WEBLOG

 

 

zondag 30 november

Logeren

De benedenbuurman heeft net zo'n klok als oma. Ik hoor hem alleen 's avonds laat of 's nachts, als het verder stil is.
Als we bij oma logeerden werd ik soms midden in de nacht wakker. Ik durfde het bed niet uit om naar de wc te gaan. Op het bed lag een witte sprei. Het was koud in de logeerkamer. Ik hield mijn hoofd onder de dekens.
Er waren onbekende geluiden. Van buiten, en van de buren. Soms was oma nog wakker, dan luisterde ik naar hoe ze door het huis liep of naar haar stem als ze tegen de hond praatte. Soms was het stil, dan leek het huis veel groter.
Het bed bestond uit twee eenpersoons bedden tegen elkaar. Tussen mijn zusje en mij lag een harde richel. Aan het voeteneinde van het bed stond een grote donkere houten kast. Naast het bed hing een lijstje met een gedicht van mijn tante over een dier dat eenzaam sterft in de bossen. Ik vond het een heel zielig gedicht.
's Avonds mochten we opblijven en dan keken we met oma televisie.
's Ochtends aten we ander brood dan thuis.

 

 

zaterdag 29 november

My Way

Vandaag heb ik een aantal covers opgenomen, waaronder My Way. Het coverproject is een wonderlijk project aan het worden. My Way was overigens het lievelingslied van mijn opa (in de versie van Frank Sinatra). Wie geïnteresseerd is kan mijn versie hier beluisteren.

 

 

vrijdag 28 november

Middelburg

De hond en ik moesten naar Middelburg vandaag. Of eigenlijk moest ik daar naar toe en zij moest mee. Het was een saaie dag voor een hond met lang in de trein en op de terugweg wilde ze op de stoel naast mij gaan zitten. Dat mocht niet dus nam ik haar op schoot en toen viel ze in slaap, net een grote zware zwarte harige baby. Ik kreeg er zere armen van maar het was wel heel gezellig.

 

 

donderdag 27 november

Voor de winter

A long way is vanaf heden te koop.
De dozen staan in de gang.
Het is altijd een beetje emotioneel om iets waar ik (en niet alleen ik) lang en hard en tegen alles in of door alles heen aan gewerkt heb in de wereld te zetten.
Daarnaast is het mijn hart, deze liedjes. En mijn hoofd.
Ik denk dat het een goede cd is voor de winter.

 

 

woensdag 26 november

Ghost trees

 

 

dinsdag 25 november

Lieverd

Onbekende mannen zeggen tegenwoordig vaak lieverd tegen me.
Daar ben ik niet van gediend.
Zaterdag zei ik: ik ben je lieverd niet, lelijkerd. De man glimlachte gewoon verder.
Ik kan beter niks zeggen, dat weet ik. Maar ik ben geen lieverd, en al was ik er een, dan nog.

 

 

maandag 24 november

Negatief

Dat wat er niet is evenveel weegt als wat er wel is, of meer.
Dat iets niet doen ook een handeling is met gevolgen.
Dat de afwezigheid van iemand voortdurend aanwezig kan zijn, als een schaduw of een huid of een jas.
Dat mijn ogen me bedriegen. Zeker drie keer per dag.
Dat het lang duurt.
Dat het waar is, dat het niet waar is.

 

 

zondag 23 november

Venster

 

 

zaterdag 22 november

Goede kans op sneeuw

Het is nog herfst maar het is al winter.
Het weerbericht zegt goede kans op sneeuw.
Ik slaap onder zeven dekens.
's Nachts. Ik doe niet aan winterslaap.
In het winkelcentrum speelt de fanfare over een paard op de gang. Een nare man met een microfoon zingt harde liedjes. Ik zie hem niet. Ik hoor hem alleen.
De bladeren vallen omhoog.
Ik schrijf alles op. Om het te bewaren.
Niets is echt voorbij.

 

 

vrijdag 21 november

A long way

De nieuwe cd is onderweg. Twee liedjes zijn alvast hier te vinden, en voor foto's kun je op onderstaande foto klikken.

 

 

donderdag 20 november

Spiegelbeeld

Misschien zaten we gisteren in dezelfde trein. Jij aan de andere kant.
Misschien kocht je nog een kaartje toen ik al in de trein zat.
Misschien ging jij net de hoek om toen ik de straat in liep. Of was je in dezelfde winkel, tien minuten eerder - vijf minuten eerder. Misschien keken we op hetzelfde moment omhoog, naar dezelfde donkere lucht, dachten we precies hetzelfde.
Misschien dromen we in spiegelbeeld.
Misschien blijft dat zo, en lopen we nu voor altijd parallel.
Ik hier, jij daar. Beiden in een rechte lijn.

