31 oktober

Boekpresentatie

Op 14 november presenteer ik om 17 uur mijn nieuwe roman Dagpauwoog in de Island Bookstore te Amsterdam. Jullie zijn allemaal van harte welkom.

De roman verschijnt bij Uitgeverij Cossee. Er komen acties aan via hun facebookpagina, dus vind ze leuk en blijf op de hoogte.

30 oktober

Draden

Op de middelbare school kreeg ik Engels van mevrouw Clemens. Ze vertelde me dat er in winkels altijd op haar gelet werd (of ze niet stal) vanwege haar huidskleur. Dat maakte veel indruk. Ze letten ook altijd op mij omdat ik een alto was, maar zij was een heel nette mevrouw.
Sinds ik dit weblog heb (2007, de discussie wordt al langer gevoerd), schrijf ik rond deze tijd van het jaar over Zwarte Piet. Dit jaar dacht ik dat het opengebroken werd en er misschien echt wat zou veranderen, zowel binnen Nederland, omdat Sinterklaasorganisaties over aanpassingen wilden praten, als buiten Nederland, met het onderzoek van de VN. De expliciet racistische reacties uit de hoek van degenen die de traditie willen behouden, leken me vooral een bevestiging van dat er wat mee moet gebeuren. We zullen zien, tot nu toe zijn de resultaten niet hoopgevend.
Gisteren presenteerde stichting Doetank de website controlealtdelete, waarop filmpjes te zien zijn van discriminatie door de politie; donkere jongens worden vaker aangehouden dan blanke. Ook kwam er een rapport uit van Amnesty over etnisch profileren. De politie ontkent dat dit gebeurt.
Enzovoort. Misschien is het positief dat dingen nu op tafel liggen, is het de eerste stap naar verbetering.

29 oktober

Bakje

Voor de deur van de Albert Heijn stonden een paar mensen. Ik probeerde langs ze naar binnen te lopen maar de deur was nog dicht. Binnen legde de man met de grijze snor een vloerkleed neer. Het was een vies kleed, er zat een peuk in. Hij haalde er een sticker af en rolde het langzaam uit. Daarna legde hij het recht, daarna schoof hij het naar voren. Mijn lievelingscaissière hing iets op bij de kassa's, de bedrijfsleider stond voorin bij de klantenservice. Ze leken een team, zo zonder mensen, het leek alsof de winkel van hen was. Ze doen dat iedere dag, maar ik zag het voor het eerst. De man met de grijze snor opende de deur en zei 'goedemorgen' tegen iedereen die naar binnen kwam.
Toen ik afrekende luisterde ik naar het gesprek van een andere caissière met een man die ze leek te kennen. Hij vertelde dat hij zijn baan was kwijtgeraakt en dat het allemaal moeilijk was. 'Een bakje koffie wil nog wel eens helpen,' zei ze op een gegeven moment.

28 oktober

Die Rinke toch

27 oktober

26 oktober

Het wegen van aanwezigheid en afwezigheid

Sommige mensen houden ervan om dingen wel te zeggen, anderen zeggen ze liever niet of indirect. Ik behoor tot de eerste groep - als we weten wat er is, kunnen we erover praten en elkaar misschien beter begrijpen. Misschien heb ik te veel vertrouwen in woorden, misschien ben ik te bot. Maar dat is nu niet mijn punt. Het punt is dat wat niet gezegd wordt ook wat weegt - dat geen antwoord geven of alleen over koetjes en kalfjes willen praten terwijl er andere dingen op tafel liggen net zo goed effect heeft. En mogelijkheden voor het nieuwe inperkt. Zoals altijd zal het antwoord wel in het midden liggen - het juiste zeggen op het juiste moment, verder af en toe stil zijn.
Vannacht droomde ik over de hond die het hoogst kon springen van alle honden ter wereld. Het was een heel kleine hond, met heel gespierde achterbeentjes. Ik vond het vreemd, ik dacht dat grote honden hoger zouden kunnen springen, maar iemand vertelde me dat kleine honden minder gewicht in de lucht hoeven te houden en dat ze daarom zo hoog kunnen springen.

