31 oktober
De nieuwe muizen zijn circusmuizen
Vorige week adopteerde ik via Het Knagertje negen nieuwe muizen, ook ex-labmuizen. Ze zaten al sinds 1 februari in een kleine bak en ontdekken nu de wereld. Dat doen ze met overtuiging. Ze zijn erg handig en ondernemend. Ik dacht dat ze via de muur omhoog klommen, maar ze springen naar het deksel en grijpen zich vast.
30 oktober
Geraamte
Ik kan heel lang op dezelfde plek blijven staan. Maanden, jaren, maakt niet uit. En alle woorden die ze naar me roepen – engel, holtedier, liaan – ketsen af op mijn geraamte, als botten op een trommel.
Sterven lijkt ineens zo zeldzaam. Als eenling wakker worden. Ik doe niet onder voor de maan, fluistert de aarde in mijn voeten.
29 oktober
Rivka
28 oktober
28 oktober
Música Temprana - Melancolía
Mooie Spaanse liederen van rond 1500 voor de herfst, luister hier. Ook op spotify maar dat heeft niet iedereen.
27 oktober
Meer muizen
27 oktober
Walrus rust uit op (Walrus)onderzeeër in Den Helder (NOS)
'De walrus lag op de onderzeeër Zr. Ms. Dolfijn. Deze onderzeeër uit 1993 behoort tot de zogenoemde Walrusklasse, een serie van vier in Nederland gebouwde onderzeeërs.' Hier.
26 oktober
Het geluk van de muizen
Voor Spui25 schreef ik een column over de muizen, in hun columnreeks over De ander. Lees hem hier.
25 oktober
24 oktober
Spreeuwen
Soms ben je een zwerm spreeuwen.
23 oktober
De herfst en ik
Ik ben veel alleen geweest. Te veel misschien, om nog te kunnen spreken. De herfst en ik delen een voorkeur voor rood en geel, voor de metamorfose, maar ik ben het spreken verleerd. Ik heb je in het begin al verteld dat ik beter alleen kan zijn. Ik schrijf je alleen nog om iets in je stem, iets in dat ene woord, je weet wel. De herfst en ik delen een voorkeur voor schuilen, voor mos. Je hebt me nu met en zonder bladeren gezien, je kunt over me oordelen. Mag ik je vleugels nog een keer aanraken?
22 oktober
21 oktober
43 - e.e. cummings
may i be gay
like every lark
who lifts his life from
all the dark
who wings his why
beyond because
and sings an if
of day to yes
20 oktober
In een map vond ik dit oude verhaaltje, het heet Kapellen
Na Mechelen begon het te sneeuwen. Ik legde het boek dat ik aan het lezen was neer op mijn schoot en keek naar buiten. Het was echte sneeuw, geen natte sneeuw. Ze dwarrelden, de vlokken, het waaide nauwelijks, en af en toe dwarrelde er een vlok tegen het raam.
De trein reed langzaam, ik kon de huizen en de weg naast het spoor goed zien. Hij kwam op station Kapellen tot stilstand. De deuren bleven dicht. Het was donker, niet meer schemerig. Ik was al de hele dag onderweg en ik wilde naar huis.
Na een minuut of tien begon de trein weer te rijden. Er stond een gezin naast het spoor, ik nam tenminste aan dat het een gezin was, vier mensen (een vrouw, een man, twee meisjes) in donkere jassen. Ze zwaaiden niet maar keken naar de trein.
We reden stapvoets langs boerderijen waar graffiti op gespoten was, langs bomen met takken waar nog bladeren aan zaten en lege wegen. Op het spoor naast onze trein stond een stilstaande internationale trein. Naast de stilstaande trein stonden brandweerwagens en een politieauto. De cabine waar de machinist in zat was verlicht. Hij zat voorovergebogen, met zijn hoofd op zijn armen, er stonden mensen achter hem, drie of vier, ik kon het niet goed zien. In de trein zaten mensen die chips aten, een boek lazen, met elkaar praatten. Iemand leek te slapen.
De trein waar ik in zat bleef langzaam rijden. Een paar minuten verderop stonden meer politiewagens, over het spoor liepen agenten en mannen in fluorescerende hesjes. Op de rails lag een deken, onder een laagje sneeuw, en ernaast nog een. De dekens waren gelig, werden wit. Het leken dekbedden.
De trein maakte vaart. Het meisje naast me verzond een sms. Ik las verder in mijn boek, stopte met lezen, keek uit het raam. Buiten werd de wereld wit, steeds witter, de lucht was diep donkerblauw.
