vrijdag 30 november

Middeleeuwse praktijken

de vetplant op de balie

Ik had de laatste tijd wat medische dingen (kwaaltjes) en het viel me op hoe weinig geavanceerd de medische wetenschap te werk gaat. Huiddingetjes worden afgeknipt met een schaartje, de enkel wordt ingetaped met gewoon tape (ik dacht altijd dat intapen iets speciaals inhield - het valt me nog mee dat ze geen duct tape gebruikte), omdat de huisarts geen apparaat heeft om dingetjes weg te branden moet ik naar de huidarts die wel een apparaat heeft om dingetjes weg te branden. Daarnaast verwijzen artsen en assistenten me vaak naar internet, als alwetende instantie. Hoewel de inhoud verandert, lijkt de vorm door de jaren heen hetzelfde te blijven (of andersom).

donderdag 29 november

Over kledingfabrieken en verantwoordelijkheid

Hier.

donderdag 29 november

Verhaal

We liepen naast elkaar op straat in de schemering, het was nog herfst en je vroeg me of ik je een verhaal wilde vertellen. Dat is goed, zei ik, het begint zo: we liepen naast elkaar op straat in de schemering, het was nog herfst en je vroeg me of ik je een verhaal wilde vertellen. Dat is goed, zei ik, het begint zo: we liepen naast elkaar op straat in de schemering, het was nog herfst en je vroeg me of ik je een verhaal wilde vertellen. Dat is goed, zei ik, het begint zo: we liepen naast elkaar op straat in de schemering, het was nog herfst en je vroeg me of ik je een verhaal wilde vertellen. Dat is goed, zei ik, het begint zo: we liepen naast elkaar op straat in de schemering, het was nog herfst en je vroeg me of ik je een verhaal wilde vertellen. Dat is goed, zei ik, het begint zo: we liepen naast elkaar op straat in de schemering, het was nog herfst.

woensdag 28 november

dinsdag 27 november

dinsdag 27 november

dinsdag 27 november

Zijn stem

Opeens bedacht ik dat er geluidsopnamen (en films) van Foucault bestaan en dat ik zijn stem nog nooit gehoord had, dus ik zocht ze op en luisterde naar hem en daarna vroeg ik me af of er misschien ook geluidsopnamen van Wittgenstein waren en het leek me opeens ontzettend belangrijk om zijn stem te horen maar ik denk niet dat ze er zijn, ze zijn tenminste niet op internet te vinden en nu is het alsof er iets verloren is gegaan.

maandag 26 november

Een traag en staartloos dier

zondag 25 november

Simpele kidneybonenburgers

Nodig: een blikje kidneybonen, een wortel, een of twee boterhammen om te verkruimelen, kruiden / zout / peper, uitje en knoflook. Werkwijze: kook de wortel, laat de kidneybonen uitlekken, pureer wortel en kidneybonen en voeg naar eigen inzicht broodkruimels toe (het mag een beetje plakkerig blijven, dat is niet zo erg). Ui en knoflook kunnen aangebakken of er zo doorheen, maar dan moet de ui wel goed fijn. Doe alles door elkaar, voeg kruiden, peper en zout toe, maak er burgers van en bak ze in de pan. Je kunt ze eten bij het avondeten of gewoon lekker op brood met ketchup en mosterd.

zondag 25 november

Begrip

1.

In de nacht van vrijdag op zaterdag blafte Paco de buurhond me wakker. Hij blaft wel vaker (niet heel vaak, een keer per week ofzo), hij heeft een lieve stem en ik word er meestal niet echt wakker van. Maar iets in zijn stem maakte me ongerust, dus ik stond op, deed het licht aan en controleerde het huis. Ik zag niets en ging terug naar bed. De volgende ochtend zag ik dat iemand een paar tassen en kledingstukken in mijn tuin had gegooid - dat is al eerder gebeurd, dan halen de dieven de waardevolle spullen eruit en gooien ze de rest weg (ik breng dat dan braaf naar de politie). Paco had dus wel degelijk onrust bespeurd en ik had aan hem gehoord dat er iets anders was dan anders.