26 oktober

Dienstmededelingen

De nieuwe roman is op dit moment bij de drukker. De presentatie wordt gepland, ik hou jullie op de hoogte. In de tussentijd ben ik wederom genomineerd voor de Viva400, zie hier, net als mijn zusje. Op 3 november lees ik voor uit Dagpauwoog bij Festival Mooie Woorden (met live tekenen van Marie). Op 7 november ga ik in gesprek met Renate Dorrestein over het nieuwe boek en op 8 november ben ik te gast bij de Herfstsalon van Savannah Bay. Op 10 november is de uitreiking van de Vrouw&Proza DebuutPrijs, waar ik voor genomineerd ben (shortlist). Op 15 november presenteer ik een paper op de jaarlijkse OZSW conferentie (over communicatie met dieren). In de nieuwe Revisor zal een verhaal van me verschijnen (en nog wat, maar dat blijft nog even geheim). Mocht je me willen uitnodigen om voor te lezen in je boekhandel / op school / in je huiskamer, neem dan contact op met de uitgeverij (zie onder: pers en promotie). Wordt vervolgd.

25 oktober

Het toneel

25 oktober

Plus

In de trein zaten de hond en ik naast twee mannen die eerst over politiek spraken (ze vonden de meeste politici yuppen maar aan Wilders had je ook niks), daarna over de 50PlusBeurs en daarna over de risico's van scootmobielen ('En hoeveel er al niet in de sloot zijn beland, dood.'). We kwamen te spreken over honden en de ene man vertelde dat hij de Bordeauxdog van zijn dochter vaak uitliet toen hij een puppy was. De hond had dat altijd onthouden en stond al bij de deur als hij de auto van de man hoorde. Toen de hond negen jaar was, oud voor een hond van dat ras, kwam hij op een dag naar de man toe. 'Hij sloeg zijn voorpoten om mijn nek, ik zat in een stoel, en legde zijn kop zo hier. ' De man wees naar zijn schouder. 'Ik vond het wel lief,' zei de man, 'maar ik kreeg ook een beetje een raar gevoel.' Een week later was de hond dood. 'Het was alsof hij afscheid nam.' De andere man knikte. 'Dat had je verteld.'
We spraken ook nog over de de kaartjesautomaat en producten op de OV-chipkaart laden. De mannen hadden vrij reizen en gingen naar Dordrecht, want dat is ver en Dordrecht heeft een mooie binnenstad. Naarmate we langer met elkaar praatten, werden ze steeds zachter.
Op de terugweg kwam ik langs een straat waar alle bomen hun bladeren al verloren hadden.

24 oktober

Tip van de dag

Misschien is het een idee om ieder jaar een (historisch) onderdrukte groep knecht van Sinterklaas te laten zijn. Jodenpieten, met gele ster, vrouwenpieten, met schortjes voor, homopieten, die mogen dan in alle kleuren, dierenpieten, bijvoorbeeld dieren uit de vee-industrie die nauwelijks kunnen lopen, Romapieten voor de actuele touch. De Sint kan gelukkig een blanke man blijven, wel zo handig en herkenbaar.

23 oktober

Met hun enge tandjes

22 oktober

Broccoli-appelsoep

Men neme een broccoli, twee of drie appels, een ui, een groentebouillonblokje. Snij alles in stukjes, fruit de ui en de appel in olie of boter, voeg bouillonblokje, water en broccoli toe, laat koken tot de broccoli gaar is, pureer de soep met de staafmixer en voeg naar smaak zout en peper toe.

21 oktober

Jaartallen

Vanmiddag liep ik met Pika in het park. De kleuren zijn fantastisch en ze worden beter naarmate je er langer naar kijkt, ik nam me voor om daar iets over te twitteren, in de trant van: ga naar buiten, de bladeren zijn zo mooi, de kleuren van de schors van de bomen. Op twitter las ik toen ik thuiskwam dat Thomas Blondeau overleden was. Wat een rare grap, dacht ik, waarom zou iemand die grap maken, een beetje onaardig ook. Ik bezocht de website van de NRC en zag jaartallen achter zijn naam. Ik ken Thomas niet goed, ik zag hem op schrijversdingen, hij maakte altijd grappen. De rest van de middag deed ik kleine dingen, ik dronk veel thee. Ik las de krant, en daar was hij weer, Thomas, weer die jaartallen. Nu heb ik soep op staan, het is mistig, het zal niet lang duren voor het donker wordt.