 

 

woensdag 19 november

Rode linzensoep

Ingrediënten: een ui, een paar tenen knoflook, een halve paprika, een tomaat, een halve prei (of welke groenten je dan ook over hebt, maar deze combinatie werkt in ieder geval) en rode linzen (niet van die linzen die een nacht moeten weken, ik gebruik zelf Chan's 1e kwaliteit rode split linzen, wat dat dan ook mag betekenen), kerrie, peper en zout en een bouillonblokje. En iets van olie om in te bakken.
Je snijdt de ui en de knoflook in kleine stukjes. De knoflook heel klein. Je fruit beide en ondertussen snij je de andere groenten in kleine stukjes. Dan gooi je ze in de pan, fruit alles een beetje samen en voegt water toe met het bouillonblokje. Op hoog vuur roeren, kerrie (best flink wat, ik was uitgeschoten maar dat beviel goed), linzen (ook flink wat) en peper (een klein beetje) en zout (een klein beetje) toevoegen.
Het geheel aan de kook brengen en dan op laag vuur een minuut of twintig door laten koken.
Je kunt er brood bij eten of iets anders waar je trek in hebt of niks.

 

 

dinsdag 18 november

Black tree

 

 

maandag 17 november

Hamster

Er stond een meisje van een jaar of twaalf bij de toonbank in de dierenwinkel. Ze wilde een hamster kopen. Ze had al een hamster, vertelde ze, en die was nog niet dood maar ze mocht er nog een van haar ouders. De hond sprong naast haar tegen de toonbank op in hoop op een koekje en het meisje begon haar te aaien, achteloos, alsof ze elkaar kenden. Ze waren ongeveer even groot.
De vrouw van de dierenwinkel liep met haar mee naar de hamsters. Ik ben wel een beetje zenuwachtig, zei het meisje.

 

 

Transactie

Op het station vroeg een ongewassen man me hoe hij een kaartje bij de automaat moest kopen. Ik was zelf net een kaartje aan het kopen dus ik vroeg of hij even wilde wachten (laat u niet afleiden tijdens deze transactie). De man wilde mijn pinpas niet stelen, en ik hielp hem door de juiste knoppen in te drukken op de automaat. Het moest twee keer want hij wilde met muntgeld betalen en dat kon bij de eerste automaat waar we bij stonden niet. De man wilde een kaartje naar Leiden, zonder korting, zonder datum. Hij wist het goed.
Pas op het perron bedacht ik dat hij waarschijnlijk niet kon lezen.

 

 

zondag 16 november

Kamer

Ik droomde dat je in de kamer was. Een kamer, niet mijn kamer, met witte muren, een witte vloer. Er waren ook andere mensen. Je zat op een stoel, was jezelf. Ik werd er wakker van, tien voor vijf, en kon niet meer slapen, ik dacht aan alles wat nog niet gebeurd is, alles wat nooit meer zal.
Ik probeerde terug te gaan naar de kamer om je te zien maar ik kon de deur niet vinden en ik viel weer in slaap, ergens anders, ik weet niet meer waar.

 

 

zaterdag 15 november

Aerial

 

 

vrijdag 14 november

Waterschapsverkiezingen

Niet vergeten te stemmen bij de waterschapsverkiezingen. Water is belangrijk.

 

 

Varen

 

 

woensdag 12 november

Familie

Ik ben vaak natgeregend in de afgelopen dagen. Omdat ik geen verwarming heb, hangt mijn huis nu vol met kleding. Sokken, handschoenen, broeken, een jurk, T-shirts, truien, jassen. Het is een soort levenloze familie. Lege mensen. Stille spoken.
Als ze droog zijn mogen ze weer in de kast, aan de kapstok, in het bakje.

 

 

dinsdag 11 november

Film

De zon schijnt terwijl het regent. De marktkoopman buiten roept, bijna voortdurend. Ik versta niet wat. De hond slaapt. Ik denk aan degene die er niet is.
Als dit een film was zou er nu iets gebeuren.
Er gebeurt niks.
De hond slaapt, de marktkoopman roept, het is bijna drie uur.