2.

De kat was ziek, hij is nog steeds een beetje ziek en hij moet pilletjes hebben. Nu is hij getraumatiseerd, hij heeft veel meegemaakt, en het was ingewikkeld om hem de pilletjes te geven - we hebben erg gevochten. Maar ergens in de afgelopen dagen begreep hij dat het moet, en/of dat ik hem er geen kwaad mee wil doen, en/of dat het meevalt, en ik begreep van hem hoe ik het moet doen, en nu hebben we een methode ontwikkeld die voor ons allebei te doen is (en waarin ik de houdgreep zelfs een beetje kan laten vieren). Dit lijkt misschien niet bijzonder maar de ruimte die we moesten overbruggen leek onoverbrugbaar, het vergde met name van hem veel vertrouwen.

3.

Woensdag hadden de hond en ik een gesprek over de dood. Er waren twee aanleidingen: dat de kat zo ziek was en dat ze zelf staar heeft, waardoor ze uiteindelijk blind zal worden. We zaten naast elkaar op de bank en ik vertelde haar dat iedereen dood gaat, honden en mensen, en dat wij dus ook dood zullen gaan. Ik zei dat we er maar even zijn, maar dat we samen zijn en dat dat belangrijk is (dat dat is wat telt).
Het is een fabeltje dat dieren niet begrijpen wat dood is. Niet-menselijke primaten, cetaceanen en olifanten hebben rouwrituelen en rituelen omtrent de dood die voor ons heel goed te lezen zijn; er wordt ook veel onderzoek gedaan naar reacties van vogels op de dood; dieren die geslacht worden weten wat er gaat gebeuren. Ik heb zelf met cavia's meegemaakt dat ze goed begrijpen wat er aan de hand is als de andere cavia dood is (daarop reageren zoals wij reageren) en er zijn genoeg verhalen over honden die uit zichzelf het graf van hun mens bezoeken wanneer die overleden is. Maar erover vertellen is iets anders. Toch denk ik dat ze begreep wat ik zei omdat het tussen ons in de lucht hing en omdat ze altijd goed naar me luistert - ik bedoel horen, niet gehoorzamen, dat laatste doet ze lang niet altijd en dat hoeft ook niet.

zaterdag 24 november

's Ochtends vroeg

Ik liet donderdagochtend voor dag en dauw de hond uit. Op de terugweg kwamen we een buurman tegen die me altijd heel vriendelijk gedag zegt vanaf zijn balkon. Hij liep met een stok. Ik zei goedemorgen en vroeg hoe het met hem was (vanwege de stok, daar loopt hij normaal gesproken niet mee). Daarop volgde een monoloog die begon met een uitgebreide omschrijving van zijn ziektegeschiedenis (twee hernia's, verschillende ziekenhuizen, revalidatie). Terwijl hij sprak realiseerde ik me dat ik hem al bijna twee jaar gedag zeg maar dat ik hem nog nooit gesproken had. Na de hernia's vertelde hij over een heel lieve huisarts die hij nu heeft (hij sprak over verschillende huisartsen dus ik weet niet wie hij nu uiteindelijk zo lief vond) en daarna vertelde hij over de meisjes die bij hem kwamen (vier meisjes). Omdat de lieve huisarts ook een vrouw was (en daarna een man) en hij ook over verpleegkundigen sprak, dacht ik dat hij thuiszorg bedoelde, maar daarna vertelde hij dat de huisarts hem had geholpen met iets in de Warmoesstraat waar hij met de tram naar toe ging, allemaal lieve meisjes. Daarna (het verhaal werd gaandeweg onsamenhangender) leek het alsof de huisarts meisjes voor hem geregeld had om een beetje mee te seksen (zijn woorden). Die meisjes deden alles, beetje pijpen enzo. Omdat het verhaal zo moeilijk te begrijpen was tot het een zo vreemde wending nam (en hij maar doorpraatte, ik kon er niet echt tussen komen), duurde het even voor ik begreep dat het niet in de haak was maar na het woord pijpen zei ik dat ik nu naar huis ging.
Het betoog leek heel feitelijk en de buurman deed alsof het volkomen normaal was dat hij me dit vertelde (in de lijn van de twee hernia's) en alsof ik het wel begreep (op een toon alsof we in dezelfde situatie zaten en hij me een goede tip aan de hand deed), maar ik begreep vooral weer waarom ik eigenlijk liever niet met buurmannen spreek. En dat het dus niets zegt als iemand heel vriendelijk lijkt vanaf een balkon, of op de fiets, het kan zo maar weer een goorlap blijken te zijn.