21 oktober

Mispel.

20 oktober

Geel-rood blad

19 oktober

Ergens anders

Bij de tramhalte zag ik een man die een rij bomen in zijn nek getatoeëerd had met daaronder het woord 'gefeliciteerd' in zwierige letters. In het park zag ik de eerste volledig rode boom van het jaar. Er vlogen ganzen over, misschien stelden meer mensen zich voor hoe het zou zijn om met ze mee te gaan.

18 oktober

Zachte berk.

17 oktober

Drukproef

16 oktober

Biophilia

En nog wat leuks: Björk heeft een educatieprogramma ontwikkeld over muziek en wetenschap, voor kinderen en jongeren. Zie de website hier.

16 oktober

Tussen de deur en de straat

Op 19 oktober is kunstproject 'Between the door and the street' van Suzanne Lacy te zien. Op stoepen in de buurt Prospect park in Brooklyn spreken een groot aantal (honderden) vrouwen (en een aantal mannen) met elkaar over feminisme. Lacy heeft mensen uit verschillende sociale groepen uitgenodigd, die in gesprek gaan met elkaar en voorbijgangers. Je kunt hier lezen over het project, en hier is een wat uitgebreider verslag te vinden. Ik vind het een heel relevant en interessant project omdat het door middel van persoonlijke verhalen zoveel perspectieven met elkaar verbindt, en daarin zowel artistiek als politiek van belang is.

15 oktober

Vaasje

14 oktober

Moment

De lucht is wit of lichtgrijs. De bladeren op de straat zijn geel, in de tuin zijn ze geel en groen en heel soms rood. Ik weet niet waar de rode bladeren vandaan komen. De duiven zijn terug, gisteren waren er mussen. Ik moet voor komende winter niet vergeten genoeg vogelvoer te kopen. Ik moet ook niet vergeten om me heen te kijken want het is herfst en ik hou van herfst. Ik vergeet uiteindelijk natuurlijk altijd veel te weinig maar daar moet ik niet over zeuren, een goed geheugen is het halve werk.
Op de radio zeggen ze dat het alweer de goede kant op gaat met de file. Mijn bovenbuurjongen loopt door zijn kamer. Hij is net uit huis en zijn geluiden doen me denken aan hoe het is als je net uit huis bent. Hoe het is om thee te zetten voor jezelf, om iemand op te bellen. Vlakbij me slapen de hond en de kat. Morgen krijg ik de drukproeven. De hoes past goed over de bakfiets, ik heb het in huis gezellig gemaakt. Het regent, de grote dingen van dit jaar zijn bijna af, het gaat goed.
En toch, en toch.

13 oktober

Woorden

Mussen, regen, lekke banden, laatste loodjes.

12 oktober

Oma's appels

2008

11 oktober

Linkendag

Alpengierzwaluwen kunnen tweehonderd dagen achter elkaar vliegen.
Olifanten begrijpen meteen wat mensen bedoelen met bepaalde gebaren.
Het viel me dit jaar ook op dat de Zwarte Piet discussie het slechtste in mensen naar boven brengt - het lijkt een vrijbrief om ongegeneerd racistisch te zijn.
Het is de dag van het meisje.
En coming out dag.
'We' hebben een begrotingsakkoord. Lekker diverse club ook, die ervoor gezorgd heeft - de blanke man als ijkpunt en hoeder van waarden.
Alle albums van Kristin Hersh zijn hier te beluisteren.
Hier kun je een aantal verhalen van Alice Munro lezen.
Dat zou toch genoeg moeten zijn om jullie even bezig te houden. Anders staat hier The Waves van Woolf.