 

 

Wil

Volgens Wittgenstein ligt de wil niet aan de basis van de handeling maar is deze ermee verbonden - de handeling valt samen met de wil. Op een rare manier vind ik dit een troostrijke gedachte. Als je het niet doet dan wil je het dus niet echt (mijn interpretatie). Als je het echt wil dan doe je het wel. Troostrijk en verdrietig.
Over ethische handelingen zegt hij dat er geen beloning of straf in de gebruikelijke zin voor bestaat maar dat er (onafhankelijk van de uitkomst van de handeling) een soort ethische straf en beloning bestaat. Als je iemand probeert te redden maar het mislukt heb je het toch geprobeerd. En dat is iets fundamenteel anders dan zeggen dat je diegene wel had proberen te redden (maar het niet geprobeerd hebt). Wat je doet zegt iets over je wil (je kunt de wil aflezen aan de handeling).
De ethische straf en beloning kunnen overigens niet in taal uitgedrukt worden maar gaan over de grenzen van de wereld.
De wereld van de gelukkige is een andere dan die van de ongelukkige.
De wereld van degene die vecht is een andere dan die van degene die het erbij laat zitten.

 

 

maandag 10 november

De meest sexy vegetariër

Beste Stichting Wakker Dier,

Via jullie website kwam ik op een webpagina over de verkiezing van de meest sexy vegetariër. Allereerst vraag ik me af waarom een dierenrechtenorganisatie graag met de term sexy geassocieerd wil worden. Ik begrijp dat het een poging is te laten zien dat vegetariërs begerenswaardig en hip kunnen zijn en dat jongeren aangesproken moeten worden maar dan nog lijken me andere adjectieven meer van toepassing. Dit echter terzijde.
Waar ik me aan stoor is tweeledig. Enerzijds is er de keuze van de mannelijke en de vrouwelijke kandidaten, aan de andere kant is er de manier waarop ze worden aangeprezen.
De gemiddelde leeftijd van de vrouwelijke kandidaten ligt volgens mij een stuk lager dan die van de mannelijke kandidaten en de vrouwen zijn veel meer dan de mannen op hun uiterlijk uitgezocht (bekend van de televisie, uit tijdschriften en dergelijke waarbij de mannen meer verschillende beroepsgroepen vertegenwoordigen).
Dan de omschrijvingen. Om te beginnen staat er op de voorpagina ‘check de ladies’ en ‘check de mannen’. Waarom geen vrouwen en mannen? Of ladies en gentlemen?
Bij de ladies staan er teksten als: ‘Maar ik wil haar nagels in mijn rug…’, ‘Dat verklaart waarom bijna elke man bij Froukje aan ‘scharrel’ denkt.’ ‘Mocht je niet van haar muziek houden, dan raak je tijdens een concert toch betoverd door hoe ze eruit ziet in haar jurk…’ ‘Daar krijg je vanzelf verhoging van.’ Bij de mannen zijn dergelijke sexuele toespelingen niet te vinden, behalve misschien de opmerking over het zeemleer van Maarten Tjallingii en bij Noah Valentyn ‘We zijn dan ook jaloers dat hij al jarenlang dezelfde scharrel heeft…’, maar dat zegt niet direct iets over hem maar over zijn scharrel.
Tenslotte vind ik de heteronormativiteit en de onderliggende concepties over hoe mannen en vrouwen aangesproken moeten worden en wat zij belangrijk (of sexy) vinden problematisch. Volgens mij zijn er voldoende mannen die een vrouw sexy vinden omdat ze intelligent is of om wat ze doet in en met haar leven en niet alleen omdat ze een lekkere verleidelijke verpleegster speelt. Daarnaast zijn er ook vrouwen die vrouwen sexy vinden om wat ze presteren en wie ze zijn en niet omdat ze modellenwerk in Playboy, Maxim en FHM doen.
Ik vind het erg jammer dat een serieuze organisatie die ik zeer waardeer om het werk dat ze voor dieren doen en waaraan ik op onregelmatige basis geld doneer op deze wijze vrouwen portretteert. Volgens mij zijn rechten voor dieren, emancipatie en duurzame ontwikkeling nauw met elkaar verbonden. Daarnaast ben ik vrouw en vegetariër en wens ik in beide opzichten gerespecteerd te worden – juist door een organisatie die zich inzet voor dieren.

Eva Meijer

 

 

zondag 9 november

Bewijs

Als archeoloog onderzoek ik verschillende lagen. Ik vind een paar stenen, een boek, een pijlpunt (gebruikt). Ik puzzel om het te verbinden. Dat met nu. Mij met dat. Mij met als ik dit, en als ik dat.
Ik graaf met mijn handen. Ik krijg zand in mijn neus. Men zegt dat het niet uitmaakt. Iets over hier en nu en windmolens en realiteit.
En alles wat ik vind neem ik mee.
Alles wat ik vind laat ik zien.

