling; het ene heeft twee huisganzen en een grauwe gans als ouders, het andere twee grauwe ganzen met een huisgans. Er zwemmen veel kleine gansjes bij. De krantenjongen die ongevraagd kranten bij me bezorgde tot ik zei dat ik dat niet meer wilde, vroeg of ik koffie met hem wilde drinken. Hij wilde dus toch iets terug voor de kranten. Ik zing steeds voor de hond om haar op te vrolijken en dat werkt goed, voor ons allebei. Ik belde het verkeerde nummer en kreeg een man aan de telefoon die klonk alsof hij op een tropisch eiland zat en ik dacht: wat is het eigenlijk leuk om verkeerd verbonden te zijn. De buurman vertelde dat hij volgende maand zijn moeder op gaat zoeken in Turkije, hij heeft haar al drie jaar niet gezien. Ze weegt honderdtachtig kilo en heeft diabetes en last van haar knieën. De boom kreeg vorige week opeens bladeren, ze zijn nu groot en groen. Ik droomde dat de muur opengebarsten was, het was niet bedreigend, het gaf juist ruimte.

2 mei

Gesprek I

naar Lucebert

1 mei

Tussendoor scheen de zon

Het was een heel gemoedelijke Koninginnedag en ik kon er voor mijn doen goed tegen.
Op de radio hoorde ik een vrouw die voor een dag overgekomen was uit Liverpool, ze vierde de dag met haar neven en nichten. Ze had gasten en haar man moest ontbijt voor ze maken, het was de eerste dag in zijn leven dat hij zelf ontbijt moest maken.
Tijdens het hardlopen werd ik omhelsd door een meisje dat hetzelfde jasje droeg en zag ik een man die paardenpoep verzamelde in een rode plastic zak. Hij fietste van drol naar drol. Het leek me onderdeel van een anti-monarchistische actie, maar het kon ook voor zijn moestuin zijn geweest.
In de Jordaan hingen spandoeken met teksten als 'Bea, bedankt, we will always love you.' En er waren veel mensen op straat, veel soorten ook, de individuen leken duidelijk tot soorten te behoren. Toch weet je dat niet zeker, soms zijn mensen anders dan ze eruitzien.
Mensen leken vriendelijker dan normaal en ik kon goed tussen ze door fietsen. Wel bepisten de mannen alle containers en hegjes bij de woonboten en zag ik een dode vis in het water.
's Avonds waren de eenden nerveus vanwege de aanhoudende drukte van boten en muziek. Vooral de vrouwtjes waren steeds aan het kwaken. De hond en ik hebben er een tijdje bij gestaan, tot ze weer rustig waren. Gelukkig was het toen bijna afgelopen. Vanochtend was het meeste vuilnis al opgeruimd.