10 oktober

Loodjes

De laatste loodjes van het schrijven van een boek wegen niet per se het zwaarst maar ze zijn wel het emotioneelst. Omdat vaststaat wat er gebeurt en omdat het een afscheid van de hoofdpersonen inhoudt, met wie ik toch bijna twee jaar samengeleefd heb, soms wat intensiever dan anders. Ach, die laatste lieve loodjes, al die moeite. Nou ja. Het is bijna voor jullie, het delen is ook wat waard.

9 oktober

Cursus

Ik had vandaag een cursus project management (uitgesproken op zijn Engels, prodjekt menutsjment). Het is ongeveer het laatste waar ik behoefte aan heb (ik ben nogal gestructureerd, op het neurotische af, en ik heb plenty ervaring met het managen van projecten), maar de cursus is verplicht voor promovendi. We waren met zijn negenen en moesten opdrachten maken die we vervolgens bespraken. Doelen bedenken, die testen met de SMART analyse (subsidie-aanvragende kunstenaars wel bekend - wat leven we toch in een krankzinnige wereld), ze dan opbreken in subdoelen en mijlpalen, een planning maken, kortom, echt wat voor mij. Ik weet dat er mensen zijn die minder georganiseerd zijn, maar laat zoiets dan facultatief zijn. Op een gegeven moment dacht ik: het is jammer dat woorden die getallen weergeven niet bestaan uit het aantal letters dat het getal is (zoals vier). Daar heb ik lang over nagedacht, dat doet het dus met een mens om aan zoiets onderworpen te zijn.
Volgende week hebben we time management en ik denk dat de enige rationele oplossing in het kader van time management is om niet te gaan. Anders raak ik in een paradox en iedereen weet hoe moeilijk het is om daar weer uit te komen.

8 oktober

Beelden uit een hondenleven

Ik ben bezig met het uitzoeken van de foto's van de hond, met het oog op het samenstellen van een fotoboekje. De eerste twee jaar ontbreken nog want die staan op mijn andere harde schijf, ik moet ook mijn negatieven nog doorwerken. Maar hier staat alvast een selectie uit de afgelopen jaren, ik meld het als ik de rest ook heb bijgewerkt. Naast haar zag ik mezelf veranderen (en een betere fotograaf worden) tijdens het uitzoeken van de foto's - het is ook een manier om tijd te laten zien. De set blijft niet eeuwig openbaar, maar even is wel leuk, ze is tenslotte zo knap.

7 oktober

De plant op mijn bureau

6 oktober

Licht, donker, licht

Ik zet de realiteit graag naar mijn hand. Enerzijds om een plek voor mezelf te maken waar ik kan leven, anderzijds om dingen gedaan te krijgen (soms moet je dingen gewoon doen omdat ze anders niet gebeuren). Vandaag fietste ik op mijn nieuwe tweedehands bakfiets van Hoorn naar Amsterdam - ik deed het maar gewoon. Het ging redelijk vlot, de grootste obstakels waren hoge bruggetjes en een fietstunnel. De zon scheen, ik werd twee keer ingehaald door een oudere man op een elektrische fiets. Onderweg keek ik naar de dieren. Ik zag veel vogels in de lucht en veel katten in de weilanden, ik hielp voor Oosthuizen twee ganzen oversteken. Tussen Broek en Waterland en Zunderdorp zag ik een kalfje geboren worden. Ik was niet de enige die op het fietspad stilstond om te kijken. De moeder deed het zo goed en lief, het kalf had een wit hoofdje en een zwart lichaam, het was zo'n prachtig beestje. Eerst stond zij of hij op, daarna ging het dier weer liggen en ging de moeder erbij liggen om haar of hem goed te kunnen likken. Het was ontroerend maar ook droevig, pijnlijk, vanwege de toekomst van het kalf en de koe, te beginnen met dat ze over een paar weken van elkaar gescheiden worden. Het mag niet, hoe er met koeien en kalfjes omgegaan wordt, maar ik weet niet hoe ik het kan veranderen. Ik kan er alleen de aandacht op vestigen.
Verder werkte ik onderweg in mijn hoofd gewoon verder. Ik lees heel veel maar vooral filosofie, misschien moet ik hier een filosofierubriek beginnen. Misschien niet, misschien moet ik deze plek gewoon houden voor stukjes over de wereld buiten het proefschrift en de romans. De wereld buiten.
Gisteren zat ik in de trein terwijl het donker werd, het was alsof de trein uit een lichte wereld een donkere binnen reed. Uiteindelijk waren alle bomen zwart. Terwijl ik dit schrijf komt het donker vanzelf, ik hoef nergens naar toe te gaan. Ik denk dat ik wat kaarsjes aansteek.