 

 

zaterdag 8 november

Meerkoet

Op het dakje boven de voordeur ligt een dode meerkoet. Vanuit het trappenhuis kun je hem zien. Hoe de meerkoet overleden is weet ik niet, en ik weet ook niet hoe hij op het dakje terecht is gekomen.
In het begin was het nog echt een vogel. Dood weliswaar, stil, maar het leek alsof hij elk moment weer tot leven zou kunnen komen. Alsof het tijdelijk was. Na een tijdje werden de vleugels dunner, bogen ze meer naar buiten, werd de houding onnatuurlijker.
Het regende een paar dagen en de vogel leek niet meer op een meerkoet, alleen nog maar op een dode meerkoet. Op de vogels die je soms aan de kant van de weg ziet liggen. De veertjes nat, plat tegen het lijf. Het lijf een skelet met vel eromheen.
Het regende door. De vogel werd een zwart hoopje vogel in een plas.
Nu beginnen de pootjes los te raken. Het buikje is open. Ik kijk er niet goed naar.
Straks zijn er alleen nog botten, en herinnering.

 

 

vrijdag 7 november

Rode panda

De rode panda die ontsnapt was uit de dierentuin is weer gevangen (lees het artikel hier). Het ongevaarlijke dier had zich in een parkeergarage verstopt nadat hij via een hoge boom uit zijn verblijf geklommen was.
Arme rode panda. Hij wilde vast terug naar de Himalaya, waar hij op een berghelling bamboe en kleine vogeltjes kan eten, of in ieder geval weg uit zijn verblijf en de wereld in, het avontuur tegemoet.

 

 

Girl meets boy

Gisteren was ik een paar uur gelukkig. Dat kwam door Girl meets boy van Ali Smith. Het is een hervertelling in de serie The Myths waarvoor Jeanette Winterson Weight heeft geschreven (ook heel mooi) en vertelt het verhaal van Iphis (uit de Metamorphosen van Ovidius). En een aantal andere verhalen. Mooi.

 

 

Uitzicht

Een maand geleden zag alles er nog heel anders uit. Of misschien zag ik er anders uit. De boom staat nog voor het raam. Het huis staat waar het stond. Mijn haar is dezelfde kleur, iets langer misschien.
Het verschil is waarschijnlijk niet wat er is, maar wat er zou kunnen zijn. Had kunnen zijn. Had gewild. Gehoopt, gewenst. Gedacht.
En de bladeren die eerst aan de boom hingen maar nu op de grond liggen. Dat is ook een verschil.
Straks is het winter. Dan zijn we kaal.

 

 

donderdag 6 november

Wit

De tennisbanen naast het spoor zijn verlicht. Er is niemand aan het tennissen. Ik denk dat het te laat is om nog te tennissen. De mensen slapen, of kijken televisie.
Het mist. De achterkant van de tennisbaan is verdwenen.
Misschien wordt de mist zo dicht niemand meer iets kan zien, dat er alleen nog mist is. Wit is. Alleen de vogels kunnen nog wat zien omdat ze boven de mist uit kunnen vliegen - op het land is geen uitzicht meer. Er zijn alleen nog foto's. Van steden en weilanden, bomen en bergen, van de zee. Van hoe de wereld eruit zag voordat de mist begon.

 

 

dinsdag 4 november

Mist

De man met de korte broek en de Hawaiiaanse blouse liep snel door de winkelstraat. Zijn kuiten waren bruin en gespierd en hij glimlachte alsof zijn leven er vanaf hing.
Ik vroeg me af waar hij naar op weg was, en of hij er ooit aan zou komen.

 

 

maandag 3 november

De plant die op een virus lijkt

Ik heb de varen bijgeknipt en ook de plant die op een virus lijkt. Ik vond het zielig voor ze maar het moest, ze waren te groot en hun binnenste verdorde omdat het geen licht meer kreeg. De varen zit overigens in een vijftiger jaren bloempot die ik bij de nieuwe Kringloopwinkel in de buurt heb gekocht. De man van de nieuwe Kringloopwinkel is heel erg langzaam en wil graag met me praten over Italiaans design en Lucebert. Hij ziet in mij een medestander. Dat ziet hij verkeerd.
Verder hou ik me gedeisd. Ik werk, en soms ga ik naar buiten.

 

 

zaterdag 1 november

Het been van de conducteur

Ik pakte de conducteur bij zijn been. Het was een groot been, warm, met een grote knie. Het was een lange conducteur. Ik hield zijn been vast tot hij achteruit ging. Het duurde best lang. De conducteur droeg een donkerblauwe broek. Hij leek van wol.
Ik was bang dat hij op de hond zou stappen.
Hij zei dat hij haar al gezien had. Ik zei dat ze haar soms niet zien.
Daarna liet ik de kaartjes zien, en toen ging hij weer verder, alsof er niks gebeurd was.