vrijdag 23 november

Vlezige sneeuwvlok

vrijdag 23 november

Relaties

Nu we het toch over eigendomsrelaties hebben: de meest voor de hand liggende oplossing voor de kredietcrisis (die geen crisis is) is natuurlijk het opheffen van geld. Geld bestaat niet, we hebben het niet nodig en het zorgt voor veel ellende. Het vergt wat reorganisatie en een verandering in de instelling van de mensen maar dat is best te realiseren (de meeste andere dieren doen al tijdenlang zonder).

donderdag 22 november

Mijn kat

Ik aarzel om over 'mijn kat' of 'mijn hond' te schrijven omdat het woord 'mijn' een eigendomsrelatie lijkt aan te duiden. En dieren zijn geen bezit van mensen (dat kan niet en het is verkeerd). 'Mijn' kan ook andere relaties aanduiden (mijn geliefde, mijn moeder), dus aan het woord ligt het niet - de hond en de kat betekenen iets voor mij en ik beteken iets voor hen en we behoren aan elkaar toe, ik ben hun mens zoals zij mijn dieren zijn. Natuurlijk zijn we van elkaar, we staan niet los van elkaar. Maar het is moeilijk om dat op de juiste manier te zeggen omdat de geschiedenis en de wet in dat soort woorden (of zinsconstructies) tot uitdrukking komen.

woensdag 21 november

Over het veranderen van voornaam

Hier. (Ik begrijp overigens niet waarom de scholier Turks wordt genoemd.)

woensdag 21 november

Handen

Deze week is de week van de dood in mijn familie - andere families hebben andere weken die de week van de dood zijn, misschien zijn er ook families die geen week van de dood hebben maar een dag of helemaal niks (alleen verjaardagen) en welke week het is, verandert als je lang genoeg wacht, als familieleden sterven en nieuwe geboren worden die de oudere doden niet gekend hebben. Ik trok vandaag twee keer mijn handschoenen uit om koude handen te krijgen. Niet om iets te voelen maar om dat te voelen, om te voelen hoe mijn handen koud werden. Er zijn steeds meer kale bomen, de wereld is leger, het geeft lucht. Het is niet erg, bedoel ik, dat bomen kaal worden en dat ze later weer bladeren krijgen en dan weer kaal worden en het licht is mooi, de lucht grijsblauw, mat.