5 oktober

Zien

De wolken zijn mooi de laatste dagen, verschillende lagen over elkaar heen. Het is vijf voor half zeven en ik zit op het perron, station Zoetermeer Oost. Het licht in de lantaarnpaal naast mijn bankje ging net aan. Aan mijn linkerkant draaien windmolens, voor me groeien struiken over een geluidswal, achter me rijden auto's langs. De struiken tegen de geluidswal zijn groen, geel, felrood, donkerrood, beelden herfst uit. Het moet een rustig bestaan zijn, over een geluidswal groeien. De mevrouw naast me op het bankje ziet er netjes uit. Ik weet niet of dat een teken is van een rustig bestaan. Ze haalt steeds dingen uit haar tas. Een man draagt een bos roze rozen, een jongen en een meisje ruziën. In de verte eindigen de wolken; eronder is een laag lucht te zien, daarachter meer wolken. Er rijdt een trein langs op volle snelheid. Ik vind dat onprettig, om niet te zeggen eng, omdat ik altijd mogelijke ongelukken zie. Vandaag ontmoette ik een nieuwe mens. Hij is er pas een maand. Hij heeft nog veel te doen. De mevrouw naast me haalt een sjaal uit haar tas, een echte sjaal, blauw met wit, doorzichtig. Er vliegen vijf kraaien over, druk in gesprek. Soms denk ik dat ik op dit soort momenten het meest besta omdat ik zo samenval met mijn omgeving, terwijl er niemand is om me te zien, ik bedoel: terwijl niemand haar of zijn aandacht op me vestigt.

4 oktober

Preventie

object in de wachtkamer

De preventie-assistente vertelde me dat mensen tegenwoordig veel te veel fruit eten en sap drinken. Vooral kinderen. Dat is misschien wel gezond, maar voor het gebit helemaal niet goed, want het is niet zo dat kinderen na ieder slokje poetsen. In de oertijd werden mensen bovendien maar dertig, ja, zo lang gaat een gebit wel mee. Maar geen tachtig of negentig jaar. Haar toon was verontwaardigd, alsof mensen helemaal niet zo lang met hun tanden moeten willen doen. Het was een nieuw perspectief voor me; de oertijd als ijkpunt voor mondverzorging. Ik vertelde dat meisjes in de tijd van mijn oma soms een kunstgebit kregen voor hun bruiloft. Dat vond ze dan weer niet zo'n goed idee. Ouders moeten beter op de gebitten van hun kinderen letten, maar ouders letten niet eens op hun eigen gebit. Ik moest eens zien wat zij allemaal voorbij zag komen. Het is alleen al vrijwel onmogelijk om mensen te overtuigen van het nut van flossen. Gelukkig flos ik wel, en mijn gebit zag er goed uit, alleen poets ik te hard. Ze deed voor hoe ik de tandenborstel moest vasthouden. Ik beloofde beterschap. Het was al met al een educatieve ervaring.

3 oktober

Gemak

Ik praat soms in mezelf tegen mijn collega, net als ik dat thuis tegen de dieren doe ('Ik dacht: ik neem die beker toch maar even mee naar beneden.'). Het laat zien dat ik me op me gemak voel, maar ik heb haar toch beloofd erop te letten.

2 oktober

Ondertussen in de Bart Smit Folder

En bij de HEMA

1 oktober

Roemenië

De regering in Roemenië heeft een wet aangenomen die het massaal doodmaken van zwerfhonden heeft goedgekeurd en de situatie is heel slecht voor de honden en de mensen die voor ze zorgen. Ik ben begonnen met het tekenen van de honden die daar in het asiel zitten, je kunt de portretten hier bekijken (ze worden regelmatig aangevuld) en voor 15 euro per stuk kopen. Het geld gaat in de pot voor een eigen Roemeense straathond.