19 oktober
Ellende
18 oktober
Slaap
In mijn hand viel een muis in slaap.
17 oktober
Tucht
Ik las een tijdje terug De gelukzalige jaren van tucht, van Fleur Jaeggy, een Zwitserse schrijver die door allerlei mensen (waaronder Susan Sontag) erg opgehemeld wordt. Het probleem met dat ophemelen is dat de kans dat een boek tegenvalt iets groter is dan zonder voorkennis. Het boek viel me dus iets tegen, niet omdat het niet goed geschreven is, en ik ga ook haar andere werk lezen, want zo goed was het wel, maar omdat het aan de ijzige buitenkant bleef. En de ijzige buitenkant blijft een buitenkant. Maar evengoed is het een beter boek dan de meeste boeken. Ik denk er nog verder over na.
16 oktober
Kees
15 oktober
14 oktober
13 oktober
Langs een meer
Vorige week droomde ik een paar keer dat mijn vader een oude man was. Echt oud, hij zat in een van de dromen zelfs in een rolstoel met een deken over zijn knieën. Ik werd steeds wakker met het beeld en kon niet meer slapen. Gisteren droomde ik dat ik naast mijn vader op een pad langs een meer liep. We praten over het leven en onze verstandhouding. Dan vertel ik hem dat hij dood is. Ik ben zelf verdrietig, hij lijkt vooral verbijsterd. Ik wist al dat het een droom was, maar begin dan te begrijpen dat de man naast me een acteur is die mijn vader speelt. Zijn gezichtsuitdrukkingen kloppen niet helemaal. Het is net niet echt maar mijn gevoel is wel echt.
12 oktober
Stukje lucht gevangen
11 oktober
Ping
Ik hoorde een spreeuw de pingel van een nieuw bericht (op de telefoon) nadoen.
10 oktober
Zwanen
Het zwaantje linksvoor was ziek en is later door de dierenambulance opgehaald.
9 oktober
Wat er is
De toekomst kijkt verbaasd naar het verleden. Er gebeurde zoveel. Er kan nog veel meer gebeuren, maar dan nog: er gebeurde zoveel.
Het verleden haalt zijn schouders op. Niets meer aan te doen.
Nee, zegt de toekomst, natuurlijk wel. Alles kan veranderen.
Het verleden denkt aan de rampen, aan de doden, die voor altijd net buiten ons beeld rond schuifelen, langzaam, de hand van de een op de schouder van de ander. Aan de schoenendozen vol foto’s en verhalen en herinneringen, zoveel bewaard, zoveel vergeten. We hebben niet genoeg woorden voor alles wat vergeten is. En afgaand op wat er was kunnen we van wat komt ook niet veel verwachten.
De toekomst heeft honger gekregen en denkt aan het avondeten: pompoensoep, pasta met knoflook, saag aloo? Maar eerst een paar rondjes door het park rennen en de liefde voelen.
Het heden zit op een laag muurtje van opgestapelde keien en kijkt toe. Daar komen de herfstvogels, ze zijn al lang onderweg. Het heden begint zacht te zingen.
8 oktober
Proefdieren hebben recht op een pensioen
Samen met Monique Janssens schreef ik een opiniestuk voor de NRC waarin we betogen dat proefdieren recht hebben op een pensioen. Morgen in de krant, nu al online te lezen: hier.
7 oktober
T-t-t-t
Ik herlees Ariel van Sylvia Plath. Het is wilder, gotischer en meer pop dan in mijn herinnering. Uiteindelijk is alles wat blijft pop, zelfs wat avant garde leek. Ik zag ook een goed filmpje van Ernst Jandl die zijn gedicht schtzngrmm voordraagt. Hier.
6 oktober
Herinneringen zijn ook gebeurtenissen
Dit EP-tje is alweer meer dan een jaar oud, hoog tijd het weer eens onder de aandacht te brengen. Hier.
5 oktober
Twee
4 oktober
Manieren om elkaar niet te begrijpen
Soms, misschien, gedeeltelijk, volkomen, opzettelijk, kwaad en langdurig, zonder het op te merken, zonder je er druk om te maken, met verve, met nadruk, ook al doe je zo je best, als een way of life, als een drukkend verlies, zorgeloos, zonder spijt.
3 oktober
Mijn tante
2 oktober
En dit voor de Spaanslezenden
Er stond een tijdje terug ook al een interview in La Vanguardia over De grenzen van mijn taal.
1 oktober
Voor de Italianen onder u
Er staat een interview over Dierentalen in Il manifesto.