dinsdag 20 november

Een seconde

Gisteren heb ik een duif doodgemaakt. Ik zag de duif eergisteren al lopen, zij of hij had een probleem met een van de vleugels (die hing een beetje omlaag) en ik probeerde haar of hem te vangen maar dat ging niet, de duif kon nog vliegen. Daarna keek ik steeds als ik de hond uitliet naar de duif uit, meestal verzwakken ze toch en dan had ik haar of hem kunnen vangen en naar het vogelasiel kunnen brengen. Ik zag de duif gisteren weer toen ik met de hond onderweg naar huis was vanuit het park, z/hij liep in het straatje hierachter, at misschien kruimels. Ik zag de duif en ik zag dat er een wit busje aankwam, de chauffeur reed tegen de richting in en te snel en ik dacht: het busje zal de duif toch niet voor mijn ogen doodrijden en ik zag dat de duif niet snel genoeg weg kwam en ik zag de chauffeur veel te laat afremmen en toen weer gas geven - waarschijnlijk omdat hij het dier onder zijn wielen voelde. Ik liep naar de duif, die nog leefde maar dood zou gaan (het dier was helemaal kapot). Ik weet niet of de duif bij bewustzijn was, ik denk eigenlijk van niet, maar ik was bang dat het dier pijn zou lijden en toen heb ik haar of hem doodgemaakt, het ging heel snel, het was allemaal in een paar seconden voorbij, misschien was het maar een seconde. Het was een witte duif, ik denk dat het dier nog jong was (wel volwassen maar niet meer dan een jaar).
De andere duiven kwamen kijken, zoals duiven altijd komen kijken als een van hen overlijdt, ze missen elkaar ook omdat ze in hechte groepsverbanden leven.
Ik voel steeds hoe het ging, hoe de duif voelde toen hij of zij doodging en ik zie het voor me, het busje, de witte veren, het bloed, de schedel, alle details.

maandag 19 november

Vogelboom II

Aan het einde van de middag hoorde ik gisteren opeens heel veel vogels - dat komt vaker voor, dan verblijft een groep die onderweg is tijdelijk in de boom achter het huis. Het waren kleine bruine vogels, ze bleven te ver weg om te kunnen herkennen. Ik weet niet waarom ze zoveel lawaai maken, of het is om elkaar iets te zeggen of anderen. Soms vliegen ze allemaal tegelijk weg, maar als de boom heel vol zit, vertrekken ze in drie of vier groepen, in rijen of lagen. Het geluid dat hun vleugels maken (alle kleine vleugelslagen bij elkaar) klinkt als een vogel met grote vleugels die snel vaart probeert te maken.

zondag 18 november

Hallo

zaterdag 17 november

Zielig boompje

vrijdag 16 november

Verloop

Als de herfst begint is alles gekleurd en enthousiast, de bladeren zo geel en rood, de lage zon, de bewegingen van bomen en dieren, opgewonden door de wind, maar langzaam wordt het stiller - het gras is nu mat, het mist, de bomen zijn nog niet kaal maar ze hebben minder dan de helft van hun bladeren, sommige bomen zijn wel kaal, de lucht is wit, de bladeren op de grond grijs, de diertjes zijn nergens meer te bekennen, we doen het licht aan - straks is het helemaal stil of zo stil als het hier wordt.

donderdag 15 november

Het vallen van de bladeren

Vanochtend hoorde ik bladeren vallen - de wind stond op de boom in de tuin en ze vielen hard, kleine doffe ploffen (ik kan niets bedenken om het geluid mee te vergelijken). Ik hoorde het gisteren ook al, ik kan me niet herinneren dat ik het geluid eerder gehoord heb, terwijl het er wel geweest moet zijn.

woensdag 14 november

School

In Stockholm is een school waar kinderen zoveel mogelijk genderneutraal worden behandeld. Dat is een mooi idee. Het zou ook leuk zijn om een school te hebben waar alle mensenkinderen en kinderen van andere dieren samen dingen leren. Bijvoorbeeld een paar keer per week een paar uur. Biggen en puppies en kuikens enzo - iemand moet wel toezicht houden om misverstanden te voorkomen en sowieso moet men oppassen met de kleine dieren. Ik bedoel geen kinderboerderij, de kinderen mogen niet zomaar aan de dieren zitten. Maar samen activiteiten doen kan wel.
Ik las gisteren trouwens ook over Donnie de Doberman, die speelgoed in patronen rangschikt en daarmee ook sociale interactie uitbeeldt. Donnie komt uit het asiel en nadat hij voor het eerst toeliet dat zijn nieuwe mens haar arm om hem heen hield, legde hij een kikker en een beer in dezelfde houding (de beer was groter dan de kikker en Donnie legde de arm van de beer om de kikker heen). Je kunt hier meer lezen en foto's bekijken.

dinsdag 13 november

Kerstpakketjes

Om de donkere dagen wat te verlichten verstuur ik dit jaar kerstpakketjes, met daarin: een kerstkaart, een sticker, een liedje op cd en een uitgeprint verhaal. Voor 10 euro krijgt u al dat moois thuisgestuurd. De opbrengst komt ten goede aan de kosten voor de pony Joy.
U kunt ook een pakketje met een tekening erbij bestellen. Ik heb een selectie van de tekeningen die te koop zijn ingescand, deze kunt u hier bekijken. Nummer 1 en 2 zijn 15 euro (dus totaal 25 euro); 3, 4, 5 en 6 zijn 40 euro (dus totaal 50 euro). Ze kunnen ook los gekocht worden.

maandag 12 november

Het licht gisteren

1.

2.

maandag 12 november

Wereld I en II

Wat ik moeilijk vind aan het werken aan de universiteit en aan optredens op festivals is dat er zo weinig andere dieren aan de betreffende discoursen deelnemen. Eigenlijk geen, de gezichten in het publiek zijn allemaal menselijk. Op de universiteit zijn andere dieren niet toegestaan (ik laat het aan u over om (historische) vergelijkingen met groepen mensen te maken) en in de meeste culturele instellingen ook niet. Laat ik voorop stellen dat ik niet bedoel dat het me een goed idee lijkt als iedereen dieren meeneemt naar voorgenoemde plaatsen (en (symbolisch dan wel fysiek) gebruik van dieren is altijd verwerpelijk). Ik bedoel dat ik moeite heb met hun afwezigheid op twee manieren, in hetgene waarover gesproken wordt en in wie spreken (terwijl hun dode lichamen overal aanwezig zijn, in tassen, jassen, broodjes). Het is beperkt om alleen over een menselijke wereld te spreken en het is beperkt alleen de eigen doelen na te streven (en tegenstrijdig, omdat wie dat doet de doelen nastreeft in een gemeenschap). Maar er is ook iets aan de manier waarop cultuur en wetenschap vorm heeft gekregen, met uitsluiting van andere dieren dus, dat me dwars zit en dat maakt dat ik me daar steeds minder thuisvoel. De oplossing lijkt niet te liggen in een (romantische) terugkeer naar de natuur (dat is conceptueel problematisch en bovendien moeten er mensen zijn die andere mensen hieraan herinneren). Maar ik kan me ook niet meer onproblematisch verhouden tot de mensenwereld waarin ik verkeer.

zondag 11 november

Die lieverd lag daar gewoon een dag te slapen

zaterdag 10 november

Druk

Gisteren trad ik op in een atelier dat dienst deed als huiskamer. Ik speelde op de electrische piano van een jongen die (als beroep) speelt dat hij psychiatrisch patiënt is, zodat de psychiaters in opleiding met hem kunnen oefenen. Ik kende hem niet. In de pauze spraken we met elkaar, we bedachten een popfestival waarbij de bands allemaal een kleur in de naam hebben (Simply Red, Pink, Jack White, Black Sabbath - de jongen speelde mee met iemand die Erny Green heet).
Het publiek was afwachtend en beleefd. Soms vraag ik me af waarom mensen naar optredens van singer-songwriters toe gaan, of ze plezier beleven aan dat afwachtende luisteren, wat ze ervan onthouden. Terwijl ik naar de andere singer-songwriters luisterde dacht ik aan Rousseau. Ik had 's ochtends over hem lesgegeven en zijn woorden gingen nog door mijn hoofd. Dat is een bijeffect van het lesgeven, dat ik voortdurend met al die theorieën van al die mensen in mijn hoofd zit. Het kan erbij, in mijn hoofd, maar het is wel druk, ik merk dat ook met dromen.

vrijdag 9 november

Knoflookbonbons

De huid van de hond was schilferig, bij haar staart, en ik had op internet gelezen dat het kan helpen om de huid met olijfolie in te smeren. Er stond bij dat het bij kortharige honden helpt, maar ik zie niet in waarom het bij langerharige honden niet zou kunnen helpen, dus ik heb het geprobeerd omdat het verder geen kwaad kan. Het hielp een beetje maar niet genoeg en daarom krijgt de hond nu knoflookbonbons, ze mag er drie per dag. Ze vindt ze heerlijk. De knoflookbonbons lijken beter te helpen, de huid is minder schilferig, maar ze ruikt nu wel naar knoflook. Uit haar mond maar ook in het algemeen, als ik aan haar hoofd ruik. Het is tijdelijk, als de huid weer goed is dan stop ik met het geven van de knoflookbonbons.

donderdag 8 november

Nieuws

De huid van krokodillen is gevoeliger dan de vingertoppen van de mensen.
Olifant Koshik praat Koreaans.
Oost-Europese koolmezen roepen anders.
Morgen treed ik op in Rotterdam (met liedjes).

woensdag 7 november

Animal politics and political animals

Voor Krisis schreef ik een recensie van Zoopolis. A Political Theory of Animal Rights (Donaldson and Kymlicka 2011) die u hier kunt lezen.

dinsdag 6 november

De soeverein

maandag 5 november

Een man zet zijn fiets op slot tegen een lantaarnpaal, de fiets valt om als hij wegloopt, hij schreeuwt 'waarom lukt het nou toch niet', loopt terug, zet de fiets overeind.

zondag 4 november

zaterdag 3 november

Schoenen

Op station Hoofddorp stapten een moeder en dochter in de Sprinter. De moeder kwam met haar benen langs mijn knieën maar bood haar excuses niet aan, terwijl ik schuin was gaan zitten zodat ze er langs kon. Ze was tussen de vijftig en de vijfenvijftig, de dochter was begin twintig. Ze spraken hard, het was moeilijk om niet naar ze te luisteren. De moeder vertelde over een vrouw, waarschijnlijk haar zus, die nu echt de weg kwijt was. Ze had in de supermarkt opeens koude voeten gekregen en toen bleek dat ze geen schoenen aan had. Ook stuurde ze steeds verwarde e-mails. De moeder was er kwaad over. De vrouw over wie ze sprak had helemaal geen reden om stress te hebben, zei ze, op haar werk ging het ook goed. De dochter zei steeds 'dat is niet best' en 'zou ze zelf niet merken dat er iets mis is', maar ze vroeg niets en toen de moeder even stil viel, vertelde de dochter dat de christelijke studentenvereniging waarbij ze in het bestuur zit geen kerkdienst meer organiseert omdat er niemand komt opdagen en er dan wel steeds mensen van het bestuur bij aanwezig moeten zijn. Daarna vertelde ze dat ze met iemand anders uit het bestuur naar Frankfurt gaat voor het uitje van de studentenvereniging maar dat zijn vriendin eigenlijk mee wil. Ze vertelde het alsof het onzin was en zei dat de vriendin heus niets had om zich zorgen over te maken. Terwijl ze het vertelde werd ze rood. De moeder zag dat ze rood werd. De dochter klaagde dat de trein te langzaam reed. Bij Schiphol stapten ze uit, de moeder zocht kaartjes, ik verstond niet waarvan, misschien de treinkaartjes, ze lagen niet op de stoel.

vrijdag 2 november

Nieuw onbegrijpelijk design

Hiero.

donderdag 1 november

De vogelboom

donderdag 1 november

Macht

Iemand vertelde me dat hij een keer echt macht geproefd had. Dat was toen hij aan de noodrem trok in de trein omdat die het station waar hij moest uitstappen voorbij reed. De trein was ook al niet bij het vorige station gestopt. Hij trok aan de noodrem, de trein stopte en dat maakte vreselijk veel lawaai. Daarna reed de trein een stukje terug zodat de mensen nog konden uitstappen. De conducteur bood zijn excuses aan en de mensen die naar het vorige station moesten, konden aan de overkant de trein nemen want daar zou vijf minuten later een trein vertrekken, dat vertelde degene die aan de noodrem had getrokken ze, hij had de situatie onder controle.